display result search
- 2149
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 75 و 74 سوره انبیاء
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره انبیاء - آیه 75 و 74
وَلُوطاً ءَاتَیْنَهُ حُکْماً وَعِلْماً وَنَجَّیْنَهُ مِنَ الْقَرْیَةِ الَّتِى کَانَت تَّعْمَلُ الْخَبَئِثَ إِنَّهُمْ کَانُواْ قَوْمَ سَوْءٍ فَسِقِینَ
وَأَدْخَلْنَهُ فِى رَحْمَتِنَآ إِنَّهُ مِنَ الْصَّلِحِینَ
ترجمه
و به لوط، حکمت و دانش عطا کردیم و او را از قریهاى که کارهاى زشت انجام مىدادند رهانیدیم، براستى آنان مردمى بد و منحرف بودند.
و او را در رحمت خویش وارد نمودیم، همانا او از شایستگان بود.
در زمان حضرت ابراهیم، لوط پیامبر بود و امامت و رهبرى از ابراهیم بود. شاید به همین دلیل در آیهى قبل درباره اسحاق و یعقوب خواندیم: «جعلناهم ائمه» و در این آیه نام لوط جداگانه برده شد و کلمه ائمة شامل او نیست، زیرا امام ابراهیم بود.
دراین آیه، خداوند به چهار نعمت مهمى که به حضرت لوط داده شده، اشاره مىفرماید که عبارتند از: حکم، علم، نجات و دخول در رحمت.
شاید مراد از «حکم» در این آیه، مقام نبوت باشد، چنانکه دربارهى حضرت یحیى نیز به همین معنا آمده است، «و آتیناه الحکم صبّیاً»
نجات دادن خداوند، با تلاش خود انسانها منافاتى ندارد، چنانکه نجات حضرت لوط (ع) با فرمان و هدایت الهى و با خواست و تلاش خودش صورت پذیرفت. «فأسر باهلک بقطع من اللیل»
مراد از «فاسقین» در اینجا، کفّار است، نظیر آیهى: «افمن کان مؤمناً کمن کان فاسقاً»
پیام ها
1- خداوند، اولیاى خودش را نجات مى دهد. «نجّیناه»
2- در منطقه گناهخیز نمانید. «نجّیناه»
3- گاهى انجام یک گناه، سبب ارتکاب گناهان دیگرى مى شود. «الخبائث»
4- بدتر از گناه، اصرار بر گناه و استمرار آن است. «کانت تعمل الخبائث»
5 - استمرار در گناه، ثمره کفر و سبب بد عاقبتى است. «تعمل الخبائث، انهم کانوا قوم سوء فاسقین»
6- محیط و جامعه، جبر آفرین نیست. «کانوا قوم سوء فاسقین، و ادخلناه فى رحمتنا»
7- اگر ما صالح باشیم، خداوند ما را از رحمت خویش سرشار مى سازد. «ادخلناه فى رحمتنا انّه من الصالحین»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
وَلُوطاً ءَاتَیْنَهُ حُکْماً وَعِلْماً وَنَجَّیْنَهُ مِنَ الْقَرْیَةِ الَّتِى کَانَت تَّعْمَلُ الْخَبَئِثَ إِنَّهُمْ کَانُواْ قَوْمَ سَوْءٍ فَسِقِینَ
وَأَدْخَلْنَهُ فِى رَحْمَتِنَآ إِنَّهُ مِنَ الْصَّلِحِینَ
ترجمه
و به لوط، حکمت و دانش عطا کردیم و او را از قریهاى که کارهاى زشت انجام مىدادند رهانیدیم، براستى آنان مردمى بد و منحرف بودند.
و او را در رحمت خویش وارد نمودیم، همانا او از شایستگان بود.
در زمان حضرت ابراهیم، لوط پیامبر بود و امامت و رهبرى از ابراهیم بود. شاید به همین دلیل در آیهى قبل درباره اسحاق و یعقوب خواندیم: «جعلناهم ائمه» و در این آیه نام لوط جداگانه برده شد و کلمه ائمة شامل او نیست، زیرا امام ابراهیم بود.
دراین آیه، خداوند به چهار نعمت مهمى که به حضرت لوط داده شده، اشاره مىفرماید که عبارتند از: حکم، علم، نجات و دخول در رحمت.
شاید مراد از «حکم» در این آیه، مقام نبوت باشد، چنانکه دربارهى حضرت یحیى نیز به همین معنا آمده است، «و آتیناه الحکم صبّیاً»
نجات دادن خداوند، با تلاش خود انسانها منافاتى ندارد، چنانکه نجات حضرت لوط (ع) با فرمان و هدایت الهى و با خواست و تلاش خودش صورت پذیرفت. «فأسر باهلک بقطع من اللیل»
مراد از «فاسقین» در اینجا، کفّار است، نظیر آیهى: «افمن کان مؤمناً کمن کان فاسقاً»
پیام ها
1- خداوند، اولیاى خودش را نجات مى دهد. «نجّیناه»
2- در منطقه گناهخیز نمانید. «نجّیناه»
3- گاهى انجام یک گناه، سبب ارتکاب گناهان دیگرى مى شود. «الخبائث»
4- بدتر از گناه، اصرار بر گناه و استمرار آن است. «کانت تعمل الخبائث»
5 - استمرار در گناه، ثمره کفر و سبب بد عاقبتى است. «تعمل الخبائث، انهم کانوا قوم سوء فاسقین»
6- محیط و جامعه، جبر آفرین نیست. «کانوا قوم سوء فاسقین، و ادخلناه فى رحمتنا»
7- اگر ما صالح باشیم، خداوند ما را از رحمت خویش سرشار مى سازد. «ادخلناه فى رحمتنا انّه من الصالحین»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است