display result search
- 4650
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 17 سوره کهف
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره کهف - آیه 17
وَتَرَى الشَّمْسَ إِذَا طَلَعَت تَّزَ وَرُ عَن کَهْفِهِمْ ذَاتَ الْیَمِینِ وَإِذَا غَرَبَت تَّقْرِضُهُمْ ذَاتَ الشِّمَالِ وَهُمْ فِى فَجْوَةٍ مِّنْهُ ذَ لِکَ مِنْ ءَایَتِ اللَّهِ مَن یَهْدِ اللَّهُ فَهُوَ الْمُهْتَدِ وَمَن یُضْلِلْ فَلَن تَجِدَ لَهُ وَلِیّاً مُّرْشِداً
ترجمه
و (اگر آنجا بودى) خورشید را مى دیدى که هنگام طلوع، به سمت راست آنان متمایل مى شود و چون غروب کند، ایشان را وامى گذارد و به چپ متمایل مى گردد و آنان در محلّى وسیع از آن غار قرار داشتند. این از آیات و نشانه هاى خداست. هر کس را خدا هدایت کند، او هدایت یافته واقعى است و هر که را به بیراهه واگذارد و گمراه کند، هرگز براى او یاورى راهنما نخواهى یافت.
غار اصحاب کهف، از نظر جغرافیایى نه رو به شرق بود، نه غرب، بلکه در شمال شرقى بود که هیچگاه نور خورشید تا عمق غار نمى تابید.
در مورد مکان غار اختلاف است؛ بعضى مى گویند در کوههاى اطراف دمشق بوده که به غار اصحاب کهف مشهور است. برخى هم آن را در اطراف شهر عمان پایتخت اردن مى دانند که تعدادى قبر در آنجاست ونقش یک سگ نیز بر دیوار آن است، و بالاى غار، صومعه اى قدیمى است و مسلمانان نیز مسجدى ساخته اند.
پیام ها
1- همیشه حفاظت الهى به صورت معجزه نیست، گاهى هم عوامل طبیعى ابزار و زمینه حفاظت است، آنگونه که در حفاظت اصحاب کهف بود. «ترى الشمس...» (نتابیدن مستقیم خورشید و وجود نسیم و وسعت مکان غار، از عوامل طبیعى براى سلامت اصحاب کهف بود.)
2- توفیق ایمان، رها کردن قوم مشرک و پناهندگى به غارى با آن خصوصیات، جز با اراده و هدایت الهى نمى شود. «ذلک من آیات اللّه»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
وَتَرَى الشَّمْسَ إِذَا طَلَعَت تَّزَ وَرُ عَن کَهْفِهِمْ ذَاتَ الْیَمِینِ وَإِذَا غَرَبَت تَّقْرِضُهُمْ ذَاتَ الشِّمَالِ وَهُمْ فِى فَجْوَةٍ مِّنْهُ ذَ لِکَ مِنْ ءَایَتِ اللَّهِ مَن یَهْدِ اللَّهُ فَهُوَ الْمُهْتَدِ وَمَن یُضْلِلْ فَلَن تَجِدَ لَهُ وَلِیّاً مُّرْشِداً
ترجمه
و (اگر آنجا بودى) خورشید را مى دیدى که هنگام طلوع، به سمت راست آنان متمایل مى شود و چون غروب کند، ایشان را وامى گذارد و به چپ متمایل مى گردد و آنان در محلّى وسیع از آن غار قرار داشتند. این از آیات و نشانه هاى خداست. هر کس را خدا هدایت کند، او هدایت یافته واقعى است و هر که را به بیراهه واگذارد و گمراه کند، هرگز براى او یاورى راهنما نخواهى یافت.
غار اصحاب کهف، از نظر جغرافیایى نه رو به شرق بود، نه غرب، بلکه در شمال شرقى بود که هیچگاه نور خورشید تا عمق غار نمى تابید.
در مورد مکان غار اختلاف است؛ بعضى مى گویند در کوههاى اطراف دمشق بوده که به غار اصحاب کهف مشهور است. برخى هم آن را در اطراف شهر عمان پایتخت اردن مى دانند که تعدادى قبر در آنجاست ونقش یک سگ نیز بر دیوار آن است، و بالاى غار، صومعه اى قدیمى است و مسلمانان نیز مسجدى ساخته اند.
پیام ها
1- همیشه حفاظت الهى به صورت معجزه نیست، گاهى هم عوامل طبیعى ابزار و زمینه حفاظت است، آنگونه که در حفاظت اصحاب کهف بود. «ترى الشمس...» (نتابیدن مستقیم خورشید و وجود نسیم و وسعت مکان غار، از عوامل طبیعى براى سلامت اصحاب کهف بود.)
2- توفیق ایمان، رها کردن قوم مشرک و پناهندگى به غارى با آن خصوصیات، جز با اراده و هدایت الهى نمى شود. «ذلک من آیات اللّه»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است