display result search
- 4799
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 64 و 65 سوره کهف
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره کهف - آیه 64 و 65
قَالَ ذَلِکَ مَا کُنَّا نَبْغِ فَارْتَدَّا عَلَى ءَاثَارِهِمَا قَصَصاً
فَوَجَدَا عَبْداً مِّنْ عِبَادِنَآ ءَاتَیْنَهُ رَحْمَةً مِّنْ عِندِنَا وَعَلَّمْنَهُ مِن لَّدُنَّا عِلْماً
ترجمه
(موسى) گفت: این همان (محلّ قرارى) بود که در پى آن بودیم. پس از همان راه برگشتند، در حالى که ردّ پاى خود را (به دقّت) دنبال مى کردند.
پس (در آنجا) بنده اى از بندگان ما را یافتند که از جانب خود، رحمتى (عظیم) به او عطا کرده بودیم و از نزد خود علمى (فراوان) به او آموخته بودیم.
چنانکه امام صادق فرمود: موسى در علم شرع از خضر آگاه تر بود، ولى خضر در رشته و مأموریّت دیگرى غیر از آن، آگاه تر بود.
مراد از «عَبد» در این آیه، حضرت خضر است که به دلائل زیر پیامبر بوده است:
الف: کسى که استاد پیامبرى همچون موسى مى شود حتماً از پیامبران است.
ب: تعابیر «عبدنا، عبده، عبادنا» در قرآن، غالباً مخصوص پیامبران است.
ج: خضر به موسى گفت: تمام کارهاى خارقالعاده که از من دیدى و صبر نکردى، همه طبق فرمان و رأى خدا بوده، نه رأى من. «ما فَعَلتُه من امرى»
د: موسى به خضر قول داد که من خلاف دستور تو کارى انجام نمى دهم، «لا اَعصى لک امراً» و کسى که پیامبر اولواالعزمى، تسلیم بى چون و چراى او مى شود، حتماً معصوم و پیامبر است.
ه : علم لدنّى، مخصوص انبیاست. خداوند درباره خضر فرمود: «علّمناه من لدنّا»
و: بعضى از مفسّران نیز مراد از «رَحمة» را نبوّت دانسته اند. «آتیناه رحمة من عندنا»
پیام ها
1- برخى علوم، با تمرین و تجربه و آموزش به دست نمىآید و علم لدنّى لازم دارد، مانند علم انبیا. «من لدنّا علما»
2- سرانجام رنج و جویندگى، یافتن و رسیدن است. «فوجدا عبداً»
3- در جامعه، خضرهاى راهنما یافت مى شوند، مهم گشتن و پیدا نمودن و شاگردى آنان است. «عبداً من عبادنا»
4- کسى که مى خواهد مردم را به عبودیّت خدا فرابخواند، باید هم خودش و هم استادش عبد باشند. «من عبادنا»
5 - دریافت رحمت و علم الهى، در سایهى عبودیّت است. «عبداً من عبادنا آتیناه رحمة... وعلّمناه»
6- بالاتر از هر دانایى، داناترى است، پس به علم خود مغرور نشویم. «عبداً... علّمناه من لدنا علماً»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
قَالَ ذَلِکَ مَا کُنَّا نَبْغِ فَارْتَدَّا عَلَى ءَاثَارِهِمَا قَصَصاً
فَوَجَدَا عَبْداً مِّنْ عِبَادِنَآ ءَاتَیْنَهُ رَحْمَةً مِّنْ عِندِنَا وَعَلَّمْنَهُ مِن لَّدُنَّا عِلْماً
ترجمه
(موسى) گفت: این همان (محلّ قرارى) بود که در پى آن بودیم. پس از همان راه برگشتند، در حالى که ردّ پاى خود را (به دقّت) دنبال مى کردند.
پس (در آنجا) بنده اى از بندگان ما را یافتند که از جانب خود، رحمتى (عظیم) به او عطا کرده بودیم و از نزد خود علمى (فراوان) به او آموخته بودیم.
چنانکه امام صادق فرمود: موسى در علم شرع از خضر آگاه تر بود، ولى خضر در رشته و مأموریّت دیگرى غیر از آن، آگاه تر بود.
مراد از «عَبد» در این آیه، حضرت خضر است که به دلائل زیر پیامبر بوده است:
الف: کسى که استاد پیامبرى همچون موسى مى شود حتماً از پیامبران است.
ب: تعابیر «عبدنا، عبده، عبادنا» در قرآن، غالباً مخصوص پیامبران است.
ج: خضر به موسى گفت: تمام کارهاى خارقالعاده که از من دیدى و صبر نکردى، همه طبق فرمان و رأى خدا بوده، نه رأى من. «ما فَعَلتُه من امرى»
د: موسى به خضر قول داد که من خلاف دستور تو کارى انجام نمى دهم، «لا اَعصى لک امراً» و کسى که پیامبر اولواالعزمى، تسلیم بى چون و چراى او مى شود، حتماً معصوم و پیامبر است.
ه : علم لدنّى، مخصوص انبیاست. خداوند درباره خضر فرمود: «علّمناه من لدنّا»
و: بعضى از مفسّران نیز مراد از «رَحمة» را نبوّت دانسته اند. «آتیناه رحمة من عندنا»
پیام ها
1- برخى علوم، با تمرین و تجربه و آموزش به دست نمىآید و علم لدنّى لازم دارد، مانند علم انبیا. «من لدنّا علما»
2- سرانجام رنج و جویندگى، یافتن و رسیدن است. «فوجدا عبداً»
3- در جامعه، خضرهاى راهنما یافت مى شوند، مهم گشتن و پیدا نمودن و شاگردى آنان است. «عبداً من عبادنا»
4- کسى که مى خواهد مردم را به عبودیّت خدا فرابخواند، باید هم خودش و هم استادش عبد باشند. «من عبادنا»
5 - دریافت رحمت و علم الهى، در سایهى عبودیّت است. «عبداً من عبادنا آتیناه رحمة... وعلّمناه»
6- بالاتر از هر دانایى، داناترى است، پس به علم خود مغرور نشویم. «عبداً... علّمناه من لدنا علماً»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است