display result search
- 1537
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 61- 63 سوره انبیاء
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره انبیاء - آیه 61 - 63
قَالُواْ فَأْتُواْ بِهِ عَلَى أَعْیُنِ النَّاسِ لَعَلَّهُمْ یَشْهَدُونَ
قَالُواْ ءَأَنتَ فَعَلْتَ هَذَا بِآلِهَتِنَا یَآ إِبْرَاهِیمُ
قَالَ بَلْ فَعَلَهُ کَبِیرُهُمْ هَذَا فَسْئَلُوهُمْ إِن کَانُواْ یَنطِقُونَ
ترجمه
(بزرگان قوم) گفتند: پس او را در پیش چشم مردم بیاورید تا آنها (بر مجرم بودن او) گواهى دهند.
گفتند: اى ابراهیم ! آیا تو با خدایان ما این چنین کردهاى؟
(ابراهیم) گفت: بلکه این بزرگشان آن را انجام داده است. پس از خودشان بپرسید اگر سخن مىگویند!!
احضار ابراهیم (ع) در برابر مردم و درخواست گواهى از آنان، یک جوسازى و ایجاد زمینه براى قتل او بود. «فأتوا به على أعین النّاس لعلهم»
سؤال: آیا این جمله حضرت ابراهیم که فرمود: «بت بزرگ چنین کرده است» دروغ نیست؟ و اگر هست چگونه باید آن را توجیه کرد؟ زیرا ابراهیم (ع) پیامبر و معصوم است و هرگز دروغ نمىگوید.
پاسخ: در تفسیر این جمله، نظرات و مطالب مختلفى ارائه شده است که ما به بعضى از آنها اشاره مى کنیم:
الف: حضرت ابراهیم، دروغ نگفت، زیرا اگر چه این عمل را به بت بزرگ نسبت داد، ولى چون قرینه وجود دارد که حضرت از این سخن قصد جدّى نداشته و مى خواسته این عقیده باطل را به رخ آنها بکشد، لذا دروغ محسوب نمى شود زیرا دروغ در جایى است که قرین هاى همراه کلام نباشد، از این روى اگر به هنگام ورود آدم کودنى بگویند: بوعلى سینا آمد، آن را دروغ به حساب نمىآورند.
ب: حضرت ابراهیم به اصطلاح «توریه» کرده ومرادش از «کبیرهم» خدا بوده است.
ج: حضرت دروغ گفت، ولى از آنجا که دروغ در مواردى مثل اصلاح ذاتالبین جایز است و حکم آن تابع مصلحت و مفسده مى باشد، چه مصحلتى از این بالاتر که حضرت با کلامش، افکار جامد انسانها را تکان داده است؟
د: این خبر، مشروط به نطق بتهاست، یعنى اگر بتها سخن گویند، بت بزرگ نیز این کار را کرده است، مثل آنکه پیرمردى بگوید، من الآن کودکم اگر هیچ گیاهى در زمین نباشد، یعنى حال که گیاه وجود دارد، پس من کودک نیستم.
پیام ها
1- بتپرستان نیز براى یقین به جرم وتکمیل پرونده وقضاوت نهایى، به مسئلهى گواهى مردم اعتماد دارند. «لعلّهم یشهدون»
2- بزرگى کار ابراهیمعلیه السلام به اندازهاى بود که بت پرستان نیز ناچار به تعظیم شدند. به جاى عبارت «یقال له ابراهیم» در آیهى گذشته که حاکى از گمنامى و حقارت بود، در این آیه او را رسماً با اسم خودش که نشان از بزرگى و شناخت داشت خطاب کردند. «یا ابراهیم»
3- استهزا وطعنه بر خرافات، در مواردى لازم است. «بل فعله کبیرهم»
4- فیلمسازى، اجراى تئاتر و نمایش و نقش بازى کردن براى بیدارى اذهان، کارى پسندیده و جایز است. «فجعلهم جذاذاً - بل فعله کبیرهم»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
قَالُواْ فَأْتُواْ بِهِ عَلَى أَعْیُنِ النَّاسِ لَعَلَّهُمْ یَشْهَدُونَ
قَالُواْ ءَأَنتَ فَعَلْتَ هَذَا بِآلِهَتِنَا یَآ إِبْرَاهِیمُ
قَالَ بَلْ فَعَلَهُ کَبِیرُهُمْ هَذَا فَسْئَلُوهُمْ إِن کَانُواْ یَنطِقُونَ
ترجمه
(بزرگان قوم) گفتند: پس او را در پیش چشم مردم بیاورید تا آنها (بر مجرم بودن او) گواهى دهند.
گفتند: اى ابراهیم ! آیا تو با خدایان ما این چنین کردهاى؟
(ابراهیم) گفت: بلکه این بزرگشان آن را انجام داده است. پس از خودشان بپرسید اگر سخن مىگویند!!
احضار ابراهیم (ع) در برابر مردم و درخواست گواهى از آنان، یک جوسازى و ایجاد زمینه براى قتل او بود. «فأتوا به على أعین النّاس لعلهم»
سؤال: آیا این جمله حضرت ابراهیم که فرمود: «بت بزرگ چنین کرده است» دروغ نیست؟ و اگر هست چگونه باید آن را توجیه کرد؟ زیرا ابراهیم (ع) پیامبر و معصوم است و هرگز دروغ نمىگوید.
پاسخ: در تفسیر این جمله، نظرات و مطالب مختلفى ارائه شده است که ما به بعضى از آنها اشاره مى کنیم:
الف: حضرت ابراهیم، دروغ نگفت، زیرا اگر چه این عمل را به بت بزرگ نسبت داد، ولى چون قرینه وجود دارد که حضرت از این سخن قصد جدّى نداشته و مى خواسته این عقیده باطل را به رخ آنها بکشد، لذا دروغ محسوب نمى شود زیرا دروغ در جایى است که قرین هاى همراه کلام نباشد، از این روى اگر به هنگام ورود آدم کودنى بگویند: بوعلى سینا آمد، آن را دروغ به حساب نمىآورند.
ب: حضرت ابراهیم به اصطلاح «توریه» کرده ومرادش از «کبیرهم» خدا بوده است.
ج: حضرت دروغ گفت، ولى از آنجا که دروغ در مواردى مثل اصلاح ذاتالبین جایز است و حکم آن تابع مصلحت و مفسده مى باشد، چه مصحلتى از این بالاتر که حضرت با کلامش، افکار جامد انسانها را تکان داده است؟
د: این خبر، مشروط به نطق بتهاست، یعنى اگر بتها سخن گویند، بت بزرگ نیز این کار را کرده است، مثل آنکه پیرمردى بگوید، من الآن کودکم اگر هیچ گیاهى در زمین نباشد، یعنى حال که گیاه وجود دارد، پس من کودک نیستم.
پیام ها
1- بتپرستان نیز براى یقین به جرم وتکمیل پرونده وقضاوت نهایى، به مسئلهى گواهى مردم اعتماد دارند. «لعلّهم یشهدون»
2- بزرگى کار ابراهیمعلیه السلام به اندازهاى بود که بت پرستان نیز ناچار به تعظیم شدند. به جاى عبارت «یقال له ابراهیم» در آیهى گذشته که حاکى از گمنامى و حقارت بود، در این آیه او را رسماً با اسم خودش که نشان از بزرگى و شناخت داشت خطاب کردند. «یا ابراهیم»
3- استهزا وطعنه بر خرافات، در مواردى لازم است. «بل فعله کبیرهم»
4- فیلمسازى، اجراى تئاتر و نمایش و نقش بازى کردن براى بیدارى اذهان، کارى پسندیده و جایز است. «فجعلهم جذاذاً - بل فعله کبیرهم»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است