display result search
- 3699
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 11 و 12 سوره طه
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره طه- آیه 11 و 12
فَلَمَّآ أَتَاهَا نُودِىَ یَا مُوسَى
إِنِّى أَنَاْ رَبُّکَ فَاخْلَعْ نَعْلَیْکَ إِنَّکَ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوىً
ترجمه
پس همین که نزد آتش آمد، ندا داده شد: اى موسى!
همانا من پروردگار تو هستم. پس کفش خود را بیرون آور، به درستى که تو در سرزمین مقدّس «طُوى» هستى.
نام موسى در بیست سوره و 136 مرتبه در قرآن آمده و ماجراى موسى (ع) از بزرگترین داستانهاى قرآن است، زیرا حدود نهصد آیه از قرآن را به خود اختصاص داده است.
کلمه «ربّ» که از اسماى حسناى الهى است، بیش از 970 مرتبه در قرآن آمده است و خداوند در اوّلین تجلّى بر حضرت موسى(ع) خودش را با این نام به او معرفى فرمود. «انّى أنا ربّک» وچون نبوّت حضرت موسى (ع) با ندا و کلام الهى آغاز شد، لذا او را کلیم اللّه مى نامند. «و کَلَّم اللّه موسى تکلیماً»
«وادى المقدّس» به مکان دور از عیب و گناه اطلاق مى گردد و «طوى» یعنى چیزى یا جایى که با برکت آمیخته شده است.
در حدیثى مى خوانیم که مراد از کندن دو کفش، دل کندن از دو نگرانى است: یکى نگرانى از وضع همسر در آن سرما و دیگرى، نگرانى از شرّ فرعون. بعضى نیز آن را اشاره به همسر و فرزند و یا حبّ دنیا و آخرت دانسته اند. در تورات کنونى نیز عبارت «فاخلع نعلیک» به همین تعبیر آمده است.
پیام ها
1- چه بسا انسان به قصد کارى گام برمى دارد، امّا به نتیجه دیگرى مى رسد. «آتیکم منها بقَبَس... نُودى»
رفت موسى کآتشى آرد بدست
آتشى دید او که از آتش بِرَست
2- همین که اراده خداوند بر تحقّق چیزى تعلّق گرفت، تمام وسایل به خدمت آن هدف درمى آیند. (تاریکى شب، باردارى همسر، گمکردن راه، دیدن آتش، همه مقدّمه جذب موسى (ع) و ارائه وحى و نبوّت به او در میعادگاه الهى شد.)
3- هر کجا که ناباورى احساس مى شود، باید تأکید بیشترى کرد. «اِنّى انَا ربّک»
4- آثار قداست و معنویت کار باید در ظاهر افراد نیز پیدا باشد. «فاْخلع نعلیک»
5 - رابطه عمیق با خداوند، در گرو دل کندن از وابستگى هاست. «فاْخلَع نعلیک»
6- براى دریافت مسئولیت، فروتنى از ابتدائى ترین لوازم است. «فاخلع نعلیک»
7- بعضى از مکانها داراى قداست خاصى هستند. «فاخلع نعلیکاِنّک بالواد المقدّس» (پابرهنه شدن و بیرون آوردن کفش، از آداب ورود به مکان هاى مقدّس است)
8 - پیامهاى مقدّس، در مکانهاى مقدّس نازل مى شوند. «نُودىَ... بالواد المقدّس»
9- پذیرش مسئولیت هاى آسمانى در دل پاک طبیعت، همچون؛ کوه طور، وادى مقدّس طُوى و غار حرا بوده است. «نُودىِ... بالواد المقدّس طُوى»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
فَلَمَّآ أَتَاهَا نُودِىَ یَا مُوسَى
إِنِّى أَنَاْ رَبُّکَ فَاخْلَعْ نَعْلَیْکَ إِنَّکَ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوىً
ترجمه
پس همین که نزد آتش آمد، ندا داده شد: اى موسى!
همانا من پروردگار تو هستم. پس کفش خود را بیرون آور، به درستى که تو در سرزمین مقدّس «طُوى» هستى.
نام موسى در بیست سوره و 136 مرتبه در قرآن آمده و ماجراى موسى (ع) از بزرگترین داستانهاى قرآن است، زیرا حدود نهصد آیه از قرآن را به خود اختصاص داده است.
کلمه «ربّ» که از اسماى حسناى الهى است، بیش از 970 مرتبه در قرآن آمده است و خداوند در اوّلین تجلّى بر حضرت موسى(ع) خودش را با این نام به او معرفى فرمود. «انّى أنا ربّک» وچون نبوّت حضرت موسى (ع) با ندا و کلام الهى آغاز شد، لذا او را کلیم اللّه مى نامند. «و کَلَّم اللّه موسى تکلیماً»
«وادى المقدّس» به مکان دور از عیب و گناه اطلاق مى گردد و «طوى» یعنى چیزى یا جایى که با برکت آمیخته شده است.
در حدیثى مى خوانیم که مراد از کندن دو کفش، دل کندن از دو نگرانى است: یکى نگرانى از وضع همسر در آن سرما و دیگرى، نگرانى از شرّ فرعون. بعضى نیز آن را اشاره به همسر و فرزند و یا حبّ دنیا و آخرت دانسته اند. در تورات کنونى نیز عبارت «فاخلع نعلیک» به همین تعبیر آمده است.
پیام ها
1- چه بسا انسان به قصد کارى گام برمى دارد، امّا به نتیجه دیگرى مى رسد. «آتیکم منها بقَبَس... نُودى»
رفت موسى کآتشى آرد بدست
آتشى دید او که از آتش بِرَست
2- همین که اراده خداوند بر تحقّق چیزى تعلّق گرفت، تمام وسایل به خدمت آن هدف درمى آیند. (تاریکى شب، باردارى همسر، گمکردن راه، دیدن آتش، همه مقدّمه جذب موسى (ع) و ارائه وحى و نبوّت به او در میعادگاه الهى شد.)
3- هر کجا که ناباورى احساس مى شود، باید تأکید بیشترى کرد. «اِنّى انَا ربّک»
4- آثار قداست و معنویت کار باید در ظاهر افراد نیز پیدا باشد. «فاْخلع نعلیک»
5 - رابطه عمیق با خداوند، در گرو دل کندن از وابستگى هاست. «فاْخلَع نعلیک»
6- براى دریافت مسئولیت، فروتنى از ابتدائى ترین لوازم است. «فاخلع نعلیک»
7- بعضى از مکانها داراى قداست خاصى هستند. «فاخلع نعلیکاِنّک بالواد المقدّس» (پابرهنه شدن و بیرون آوردن کفش، از آداب ورود به مکان هاى مقدّس است)
8 - پیامهاى مقدّس، در مکانهاى مقدّس نازل مى شوند. «نُودىَ... بالواد المقدّس»
9- پذیرش مسئولیت هاى آسمانى در دل پاک طبیعت، همچون؛ کوه طور، وادى مقدّس طُوى و غار حرا بوده است. «نُودىِ... بالواد المقدّس طُوى»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است