display result search
- 10305
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 23 و 24 سوره کهف
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره کهف - آیه 23 و 24
وَلَا تَقُولَنَّ لِشَاْىْءٍ إِنِّى فَاعِلٌ ذَ لِکَ غَداً
إِلَّا أَن یَشَآءَ اللَّهُ وَاذْکُر رَّبَّکَ إِذَا نَسِیتَ وَقُلْ عَسَى أَن یَهْدِیَنِ رَبِّى لِأَقْرَبَ مِنْ هَذَا رَشَداً
ترجمه
درباره هیچ چیز و هیچ کار، مگو که من آن را فردا انجام مى دهم،
مگر آنکه (بگویى:) اگر خدا بخواهد. و اگر فراموش کردى (گفتن: ان شاءاللّه، همین که یادت آمد) پروردگارت را یاد کن و بگو: امید است که پروردگارم مرا به راهى که نزدیکتر است، راهنمایى کند.
گفتنِ «ان شاء اللّه» که اعتقاد به قدرت و مشیّت الهى را مى رساند، تکیه کلام اولیاى الهى است. چنانکه در قرآن نیز از زبان پیامبران نقل شده است؛ یعقوب به فرزندانش مى گوید: «اُدخلو مصر اِن شاءاللّه آمنین» وارد مصر شوید، انشاءاللّه درامانید، خضر به موسى مى گوید: «ستجدنى اِن شاءاللّه صابراً اگر خدا بخواهد مرا شکیبا خواهى یافت. حضرت شعیب به حضرت موسى مى گوید: «ستجدنى اِن شاءاللّه من الصالحین» و حضرت اسماعیل به پدرش حضرت ابراهیم مى گوید: «ستجدنى اِن شاءاللّه من الصابرین» مرا ذبح کن که به خواست خدا مرا از شکیبایان خواهى یافت.
البتّه مراد از گفتن «اِن شاءاللّه» و «أعوذباللّه» و امثال آن، لقلقهى زبان نیست، بلکه داشتن چنین بینشى در تمام ابعاد زندگى و در باور و دل انسان است.
امام صادق (ع) فرمود: در نوشته هاى خود نیز «اِن شاءاللّه» را فراموش نکنید. روزى دستور داد نامهاى بنویسند، هنگامى که نامه را بدون «انشاءاللّه» دید، فرمود: «کیف رجوتم أن یتمّ هذا؟» چگونه امید دارید که این کار به سامان برسد؟ پیامبر اسلام هنگام ورود به قبرستان مى فرمود: «وانّا اِن شاءاللّه بکم لاحقون» اگر خدا بخواهد ما هم به شما خواهیم پیوست، در حالى که مرگ، حتمى است.
انسان در عین حال که اراده دارد و آزاد است، ولى به طور مستقل نیست و همه کارها به او سپرده نشده که بدون خواست خدا هم بتواند کارى انجام دهد. یعنى انسان نه در جبر است و نه اختیار تمام امور به او داده شده است، بلکه آزادى انسان در سایه مشیّت خداوند است. «الاّ أن یشاء اللّه»
پیام ها
1- در سخن گفتن و تصمیم گیرى خدا را فراموش نکنیم. «ولا تقولنّ...»
2- هرگز خود را مستقل از خدا ندانیم و بطور قطع از انجام کارى هر چند کوچک، در آینده خبر ندهیم. «لاتقولنّ... اِنّى فاعل...»
3- به امکانات و توان خود تکیه نکنیم، که فراهم بودن مقدّمات، تضمین کننده انجام قطعى کار نیست. «لاتقولنّ... اِنّى فاعل...» در آنچه هم یقین داریم، باید «ان شاءاللّه» بگوییم.
4- انسان پیوسته نیازمند خداست و در هر کارى باید خود را وابسته به اراده الهى بداند. «لا تقولنّ لشىء اِنّى فاعل...»
5 - جبران از دست رفته ها لازم است. «واذکر ربّک اذا نَسیت»
6- پیامبران نیز به تعلیم و هدایت الهى نیاز داشته اند. «قل عسى أن یهدین ربّى»
7- اظهار امیدوارى به امدادهاى الهى، از شیوه هاى صحیح دعاست. «عسى...»
8 - هدایت مراحلى دارد و همه آنها به دست خداوند است. «أن یهدین ربّى لاقرب من...»
9- باید راه میانبُر و نزدیکترین راه به حقّ و صواب را پیدا کرد. «اقرب من هذا...»
10- رسیدن به رشد برتر، آرزوى انبیاست. «عسى أن یهدین ربّى لاقرب...»
11- براى انبیا نیز رشد و رسیدن به مراحل بالاتر وجود دارد. «عسى أن یهدین ربّى لاقرب من هذا رشدا»
12- تداوم ذکر خدا، کوتاه ترین راه رسیدن به رشد است. «واذکر ربّک... عسى أن یهدین ربّى لاقرب من هذا رشدا»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
وَلَا تَقُولَنَّ لِشَاْىْءٍ إِنِّى فَاعِلٌ ذَ لِکَ غَداً
إِلَّا أَن یَشَآءَ اللَّهُ وَاذْکُر رَّبَّکَ إِذَا نَسِیتَ وَقُلْ عَسَى أَن یَهْدِیَنِ رَبِّى لِأَقْرَبَ مِنْ هَذَا رَشَداً
ترجمه
درباره هیچ چیز و هیچ کار، مگو که من آن را فردا انجام مى دهم،
مگر آنکه (بگویى:) اگر خدا بخواهد. و اگر فراموش کردى (گفتن: ان شاءاللّه، همین که یادت آمد) پروردگارت را یاد کن و بگو: امید است که پروردگارم مرا به راهى که نزدیکتر است، راهنمایى کند.
گفتنِ «ان شاء اللّه» که اعتقاد به قدرت و مشیّت الهى را مى رساند، تکیه کلام اولیاى الهى است. چنانکه در قرآن نیز از زبان پیامبران نقل شده است؛ یعقوب به فرزندانش مى گوید: «اُدخلو مصر اِن شاءاللّه آمنین» وارد مصر شوید، انشاءاللّه درامانید، خضر به موسى مى گوید: «ستجدنى اِن شاءاللّه صابراً اگر خدا بخواهد مرا شکیبا خواهى یافت. حضرت شعیب به حضرت موسى مى گوید: «ستجدنى اِن شاءاللّه من الصالحین» و حضرت اسماعیل به پدرش حضرت ابراهیم مى گوید: «ستجدنى اِن شاءاللّه من الصابرین» مرا ذبح کن که به خواست خدا مرا از شکیبایان خواهى یافت.
البتّه مراد از گفتن «اِن شاءاللّه» و «أعوذباللّه» و امثال آن، لقلقهى زبان نیست، بلکه داشتن چنین بینشى در تمام ابعاد زندگى و در باور و دل انسان است.
امام صادق (ع) فرمود: در نوشته هاى خود نیز «اِن شاءاللّه» را فراموش نکنید. روزى دستور داد نامهاى بنویسند، هنگامى که نامه را بدون «انشاءاللّه» دید، فرمود: «کیف رجوتم أن یتمّ هذا؟» چگونه امید دارید که این کار به سامان برسد؟ پیامبر اسلام هنگام ورود به قبرستان مى فرمود: «وانّا اِن شاءاللّه بکم لاحقون» اگر خدا بخواهد ما هم به شما خواهیم پیوست، در حالى که مرگ، حتمى است.
انسان در عین حال که اراده دارد و آزاد است، ولى به طور مستقل نیست و همه کارها به او سپرده نشده که بدون خواست خدا هم بتواند کارى انجام دهد. یعنى انسان نه در جبر است و نه اختیار تمام امور به او داده شده است، بلکه آزادى انسان در سایه مشیّت خداوند است. «الاّ أن یشاء اللّه»
پیام ها
1- در سخن گفتن و تصمیم گیرى خدا را فراموش نکنیم. «ولا تقولنّ...»
2- هرگز خود را مستقل از خدا ندانیم و بطور قطع از انجام کارى هر چند کوچک، در آینده خبر ندهیم. «لاتقولنّ... اِنّى فاعل...»
3- به امکانات و توان خود تکیه نکنیم، که فراهم بودن مقدّمات، تضمین کننده انجام قطعى کار نیست. «لاتقولنّ... اِنّى فاعل...» در آنچه هم یقین داریم، باید «ان شاءاللّه» بگوییم.
4- انسان پیوسته نیازمند خداست و در هر کارى باید خود را وابسته به اراده الهى بداند. «لا تقولنّ لشىء اِنّى فاعل...»
5 - جبران از دست رفته ها لازم است. «واذکر ربّک اذا نَسیت»
6- پیامبران نیز به تعلیم و هدایت الهى نیاز داشته اند. «قل عسى أن یهدین ربّى»
7- اظهار امیدوارى به امدادهاى الهى، از شیوه هاى صحیح دعاست. «عسى...»
8 - هدایت مراحلى دارد و همه آنها به دست خداوند است. «أن یهدین ربّى لاقرب من...»
9- باید راه میانبُر و نزدیکترین راه به حقّ و صواب را پیدا کرد. «اقرب من هذا...»
10- رسیدن به رشد برتر، آرزوى انبیاست. «عسى أن یهدین ربّى لاقرب...»
11- براى انبیا نیز رشد و رسیدن به مراحل بالاتر وجود دارد. «عسى أن یهدین ربّى لاقرب من هذا رشدا»
12- تداوم ذکر خدا، کوتاه ترین راه رسیدن به رشد است. «واذکر ربّک... عسى أن یهدین ربّى لاقرب من هذا رشدا»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
کاربر مهمان