display result search
- 2689
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 15 سوره نمل
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره نمل- آیه 15
وَلَقَدْ ءَاتَیْنَا دَاوُدَ وَسُلَیْمَنَ عِلْماً وَقَالَا الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِى فَضَّلَنَا عَلَى کَثِیرٍ مِّنْ عِبَادِهِ الْمُؤْمِنِینَ
ترجمه
و به راستى به داوود و سلیمان دانشى (ویژه) عطا کردیم، و آن دو گفتند: ستایش، مخصوص خداوندى است که ما را بر بسیارى از بندگان مؤمنش برترى بخشید.
ممکن است مراد از علمى که به حضرت داود و سلیمان داده شده علم قضاوت باشد، به دلیل آیهى «و آتیناه الحکمة و فصل الخطاب» یعنى ما به داوود حکمت و قضاوت مرحمت کردیم. و نیز به دلیل آیهى «کلاّ آتینا حکماً و علما» و شاید هم مراد از علم، علم گفتگو با پرندگان باشد به دلیل آیهى «علّمنا منطق الطّیر» و شاید علم زرهبافى باشد؛ «و علّمناه صَنعة لبوس» امّا بهتر این است که علم را به طور عام معنا کنیم، یعنى علم اداره کشور.
سؤال: چرا خداوند به بعضى از بندگان خود نعمتهاى ویژه اى عطا مى ند؟ آیا این کار با عدالت سازگار است؟
پاسخ: اوّلاً معناى عدالت این نیست که به همه یکسان بدهیم. آیا معلّمى که به هر شاگردى نمره اى مى دهد و یا پزشکى که براى هر بیمارى دارویى تجویز مى کند، ظالم است؟ ثانیاً نعمتهاى ویژه، مسئولیّتهاى ویژه اى را نیز به دنبال دارد. ثالثاً ما از خدا طلبى نداریم، تا هر چه بخواهیم به ما عطا کند. رابعاً الطاف الهى بر اساس حکمت و شرایطى است که انسان یا جامعه آن را به وجود مى آورد. به قول شاعر:
چون چنان بودیم، بودیم آن چنان
چون چنین گشتیم گشتیم این چنین
افرادى با اخلاص، تلاش، علم، تدبیر، صرفه جویى، عدالت و وحدت کلمه، شرایطى را در خود ایجاد مىنمایند که زمینهى دریافت الطاف الهى و نعمتهاى ویژه مى شود.
البتّه گاهى الطاف ویژه به خاطر پاداش عملى است که والدین انسان داشتهاند و خداوند مزد کارشان را به نسل آنان عطا مىکند. همان گونه که در داستان موسى و خضر، خداوند آن دو پیامبر را مأمور مىکند دیوارى را که گنجى زیر آن بود و از آنِ کودکان یتیمى بود تعمیر کنند تا در آینده از آن گنج استفاده نمایند، زیرا والدین کودکان نیکوکار و صالح بودهاند. «وکان ابوهما صالحا»
تعلیمات ویژهى الهى
خداوند علوم خاصّى را به افراد خاصّى داده ودر قرآن از آنها یاد کرده است از جمله:
1. آدم، علوم همهى اشیا. «و علّم آدم الاسماء کلّها»
2. خضر، علوم باطنى وتأویل. (تا موسى شاگردش شود) «هل اتّبعک على ان تعلّمَن...»
3. یوسف، علم تعبیر خواب. «علّمنى ربّى»
4. داوود، علم زرهسازى. «و علّمناه صَنعة لَبوس»
5. سلیمان، علم زبان پرندگان. «علّمنا منطق الطیر»
6. معاون سلیمان، علمى که با آن تخت سلطنتى را از کشورى به کشور دیگر مىآورد. «قال الّذى عنده علم من الکتاب»
7. طالوت، علوم نظامى. «و زاده بسطة فى العلم والجسم»
8. رسولاکرم وسایر انبیا، علوم غیب. «فلایظهر علىغیبه احدا الاّ مَنِارتضى منرسول»
پیام ها
1- علم انبیا لدنّى است و به الهام الهى به آنان عطا شده است. «آتینا»
2- احترام و شئون افراد را حفظ کنیم. (اوّل نام پدر آمده است بعد نام پسر) «داود و سلیمان»
3- در میان نعمتهاى الهى، حساب علم جداست. «آتینا... علماً»
4- علم، زمانى ارزش دارد که در اختیار افراد صالح قرار گیرد. «آتینا داود وسلیمان علماً»
5 - بهترین جمله براى شکر الهى، «الحمدللّه» است. «الحمدللّه»
6- علم، یکى از ملاکهاى برترى است. «آتینا... علماً... فضّلنا»
7- برخى از بندگان خداوند از داوود و سلیمان هم برترند. «فضّلنا على کثیر»
8 - در هیچ مقامى خود را برتر از همگان ندانیم. «على کثیر»
منبع:پایگاه درس هایی از قرآن
وَلَقَدْ ءَاتَیْنَا دَاوُدَ وَسُلَیْمَنَ عِلْماً وَقَالَا الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِى فَضَّلَنَا عَلَى کَثِیرٍ مِّنْ عِبَادِهِ الْمُؤْمِنِینَ
ترجمه
و به راستى به داوود و سلیمان دانشى (ویژه) عطا کردیم، و آن دو گفتند: ستایش، مخصوص خداوندى است که ما را بر بسیارى از بندگان مؤمنش برترى بخشید.
ممکن است مراد از علمى که به حضرت داود و سلیمان داده شده علم قضاوت باشد، به دلیل آیهى «و آتیناه الحکمة و فصل الخطاب» یعنى ما به داوود حکمت و قضاوت مرحمت کردیم. و نیز به دلیل آیهى «کلاّ آتینا حکماً و علما» و شاید هم مراد از علم، علم گفتگو با پرندگان باشد به دلیل آیهى «علّمنا منطق الطّیر» و شاید علم زرهبافى باشد؛ «و علّمناه صَنعة لبوس» امّا بهتر این است که علم را به طور عام معنا کنیم، یعنى علم اداره کشور.
سؤال: چرا خداوند به بعضى از بندگان خود نعمتهاى ویژه اى عطا مى ند؟ آیا این کار با عدالت سازگار است؟
پاسخ: اوّلاً معناى عدالت این نیست که به همه یکسان بدهیم. آیا معلّمى که به هر شاگردى نمره اى مى دهد و یا پزشکى که براى هر بیمارى دارویى تجویز مى کند، ظالم است؟ ثانیاً نعمتهاى ویژه، مسئولیّتهاى ویژه اى را نیز به دنبال دارد. ثالثاً ما از خدا طلبى نداریم، تا هر چه بخواهیم به ما عطا کند. رابعاً الطاف الهى بر اساس حکمت و شرایطى است که انسان یا جامعه آن را به وجود مى آورد. به قول شاعر:
چون چنان بودیم، بودیم آن چنان
چون چنین گشتیم گشتیم این چنین
افرادى با اخلاص، تلاش، علم، تدبیر، صرفه جویى، عدالت و وحدت کلمه، شرایطى را در خود ایجاد مىنمایند که زمینهى دریافت الطاف الهى و نعمتهاى ویژه مى شود.
البتّه گاهى الطاف ویژه به خاطر پاداش عملى است که والدین انسان داشتهاند و خداوند مزد کارشان را به نسل آنان عطا مىکند. همان گونه که در داستان موسى و خضر، خداوند آن دو پیامبر را مأمور مىکند دیوارى را که گنجى زیر آن بود و از آنِ کودکان یتیمى بود تعمیر کنند تا در آینده از آن گنج استفاده نمایند، زیرا والدین کودکان نیکوکار و صالح بودهاند. «وکان ابوهما صالحا»
تعلیمات ویژهى الهى
خداوند علوم خاصّى را به افراد خاصّى داده ودر قرآن از آنها یاد کرده است از جمله:
1. آدم، علوم همهى اشیا. «و علّم آدم الاسماء کلّها»
2. خضر، علوم باطنى وتأویل. (تا موسى شاگردش شود) «هل اتّبعک على ان تعلّمَن...»
3. یوسف، علم تعبیر خواب. «علّمنى ربّى»
4. داوود، علم زرهسازى. «و علّمناه صَنعة لَبوس»
5. سلیمان، علم زبان پرندگان. «علّمنا منطق الطیر»
6. معاون سلیمان، علمى که با آن تخت سلطنتى را از کشورى به کشور دیگر مىآورد. «قال الّذى عنده علم من الکتاب»
7. طالوت، علوم نظامى. «و زاده بسطة فى العلم والجسم»
8. رسولاکرم وسایر انبیا، علوم غیب. «فلایظهر علىغیبه احدا الاّ مَنِارتضى منرسول»
پیام ها
1- علم انبیا لدنّى است و به الهام الهى به آنان عطا شده است. «آتینا»
2- احترام و شئون افراد را حفظ کنیم. (اوّل نام پدر آمده است بعد نام پسر) «داود و سلیمان»
3- در میان نعمتهاى الهى، حساب علم جداست. «آتینا... علماً»
4- علم، زمانى ارزش دارد که در اختیار افراد صالح قرار گیرد. «آتینا داود وسلیمان علماً»
5 - بهترین جمله براى شکر الهى، «الحمدللّه» است. «الحمدللّه»
6- علم، یکى از ملاکهاى برترى است. «آتینا... علماً... فضّلنا»
7- برخى از بندگان خداوند از داوود و سلیمان هم برترند. «فضّلنا على کثیر»
8 - در هیچ مقامى خود را برتر از همگان ندانیم. «على کثیر»
منبع:پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است