display result search
- 2597
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 58 سوره کهف
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره کهف - آیه 58
وَرَبُّکَ الْغَفُورُ ذُو الرَّحْمَةِ لَوْ یُؤَاخِذُهُم بِمَا کَسَبُواْ لَعَجَّلَ لَهُمُ الْعَذَابَ بَل لَّهُم مَّوْعِدٌ لَّن یَجِدُواْ مِن دُونِهِ مَوْئِلاً
ترجمه
و پروردگارت آمرزنده صاحب رحمت است، اگر مردم را به خاطر آنچه کسب کردهاند مجازات کند، هرچه زودتر عذاب برایشان مى فرستد، (ولى چنین نمى کند) بلکه براى آنان موعدى قرار داده که (با فرا رسیدنش) جز به لطف خداوند هرگز راه بازگشتى نمى یابند.
«مَوئِل» به معناى پناهگاه و وسیله نجات است.
خداوند هم عادل است، هم غفور. به مقتضاى عدلش باید گنهکار را عذاب کند، ولى به خاطر غفّار بودن و رحمتش، به انسان مهلت مىدهد تا توبه کند، امّا اگر توبه نکرد، با عدلش مؤاخذه مى کند.
پیام ها
1- آمرزش و رحمت، از شئون ربوبیّت الهى و لازمه تربیت است. «ربّک الغفور ذوالرّحمة»
2- خداوند هم بسیار بخشنده است و هم داراى رحمتى گسترده مى باشد. «الغفور، ذو الرّحمة»
3- قهر و عذاب الهى نتیجه عمل خود مردم است. «یؤاخذهم بماکسبوا»
4- گناهانى زشتتر و عذابش بیشتر است که انسان با انگیزه به سراغ آنها برود. «بماکسبوا»
5 - سنّت الهى مهلت دادن به گنهکاران است. «بل لهم مَوعد»
6- مهلت دادن و تأخیر در عذاب، از نشانه هاى لطف الهى است. «الغفور ذو الرّحمة... لهم موعدٌ»
7- گنهکاران به مهلت دادن هاى الهى مغرور نشوند، چون موعد آن تمام و نوبت قهرى مى رسد که هیچ راهى براى نجات آنان نیست. «لن یجدوا من دونه مَوئلاً»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
وَرَبُّکَ الْغَفُورُ ذُو الرَّحْمَةِ لَوْ یُؤَاخِذُهُم بِمَا کَسَبُواْ لَعَجَّلَ لَهُمُ الْعَذَابَ بَل لَّهُم مَّوْعِدٌ لَّن یَجِدُواْ مِن دُونِهِ مَوْئِلاً
ترجمه
و پروردگارت آمرزنده صاحب رحمت است، اگر مردم را به خاطر آنچه کسب کردهاند مجازات کند، هرچه زودتر عذاب برایشان مى فرستد، (ولى چنین نمى کند) بلکه براى آنان موعدى قرار داده که (با فرا رسیدنش) جز به لطف خداوند هرگز راه بازگشتى نمى یابند.
«مَوئِل» به معناى پناهگاه و وسیله نجات است.
خداوند هم عادل است، هم غفور. به مقتضاى عدلش باید گنهکار را عذاب کند، ولى به خاطر غفّار بودن و رحمتش، به انسان مهلت مىدهد تا توبه کند، امّا اگر توبه نکرد، با عدلش مؤاخذه مى کند.
پیام ها
1- آمرزش و رحمت، از شئون ربوبیّت الهى و لازمه تربیت است. «ربّک الغفور ذوالرّحمة»
2- خداوند هم بسیار بخشنده است و هم داراى رحمتى گسترده مى باشد. «الغفور، ذو الرّحمة»
3- قهر و عذاب الهى نتیجه عمل خود مردم است. «یؤاخذهم بماکسبوا»
4- گناهانى زشتتر و عذابش بیشتر است که انسان با انگیزه به سراغ آنها برود. «بماکسبوا»
5 - سنّت الهى مهلت دادن به گنهکاران است. «بل لهم مَوعد»
6- مهلت دادن و تأخیر در عذاب، از نشانه هاى لطف الهى است. «الغفور ذو الرّحمة... لهم موعدٌ»
7- گنهکاران به مهلت دادن هاى الهى مغرور نشوند، چون موعد آن تمام و نوبت قهرى مى رسد که هیچ راهى براى نجات آنان نیست. «لن یجدوا من دونه مَوئلاً»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است