display result search
- 9388
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 61 سوره نور
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره نور - آیه 61
لَیْسَ عَلَى الْأَعْمَى حَرَجٌ وَلَا عَلَى الْأَعْرَجِ حَرَجٌ وَلَا عَلَى الْمَرِیضِ حَرَجٌ وَلَا عَلَى أَنفُسِکُمْ أَن تَأْکُلُواْ مِن بُیُوتِکُمْ أَوْ بُیُوتِ ءَابَآئِکُمْ أَوْ بُیُوتِ أُمَّهَتِکُمْ أَوْ بُیوُتِ إِخْوَنِکُمْ أَوْ بُیوُتِ أَخَوَتِکُمْ أَوْ
بُیُوتِ أَعْمَمِکُمْ أَوْ بُیُوتِ عَمَّتِکُمْ أَوْ بُیُوتِ أَخْوَلِکُمْ أَوْ بُیوُتِ خَلَتِکُمْ أَوْ مَا مَلَکْتُم مَّفَاتِحَهُ أَوْ صَدِیقِکُمْ لَیْسَ عَلَیْکُمْ جُنَاحٌ أَن تَأْکُلُواْ جَمِیعاً أَوْ أَشْتَاتاً فَإِذَا دَخَلْتُم بُیُوتاً فَسَلِّمُواْ عَلَى
أَنفُسِکُمْ تَحِیَّةً مِّنْ عِندِ اللَّهِ مُبَرَکَةً طَیِّبَةً کَذَلِکَ یُبَیِّنُ اللَّهُ لَکُمُ الْأَیَتِ لَعَلَّکُمْ تَعْقِلُونَ
ترجمه
بر نابینا و لنگ و بیمار و بر خود شما ایرادى نیست که بخورید از خانه هاى خود یا خانه هاى پدرانتان یا خانه هاى مادرانتان یا خانه هاى برادرانتان یا خانه هاى خواهرانتان یا خانه هاى عموهایتان یا خانه هاى عمه هایتان یا خانه هاى دایى هایتان یا خانه هاى خاله هایتان یا آن خانه هایى که کلیدهایش را در اختیار دارید یا خانه هاى دوستانتان. بر شما باکى نیست که به طور دسته جمعى بخورید یا پراکنده (و تنها)، و چون وارد هر خانه اى شدید پس بر یکدیگر سلام کنید، که تحیّت الهى است و مبارک و پسندیده است. خداوند آیات خود را این چنین براى شما بیان مى کند. باشد که بیندیشید.
امام باقر (ع) مى فرماید: قبل از اسلام، افراد نابینا، لنگ و مریض حقّ نداشتند با افراد سالم غذا بخورند. این آیه به آنان اجازه داد تا با افراد سالم و دسته جمعى غذا بخورند، یا اگر خواستند جداگانه میل کنند.
علاّمه طباطبایى مى فرماید: ظاهر آیه چنین است که خداوند براى مؤمنان حقّى قرار داده که بتوانند از خانه فرزندان و خویشان و دوستانشان به میزان احتیاج بخورند و مصرف کنند و این اذن، کلّى و فراگیر است، لکن ابتداى آیه به سه گروه اشاره کرده که معمولاً نمى توانند غذاى خود را تأمین کنند و نیازمند دیگران هستند، اما حکم به این سه گروه اختصاصى ندارد و براى همه مؤمنان است.
این آیه تنها اجازه استفاده از خانه خویشانِ نَسَبى را بیان کرده و نامى از فامیل سببى مثل پدرزن، مادرزن، برادرزن و خواهرزن نبرده است.
این آیه تنها درباره غذا خوردن است، ولى تصرّفات دیگر مشروط به گرفتن اجازه است. و خوردن غذا از خانه هاى یاد شده نیز باید طبیعى و دور از اسراف و تبذیر باشد.
در موارد ذکر شده در آیه نیز، گاهى قرائن نشان مى دهد که این یازده گروه میل ندارند از غذاى خانه آنان بخوریم، مثل آنکه خوردنى را در جاى مخصوصى پنهان کرده اند. در چنین مواردى باید دست نگهداریم.
امام باقر (ع) فرمود: هنگامى که شخصى وارد خانه مىشود و بر اهل آن سلام مىکند و آنان جواب دهند، این سلام
بر خویشتن است.
خانه فرزند در این آیه نیامده است، شاید به خاطر این که این مورد، روشن و مسلم است. در حدیث مى خوانیم: «انت و مالک لابیک» تو و مالت از آن پدرت مى باشید.
پیام ها
1- دیگران را بر خود مقدّم بداریم، خصوصاً محرومان را. «الاعمى - الاعرج - المریض - انفسکم»
2- روابط خانوادگى و خویشاوندى، در مسائل حقوقى اثر مىگذارند. (گرچه غذا ملک صاحبخانه است، ولى اسلام روابط
خویشاوندى و عاطفى را در این موارد بر مالکیّت افراد غالب نموده است.) «أن تأکلوا من... بیوت اعمامکم»
3- قرائن عرفى و اطمینان عقلایى براى جواز مصرف از خانه دیگران کافى است. (مثلاً دادن کلید خانه، نشان رضایت
است) «ملکتم مفاتحه او صدیقکم»
4- در اسلام، حقّ دوست در کنار حقّ فامیل قرار داده شده است. «اعمامکم... او صدیقکم» (از «افلاطون» پرسیدند: برادرت
را بیشتر دوست دارى یا رفیقت را؟ گفت: برادرم را زمانى که رفیقم باشد.)
5 - سلام کردن، از آداب ورود به منزل است. «اذا دخلتم بیوتاً فسلّموا»
6- سلام، ادبى آسمانى، مبارک و پسندیده است. «تحیّة من عند اللّه مبارکة طیّبة»
7- سلامکردن، در خیر وبرکت زندگى مؤثّر است. «مبارکة طیّبة»
8 - اهل خانه به منزلهى جان شما هستند. «سلّموا على انفسکم»
9- مرز حقّ و حقوق را باید خداوند تعیین فرماید. «یبین اللّه لکم الآیات»
10- در احکام الهى باید اندیشید. «لعلّکم تعقلون»
لَیْسَ عَلَى الْأَعْمَى حَرَجٌ وَلَا عَلَى الْأَعْرَجِ حَرَجٌ وَلَا عَلَى الْمَرِیضِ حَرَجٌ وَلَا عَلَى أَنفُسِکُمْ أَن تَأْکُلُواْ مِن بُیُوتِکُمْ أَوْ بُیُوتِ ءَابَآئِکُمْ أَوْ بُیُوتِ أُمَّهَتِکُمْ أَوْ بُیوُتِ إِخْوَنِکُمْ أَوْ بُیوُتِ أَخَوَتِکُمْ أَوْ
بُیُوتِ أَعْمَمِکُمْ أَوْ بُیُوتِ عَمَّتِکُمْ أَوْ بُیُوتِ أَخْوَلِکُمْ أَوْ بُیوُتِ خَلَتِکُمْ أَوْ مَا مَلَکْتُم مَّفَاتِحَهُ أَوْ صَدِیقِکُمْ لَیْسَ عَلَیْکُمْ جُنَاحٌ أَن تَأْکُلُواْ جَمِیعاً أَوْ أَشْتَاتاً فَإِذَا دَخَلْتُم بُیُوتاً فَسَلِّمُواْ عَلَى
أَنفُسِکُمْ تَحِیَّةً مِّنْ عِندِ اللَّهِ مُبَرَکَةً طَیِّبَةً کَذَلِکَ یُبَیِّنُ اللَّهُ لَکُمُ الْأَیَتِ لَعَلَّکُمْ تَعْقِلُونَ
ترجمه
بر نابینا و لنگ و بیمار و بر خود شما ایرادى نیست که بخورید از خانه هاى خود یا خانه هاى پدرانتان یا خانه هاى مادرانتان یا خانه هاى برادرانتان یا خانه هاى خواهرانتان یا خانه هاى عموهایتان یا خانه هاى عمه هایتان یا خانه هاى دایى هایتان یا خانه هاى خاله هایتان یا آن خانه هایى که کلیدهایش را در اختیار دارید یا خانه هاى دوستانتان. بر شما باکى نیست که به طور دسته جمعى بخورید یا پراکنده (و تنها)، و چون وارد هر خانه اى شدید پس بر یکدیگر سلام کنید، که تحیّت الهى است و مبارک و پسندیده است. خداوند آیات خود را این چنین براى شما بیان مى کند. باشد که بیندیشید.
امام باقر (ع) مى فرماید: قبل از اسلام، افراد نابینا، لنگ و مریض حقّ نداشتند با افراد سالم غذا بخورند. این آیه به آنان اجازه داد تا با افراد سالم و دسته جمعى غذا بخورند، یا اگر خواستند جداگانه میل کنند.
علاّمه طباطبایى مى فرماید: ظاهر آیه چنین است که خداوند براى مؤمنان حقّى قرار داده که بتوانند از خانه فرزندان و خویشان و دوستانشان به میزان احتیاج بخورند و مصرف کنند و این اذن، کلّى و فراگیر است، لکن ابتداى آیه به سه گروه اشاره کرده که معمولاً نمى توانند غذاى خود را تأمین کنند و نیازمند دیگران هستند، اما حکم به این سه گروه اختصاصى ندارد و براى همه مؤمنان است.
این آیه تنها اجازه استفاده از خانه خویشانِ نَسَبى را بیان کرده و نامى از فامیل سببى مثل پدرزن، مادرزن، برادرزن و خواهرزن نبرده است.
این آیه تنها درباره غذا خوردن است، ولى تصرّفات دیگر مشروط به گرفتن اجازه است. و خوردن غذا از خانه هاى یاد شده نیز باید طبیعى و دور از اسراف و تبذیر باشد.
در موارد ذکر شده در آیه نیز، گاهى قرائن نشان مى دهد که این یازده گروه میل ندارند از غذاى خانه آنان بخوریم، مثل آنکه خوردنى را در جاى مخصوصى پنهان کرده اند. در چنین مواردى باید دست نگهداریم.
امام باقر (ع) فرمود: هنگامى که شخصى وارد خانه مىشود و بر اهل آن سلام مىکند و آنان جواب دهند، این سلام
بر خویشتن است.
خانه فرزند در این آیه نیامده است، شاید به خاطر این که این مورد، روشن و مسلم است. در حدیث مى خوانیم: «انت و مالک لابیک» تو و مالت از آن پدرت مى باشید.
پیام ها
1- دیگران را بر خود مقدّم بداریم، خصوصاً محرومان را. «الاعمى - الاعرج - المریض - انفسکم»
2- روابط خانوادگى و خویشاوندى، در مسائل حقوقى اثر مىگذارند. (گرچه غذا ملک صاحبخانه است، ولى اسلام روابط
خویشاوندى و عاطفى را در این موارد بر مالکیّت افراد غالب نموده است.) «أن تأکلوا من... بیوت اعمامکم»
3- قرائن عرفى و اطمینان عقلایى براى جواز مصرف از خانه دیگران کافى است. (مثلاً دادن کلید خانه، نشان رضایت
است) «ملکتم مفاتحه او صدیقکم»
4- در اسلام، حقّ دوست در کنار حقّ فامیل قرار داده شده است. «اعمامکم... او صدیقکم» (از «افلاطون» پرسیدند: برادرت
را بیشتر دوست دارى یا رفیقت را؟ گفت: برادرم را زمانى که رفیقم باشد.)
5 - سلام کردن، از آداب ورود به منزل است. «اذا دخلتم بیوتاً فسلّموا»
6- سلام، ادبى آسمانى، مبارک و پسندیده است. «تحیّة من عند اللّه مبارکة طیّبة»
7- سلامکردن، در خیر وبرکت زندگى مؤثّر است. «مبارکة طیّبة»
8 - اهل خانه به منزلهى جان شما هستند. «سلّموا على انفسکم»
9- مرز حقّ و حقوق را باید خداوند تعیین فرماید. «یبین اللّه لکم الآیات»
10- در احکام الهى باید اندیشید. «لعلّکم تعقلون»
کاربر مهمان