display result search
- 2090
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 49 -51 سوره طه
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره طه- آیه 49 - 51
قَالَ فَمَن رَّبُّکُمَا یَا مُوسَى
قَالَ رَبُّنَا الَّذِى أَعْطَى کُلَّ شَىْءٍ خَلْقَهُ ثُمَّ هَدَى
قَالَ فَمَا بَالُ الْقُرُونِ الْأُولَى
ترجمه
(فرعون) گفت: اى موسى! پس پروردگار شما دو نفر کیست؟!
(موسى) گفت: پروردگار ما کسى است که به هر چیزى آفرینش خاص آن را عطا کرده و آنگاه (آن را به راه کمال) هدایت فرمود.
(فرعون) گفت: پس حال نسلهاى پیشین چگونه است؟!
«بال» به معناى فکر است، ولى به معناى حال نیز به کار مى رود.
آنچه در نزد فرعون مطرح بود، ربوبیّت است، نه الوهیت و خالقیت، زیرا او ادعاى خالقیت نمى کرد و خود نیز الهه داشت؛ «و یَذَرک و الهتک» و سایر کفّار نیز «اللّه» را به عنوان خالق قبول داشتند، «و لئن سألتهم مَن خَلق السّموات و الارض... لیقولُنّ اللّه»، بلکه ادعاى فرعون، رهبرى و حاکمیّت مطلقه خودش بود، از این روى موسى (ع) در جواب فرمود: خالق، مدبّر و حاکم هستى یکى است.
همه انبیا مردم را دعوت به توحید کرده و تنها راه کمال و هدایت را از جانب خدا دانسته اند: حضرت ابراهیم (ع) فرمود: «الّذى خلَقنى فهو یَهدین»، خدایى که مرا آفرید پس او مرا هدایت کرد. موسى (ع) فرمود: «أعطى کلّ شىء خلقه ثمّ هَدى» او به هر چیز آفرینش داده و هدایت کرد و حضرت محمّد (ص) فرمود: «الّذى خلق فَسَوّى، و الّذى قدّر فهَدى» خدایى که آفرید سپس تعدیل کرد و کسى که اندازه گرفت و هدایت کرد.
رهبرى حرکت و قیام با موسى (ع) بود. «یا موسى» اگر چه موسى و هارون به سوى فرعون رفتند و او ابتدا گفت: «مَن ربّکما»، ولى رهبر موسى بود، لذا فرعون بلافاصله اضافه کرد: «یا موسى»
پیام ها
1- آنچه مورد ادّعا و نزاع است، ربوبیّت خداوند است، نه خالقیّت. «مَن ربّکما»
2- روحیّه استکبار و غرور طاغوتى حتّى در گفتار و شیوه سؤال نیز مشهود است. به جاى اینکه بپرسد «مَن ربّى»، گفت: «مَن ربّکما»
3- ما از خداوند طلبى نداریم، هر چه هست عطاى اوست. «أعطى کلّ شىء»
4- خداوند یکتا، هم مى آفریند و هم با هدایت تکوینى اداره مى کند. «أعطى کلّ شىء خلقه ثمّ هَدى» (آرى او پس از آفرینش، راه ادامه زندگى و کمال را نیز در آنان قرار داده است. «ثمّ هدى»)
5 - خداوند به هر موجودى، آفرینش کامل و ویژگىهایى متناسب با او عطا کرده است. «خلقه»
6- لازمهى ربوبیت الهى، هدایت اوست. «ربّنا... ثمّ هدى»
7- ربوبیّت، حقِ کسى است که آفریدگار است. «ربّنا الّذى اعطى کلّ شىء خلقه»
8 - همه موجودات، مشمول هدایت الهى هستند. تمام قوانین حاکم بر هستى و غرایز موجود در انسانها و حیوانات، از هدایت الهى است. «خلقه ثمّ هدى»
9- در برابر منطق نباید به راه نیاکان تکیه کرد. «فما بال القرون الاولى»
موسى (ع) با منطق سخن مى گوید ولى فرعون، مسیر بحث را به تاریخ مى کشاند، تا عواطف مردم را تحریک کند. «فما بال القرون الاولى»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
قَالَ فَمَن رَّبُّکُمَا یَا مُوسَى
قَالَ رَبُّنَا الَّذِى أَعْطَى کُلَّ شَىْءٍ خَلْقَهُ ثُمَّ هَدَى
قَالَ فَمَا بَالُ الْقُرُونِ الْأُولَى
ترجمه
(فرعون) گفت: اى موسى! پس پروردگار شما دو نفر کیست؟!
(موسى) گفت: پروردگار ما کسى است که به هر چیزى آفرینش خاص آن را عطا کرده و آنگاه (آن را به راه کمال) هدایت فرمود.
(فرعون) گفت: پس حال نسلهاى پیشین چگونه است؟!
«بال» به معناى فکر است، ولى به معناى حال نیز به کار مى رود.
آنچه در نزد فرعون مطرح بود، ربوبیّت است، نه الوهیت و خالقیت، زیرا او ادعاى خالقیت نمى کرد و خود نیز الهه داشت؛ «و یَذَرک و الهتک» و سایر کفّار نیز «اللّه» را به عنوان خالق قبول داشتند، «و لئن سألتهم مَن خَلق السّموات و الارض... لیقولُنّ اللّه»، بلکه ادعاى فرعون، رهبرى و حاکمیّت مطلقه خودش بود، از این روى موسى (ع) در جواب فرمود: خالق، مدبّر و حاکم هستى یکى است.
همه انبیا مردم را دعوت به توحید کرده و تنها راه کمال و هدایت را از جانب خدا دانسته اند: حضرت ابراهیم (ع) فرمود: «الّذى خلَقنى فهو یَهدین»، خدایى که مرا آفرید پس او مرا هدایت کرد. موسى (ع) فرمود: «أعطى کلّ شىء خلقه ثمّ هَدى» او به هر چیز آفرینش داده و هدایت کرد و حضرت محمّد (ص) فرمود: «الّذى خلق فَسَوّى، و الّذى قدّر فهَدى» خدایى که آفرید سپس تعدیل کرد و کسى که اندازه گرفت و هدایت کرد.
رهبرى حرکت و قیام با موسى (ع) بود. «یا موسى» اگر چه موسى و هارون به سوى فرعون رفتند و او ابتدا گفت: «مَن ربّکما»، ولى رهبر موسى بود، لذا فرعون بلافاصله اضافه کرد: «یا موسى»
پیام ها
1- آنچه مورد ادّعا و نزاع است، ربوبیّت خداوند است، نه خالقیّت. «مَن ربّکما»
2- روحیّه استکبار و غرور طاغوتى حتّى در گفتار و شیوه سؤال نیز مشهود است. به جاى اینکه بپرسد «مَن ربّى»، گفت: «مَن ربّکما»
3- ما از خداوند طلبى نداریم، هر چه هست عطاى اوست. «أعطى کلّ شىء»
4- خداوند یکتا، هم مى آفریند و هم با هدایت تکوینى اداره مى کند. «أعطى کلّ شىء خلقه ثمّ هَدى» (آرى او پس از آفرینش، راه ادامه زندگى و کمال را نیز در آنان قرار داده است. «ثمّ هدى»)
5 - خداوند به هر موجودى، آفرینش کامل و ویژگىهایى متناسب با او عطا کرده است. «خلقه»
6- لازمهى ربوبیت الهى، هدایت اوست. «ربّنا... ثمّ هدى»
7- ربوبیّت، حقِ کسى است که آفریدگار است. «ربّنا الّذى اعطى کلّ شىء خلقه»
8 - همه موجودات، مشمول هدایت الهى هستند. تمام قوانین حاکم بر هستى و غرایز موجود در انسانها و حیوانات، از هدایت الهى است. «خلقه ثمّ هدى»
9- در برابر منطق نباید به راه نیاکان تکیه کرد. «فما بال القرون الاولى»
موسى (ع) با منطق سخن مى گوید ولى فرعون، مسیر بحث را به تاریخ مى کشاند، تا عواطف مردم را تحریک کند. «فما بال القرون الاولى»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است