display result search
- 2648
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر یه 80 - 81 سوره نمل
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره نمل - آیه 80 و 81
إِنَّکَ لَا تُسْمِعُ الْمَوْتَى وَلَا تُسْمِعُ الصُّمَّ الدُّعَآءَ إِذَا وَلَّوْاْ مُدْبِرِینَ
وَمَآ أَنتَ بِهَدِى الْعُمْىِ عَن ضَلَلَتِهِمْ إِن تُسْمِعُ إِلَّا مَن یُؤْمِنُ بَِایَتِنَا فَهُم مُّسْلِمُونَ
ترجمه
بى شک، نمى توانى دعوت خود را به گوش مردگان برسانى، و نمى توانى کران را آنگاه که روى برمى گردانند و پشت مى کنند، فراخوانى (و حقیقت را به آنان بفهمانى).
تو هدایت کننده کوران از گمراهی شان نیستى؛ تو فقط مى توانى سخن خود را به گوش کسانى برسانى که به آیات ما ایمان آورده اند و در برابر حقّ تسلیم هستند.
مرگ و حیات در فرهنگ قرآن، هم به مرگ و حیات طبیعى و مادّى گفته مى شود و هم به مرگ و حیات معنوى.
قرآن، کسانى را که تحت تأثیر کلام حقّ قرار نمىگیرند، مرده مىداند «انّک لا تسمع الموتى» چنانکه مکرّر مى فرماید: شهدا را مرده ندانید، آنان زنده و شادمانند و به یکدیگر نوید مى دهند و از رزق الهى کامیابند. بنابراین، زنده ه اى سنگدل و لجوج، مرده اند، و شهیدان که از دنیا رفته اند، زنده اند. بهتر است مسئله را کمى باز و روشن کنیم:
مراحل حیات
حیات، داراى مراحلى است:
1. حیات نباتى. قرآن مى فرماید: «یحیى الارض بعد موتها» خداوند زمین را بعد از مرگ به وسیلهى باران زنده مىکند.
2. حیات حیوانى. قرآن مىفرماید: «یحییکم» ما به شما حیات دادیم.
3. حیات روحى. «لینذر مَنکان حیّاً» تا افراد زندهرا هشدار دهى. یعنى کسانى که عقل و فطرت سالم دارند و نیز مى فرماید: دعوت انبیا براى حیات شماست، «دعاکملمایحییکم»
4. حیات سیاسى و اجتماعى. «ولکم فى القصاص حیاة» اگر با اجراى حکم قصاص، عدالت برقرار کردید، جامعه زنده است (وگرنه جامعه مرده اى دارید).
5. حیات اخروى. «یالیتنى قدّمت لحیاتى» اى کاش براى حیات و زندگى حقیقى در آخرت چیزى مى فرستادم و ذخیره اى مى اندوختم.
پاسخ یک اشکال
در تفسیر نمونه مى خوانیم: فرقه وهّابیون، آیهى «انّک لاتسمع الموتى» را دستاویز تفکّر انحرافى خود قرار داده، مى گویند: پیامبر اکرم از دنیا رفته و هیچ سخنى را نمى شنود، بنابراین معنا ندارد که ما پیامبر را زیارت کنیم وخطاب به او مطالبى را بیان کنیم.
پاسخ فرقهى مذکور این است که آیه در مقام یک تشبیه اجمالى است؛ نظیر تشبیه قلب سنگ‌دلان به سنگ در تأثیر ناپذیرى، «قلوبکم ... کالحجارة» نه اینکه قلب آنان در همه چیز مثل سنگ است، زیرا قرآن، حیات برزخى را درباره شهدا پذیرفته ونسبت به آن، روایاتى از شیعه و سنّى نقل شده است:
1. محمّدبن عبدالوهّاب در کتاب الهدیة السنیه، مى گوید: پیامبر بعد از وفاتش داراى حیات برزخى، برتر از حیات شهداست و سلام کسانى را که به او سلام مى دهند مىشنود.
2. روایات فراوانى در کتب شیعه و اهل سنّت، در این زمینه آمده است که پیامبر و امامان سخن کسانى را که بر آنها از دور و نزدیک، سلام مى دهند مى شنوند و پاسخ مى دهند و حتّى اعمال مردم بر آنان عرضه مى شود.
3. ما خود شاهد هزاران نمونه از توسلاتى هستیم که عین سخن و درخواست افراد متوسّل، لباس عمل پوشیده است.
4. در صحیح بخارى مىخوانیم: رسول خدا با کفّار هلاکشدهى جنگ بدر گفتگو مى کرد و همین که مورد سؤال عمر قرار گرفت، فرمود: «والّذى نفس محّمد بیده ما انتم باسمَع» به خدایى که جانم در دست اوست، شما از آنان شنواتر نیستید.
5. حضرت علىعلیه السلام در پایان جنگ جمل فرمود: لاشهى کعببن سور را بنشانند، سپس به او که هلاک شده بود فرمود: واى بر تو که علم و دانش، تو را سودى نبخشید و شیطان تو را گمراه کرد و به دوزخ فرستاد.
پیام ها
1- کار کوردلان را به خداوند واگذار کن. «فتوکّل... انّک لا تسمع الموتى»
2- اگر شنونده سنگدل باشد، سخن حقّ از گویندهى پاک و شایسته نیز در او اثرى ندارد. آرى، لامپ سوخته با اتّصال به هیچ برقى روشن نمىشود. «انّک على الحقّ المبین - انّک لا تسمع الموتى»
بر سیه دل چه سود خواندن وعظ
نرود میخ آهنین در سنگ
3- بىاثر بودن تبلیغ پیامبران، به خاطر ابهام در کار نیست، بلکه به خاطر کوردلى منکران است. «اِنّک على الحقّ المبین - انّک لا تسمع الموتى»
4- ایمان به منزلهى روح در کالبد است. کسانى که با دیدن معجزه وشنیدن منطق، ایمان نمىآورند، لاشهاى بىروح و مرده هستند. «انّک لا تسمع الموتى» آرى حقّ شنوى و حقّ پذیرى، نشانهى سلامت روح است.
5 - اگر انسان به یقین برسد، اعراض مردم در او اثرى ندارد. «انک على الحق المبین - ولّوا مدبرین»
6- افراد کر مىتوانند با اشاره چیزى بفهمند، ولى افراد شنوا که به حقیقت پشت کرده واز اهل حقّ دور شدهاند، اشارات را هم نمىفهمند. «ولّوا مدبرین»
7- بدتر از اعراض، تداوم اعراض است. «ولّوا مدبرین»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
إِنَّکَ لَا تُسْمِعُ الْمَوْتَى وَلَا تُسْمِعُ الصُّمَّ الدُّعَآءَ إِذَا وَلَّوْاْ مُدْبِرِینَ
وَمَآ أَنتَ بِهَدِى الْعُمْىِ عَن ضَلَلَتِهِمْ إِن تُسْمِعُ إِلَّا مَن یُؤْمِنُ بَِایَتِنَا فَهُم مُّسْلِمُونَ
ترجمه
بى شک، نمى توانى دعوت خود را به گوش مردگان برسانى، و نمى توانى کران را آنگاه که روى برمى گردانند و پشت مى کنند، فراخوانى (و حقیقت را به آنان بفهمانى).
تو هدایت کننده کوران از گمراهی شان نیستى؛ تو فقط مى توانى سخن خود را به گوش کسانى برسانى که به آیات ما ایمان آورده اند و در برابر حقّ تسلیم هستند.
مرگ و حیات در فرهنگ قرآن، هم به مرگ و حیات طبیعى و مادّى گفته مى شود و هم به مرگ و حیات معنوى.
قرآن، کسانى را که تحت تأثیر کلام حقّ قرار نمىگیرند، مرده مىداند «انّک لا تسمع الموتى» چنانکه مکرّر مى فرماید: شهدا را مرده ندانید، آنان زنده و شادمانند و به یکدیگر نوید مى دهند و از رزق الهى کامیابند. بنابراین، زنده ه اى سنگدل و لجوج، مرده اند، و شهیدان که از دنیا رفته اند، زنده اند. بهتر است مسئله را کمى باز و روشن کنیم:
مراحل حیات
حیات، داراى مراحلى است:
1. حیات نباتى. قرآن مى فرماید: «یحیى الارض بعد موتها» خداوند زمین را بعد از مرگ به وسیلهى باران زنده مىکند.
2. حیات حیوانى. قرآن مىفرماید: «یحییکم» ما به شما حیات دادیم.
3. حیات روحى. «لینذر مَنکان حیّاً» تا افراد زندهرا هشدار دهى. یعنى کسانى که عقل و فطرت سالم دارند و نیز مى فرماید: دعوت انبیا براى حیات شماست، «دعاکملمایحییکم»
4. حیات سیاسى و اجتماعى. «ولکم فى القصاص حیاة» اگر با اجراى حکم قصاص، عدالت برقرار کردید، جامعه زنده است (وگرنه جامعه مرده اى دارید).
5. حیات اخروى. «یالیتنى قدّمت لحیاتى» اى کاش براى حیات و زندگى حقیقى در آخرت چیزى مى فرستادم و ذخیره اى مى اندوختم.
پاسخ یک اشکال
در تفسیر نمونه مى خوانیم: فرقه وهّابیون، آیهى «انّک لاتسمع الموتى» را دستاویز تفکّر انحرافى خود قرار داده، مى گویند: پیامبر اکرم از دنیا رفته و هیچ سخنى را نمى شنود، بنابراین معنا ندارد که ما پیامبر را زیارت کنیم وخطاب به او مطالبى را بیان کنیم.
پاسخ فرقهى مذکور این است که آیه در مقام یک تشبیه اجمالى است؛ نظیر تشبیه قلب سنگ‌دلان به سنگ در تأثیر ناپذیرى، «قلوبکم ... کالحجارة» نه اینکه قلب آنان در همه چیز مثل سنگ است، زیرا قرآن، حیات برزخى را درباره شهدا پذیرفته ونسبت به آن، روایاتى از شیعه و سنّى نقل شده است:
1. محمّدبن عبدالوهّاب در کتاب الهدیة السنیه، مى گوید: پیامبر بعد از وفاتش داراى حیات برزخى، برتر از حیات شهداست و سلام کسانى را که به او سلام مى دهند مىشنود.
2. روایات فراوانى در کتب شیعه و اهل سنّت، در این زمینه آمده است که پیامبر و امامان سخن کسانى را که بر آنها از دور و نزدیک، سلام مى دهند مى شنوند و پاسخ مى دهند و حتّى اعمال مردم بر آنان عرضه مى شود.
3. ما خود شاهد هزاران نمونه از توسلاتى هستیم که عین سخن و درخواست افراد متوسّل، لباس عمل پوشیده است.
4. در صحیح بخارى مىخوانیم: رسول خدا با کفّار هلاکشدهى جنگ بدر گفتگو مى کرد و همین که مورد سؤال عمر قرار گرفت، فرمود: «والّذى نفس محّمد بیده ما انتم باسمَع» به خدایى که جانم در دست اوست، شما از آنان شنواتر نیستید.
5. حضرت علىعلیه السلام در پایان جنگ جمل فرمود: لاشهى کعببن سور را بنشانند، سپس به او که هلاک شده بود فرمود: واى بر تو که علم و دانش، تو را سودى نبخشید و شیطان تو را گمراه کرد و به دوزخ فرستاد.
پیام ها
1- کار کوردلان را به خداوند واگذار کن. «فتوکّل... انّک لا تسمع الموتى»
2- اگر شنونده سنگدل باشد، سخن حقّ از گویندهى پاک و شایسته نیز در او اثرى ندارد. آرى، لامپ سوخته با اتّصال به هیچ برقى روشن نمىشود. «انّک على الحقّ المبین - انّک لا تسمع الموتى»
بر سیه دل چه سود خواندن وعظ
نرود میخ آهنین در سنگ
3- بىاثر بودن تبلیغ پیامبران، به خاطر ابهام در کار نیست، بلکه به خاطر کوردلى منکران است. «اِنّک على الحقّ المبین - انّک لا تسمع الموتى»
4- ایمان به منزلهى روح در کالبد است. کسانى که با دیدن معجزه وشنیدن منطق، ایمان نمىآورند، لاشهاى بىروح و مرده هستند. «انّک لا تسمع الموتى» آرى حقّ شنوى و حقّ پذیرى، نشانهى سلامت روح است.
5 - اگر انسان به یقین برسد، اعراض مردم در او اثرى ندارد. «انک على الحق المبین - ولّوا مدبرین»
6- افراد کر مىتوانند با اشاره چیزى بفهمند، ولى افراد شنوا که به حقیقت پشت کرده واز اهل حقّ دور شدهاند، اشارات را هم نمىفهمند. «ولّوا مدبرین»
7- بدتر از اعراض، تداوم اعراض است. «ولّوا مدبرین»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است