display result search
- 4604
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 78 - 79سوره انبیاء
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره انبیاء - آیه 78 - 79
وَدَاوُدَ وَسُلَیْمَنَ إِذْ یَحْکُمَانِ فِى الْحَرْثِ إِذْ نَفَشَتْ فِیهِ غَنَمُ الْقَوْمِ وَ کُنَّا لِحُکْمِهِمْ شَهِدِینَ
فَفَهَّمْنَهَا سُلَیْمَنَ وَکُلًّا ءَاتَیْنَا حُکْماً وَعِلْماً وَسَخَّرْنَا مَعَ دَاوُدَ الْجِبَالَ یُسَبِّحْنَ وَالطَّیْرَ وَکُنَّا فَعِلِینَ
ترجمه
و داود و سلیمان (را یاد کن) آن هنگام که درباره کشتزارى که گوسفندان قوم، شبانگاه در آن چریده (و آن را تباه ساخته بودند) داورى مىکردند و ما شاهد داورى آنان بودیم.
پس ما آن (حکم حقّ) را به سلیمان تفهیم کردیم و ما به هر یک از آنها، فرزانگى و دانش دادیم، و کوهها را رام داود ساختیم (به طورى که آنها) و پرندگان (با او) تسبیح مى گفتند، و ما انجام دهنده این کارها بودیم.
آنچه از روایات و تفاسیر، پیرامون ماجراى مطرح در این آیه به دست مى آید این است که: گوسفندانى شبانه وارد تاکستان شخصى مى شوند و آن را ضایع و خراب مى کنند، صاحب درختان انگور، شکایت به نزد داود (ع) مى برد، و حضرت براى جبران خسارت، حکم به تحویل تمام آن گوسفندان به صاحب باغ مى کند، امّا فرزند ایشان، سلیمان، راه حلّ دیگرى به پدر پیشنهاد مى دهد و آن اینکه گوسفندان در اختیار شاکى قرار گیرد تا او از منافع آنها استفاده کند و باغ به صاحب گوسفندان تحویل گردد تا او به ترمیم آن بپردازد و بعد از جبران خسارت، هر یک مال اصلى خود را باز پس گیرند.
بدیهى است که هر دو پیامبر به دنبال راهى براى جبران خسارت بودند، لیکن پدر (داود علیه السلام) آن را در تحویل گوسفندان مىدانست ولى فرزند (سلیمان علیه السلام) مىخواست به وسیله منافع گوسفندان آن را تدارک کند.
خداوند مىفرماید: اگر چه ما به هر دو، علم و حکمت عطا کردیم، ولى در این مورد داورى سلیمان بهتر بود.
در حدیثى آمده است که هرگاه داود (ع) به خواندن کتاب آسمانى «زبور» مشغول مىشد، کوه و سنگ و پرنده اى نبود مگر اینکه با شنیدن صداى داود (ع) با او هم‌نوا مى گردید.
پیام ها
1- باید احترام پدر، حتّى در ترتیب ذکر نام او با فرزند رعایت شود. «داود و سلیمان»
2- قضاوت، یکى از شئون انبیا است. «اذ یحکمان»
3- انبیا مراجع اصلى و واقعى حل اختلافات مردم هستند. «اذ یحکمان»
4- جبران ضرر و زیان، اختصاص به موارد عمد ندارد. «نفشت فیه غنم القوم»
5 - قاضى باید خدا را بر کار خود شاهد و ناظر بداند. «کنّا لحکمهم شاهدین»
6- فهم و درک درست بدون عنایت الهى مَیسور نیست. «فهّمناها»
7- گاهى خداوند به فرزند خیرى عطا مى کند که به پدر نمى دهد. «فهّمناهاسلیمان»
8 - تسبیح کوهها، بازتاب صداى تسبیح کننده نیست، بلکه خود یک تسبیح واقعى و حقیقى است. «مع داود یسبّحن»
9- همه موجودات از جمله کوهها و پرندگان بهره اى از شعور دارند و به تسبیح خداوند مشغولند. «یسبّحن»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
وَدَاوُدَ وَسُلَیْمَنَ إِذْ یَحْکُمَانِ فِى الْحَرْثِ إِذْ نَفَشَتْ فِیهِ غَنَمُ الْقَوْمِ وَ کُنَّا لِحُکْمِهِمْ شَهِدِینَ
فَفَهَّمْنَهَا سُلَیْمَنَ وَکُلًّا ءَاتَیْنَا حُکْماً وَعِلْماً وَسَخَّرْنَا مَعَ دَاوُدَ الْجِبَالَ یُسَبِّحْنَ وَالطَّیْرَ وَکُنَّا فَعِلِینَ
ترجمه
و داود و سلیمان (را یاد کن) آن هنگام که درباره کشتزارى که گوسفندان قوم، شبانگاه در آن چریده (و آن را تباه ساخته بودند) داورى مىکردند و ما شاهد داورى آنان بودیم.
پس ما آن (حکم حقّ) را به سلیمان تفهیم کردیم و ما به هر یک از آنها، فرزانگى و دانش دادیم، و کوهها را رام داود ساختیم (به طورى که آنها) و پرندگان (با او) تسبیح مى گفتند، و ما انجام دهنده این کارها بودیم.
آنچه از روایات و تفاسیر، پیرامون ماجراى مطرح در این آیه به دست مى آید این است که: گوسفندانى شبانه وارد تاکستان شخصى مى شوند و آن را ضایع و خراب مى کنند، صاحب درختان انگور، شکایت به نزد داود (ع) مى برد، و حضرت براى جبران خسارت، حکم به تحویل تمام آن گوسفندان به صاحب باغ مى کند، امّا فرزند ایشان، سلیمان، راه حلّ دیگرى به پدر پیشنهاد مى دهد و آن اینکه گوسفندان در اختیار شاکى قرار گیرد تا او از منافع آنها استفاده کند و باغ به صاحب گوسفندان تحویل گردد تا او به ترمیم آن بپردازد و بعد از جبران خسارت، هر یک مال اصلى خود را باز پس گیرند.
بدیهى است که هر دو پیامبر به دنبال راهى براى جبران خسارت بودند، لیکن پدر (داود علیه السلام) آن را در تحویل گوسفندان مىدانست ولى فرزند (سلیمان علیه السلام) مىخواست به وسیله منافع گوسفندان آن را تدارک کند.
خداوند مىفرماید: اگر چه ما به هر دو، علم و حکمت عطا کردیم، ولى در این مورد داورى سلیمان بهتر بود.
در حدیثى آمده است که هرگاه داود (ع) به خواندن کتاب آسمانى «زبور» مشغول مىشد، کوه و سنگ و پرنده اى نبود مگر اینکه با شنیدن صداى داود (ع) با او هم‌نوا مى گردید.
پیام ها
1- باید احترام پدر، حتّى در ترتیب ذکر نام او با فرزند رعایت شود. «داود و سلیمان»
2- قضاوت، یکى از شئون انبیا است. «اذ یحکمان»
3- انبیا مراجع اصلى و واقعى حل اختلافات مردم هستند. «اذ یحکمان»
4- جبران ضرر و زیان، اختصاص به موارد عمد ندارد. «نفشت فیه غنم القوم»
5 - قاضى باید خدا را بر کار خود شاهد و ناظر بداند. «کنّا لحکمهم شاهدین»
6- فهم و درک درست بدون عنایت الهى مَیسور نیست. «فهّمناها»
7- گاهى خداوند به فرزند خیرى عطا مى کند که به پدر نمى دهد. «فهّمناهاسلیمان»
8 - تسبیح کوهها، بازتاب صداى تسبیح کننده نیست، بلکه خود یک تسبیح واقعى و حقیقى است. «مع داود یسبّحن»
9- همه موجودات از جمله کوهها و پرندگان بهره اى از شعور دارند و به تسبیح خداوند مشغولند. «یسبّحن»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است