display result search
- 1592
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 94 سوره اسراء
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره اسراء- آیه 94
وَمَا مَنَعَ النَّاسَ أَن یُؤْمِنُواْ إِذْ جَآءَهُمُ الْهُدَى إِلَّا أَن قَالُواْ أَبَعَثَ اللَّهُ بَشَراً رَّسُولاً
ترجمه
و آنگاه که هدایت به سراغ مردم آمد، چیزى مردم را از ایمان آوردن بازنداشت، جز آنکه گفتند: آیا خداوند، بشرى را به عنوان پیامبر، برانگیخته است؟
کسانى که داراى منطق درستى نیستند، نقطهى قوّت را نقطه ضعف مىپندارند. انسان بودنِ پیامبر نقطهى قوّت است، نه ضعف. چون به خاطر داشتن غرائز و امیال و مشکلات، درد انسانها را درک مىکند و مىتواند الگوى عملى باشد و نسخهى مفیدى ارائه بدهد.
بر طبق آیات قرآن، بهانههاى کفّار براى ایمان نیاوردن، از این قرار است:
الف: چرا انبیا انسانهایى همچون ما هستند؟
پاسخ: بهترین نوع تبلیغ آن است که همراه با نمونهى عملى و ارائه الگو باشد.
ب: اگر بناست انسانى پیامبر باشد، چرا فلانى از فلان خانواده یا شهر نباشد؟
پاسخ: تقسیمات مردم براساس خیال و معیارهاى مادّى است، امّا نزول و دریافت وحى لیاقت مى خواهد.
ج: چرا خود ما پیامبر نباشیم؟
پاسخ: نبوّت مقامى بس والا، حتّى برتر از مقام فرشتگان است و هر انسانى با هر سابقهاى سزاوار پیامبرى نیست.
د: چرا فرشتگان برخود ما فرود نمىآیند؟
پاسخ: نزول فرشته بر کسانى است که سابقه انحراف و گناهى نداشته باشند وگرنه هر روز دروغ و انحرافى را به نام وحى براى مردم مىآورند.
پیام ها
1- کفّار، بهانهجو و بىمنطقند. بهانهى کفّار این بود که چرا پیامبر بشرى همانند آنهاست. «ما منع...»
2- پیامبران براى هدایت و تربیت مردم، به سراغ آنان مىرفتند. «جائهم الهُدى»
3- شخصیّت و کرامت انسان، چون براى انسان جاهلى ناشناخته بود، مىپنداشت که انسان لایق نبوّت نیست. «بَشَراً رسولا»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
وَمَا مَنَعَ النَّاسَ أَن یُؤْمِنُواْ إِذْ جَآءَهُمُ الْهُدَى إِلَّا أَن قَالُواْ أَبَعَثَ اللَّهُ بَشَراً رَّسُولاً
ترجمه
و آنگاه که هدایت به سراغ مردم آمد، چیزى مردم را از ایمان آوردن بازنداشت، جز آنکه گفتند: آیا خداوند، بشرى را به عنوان پیامبر، برانگیخته است؟
کسانى که داراى منطق درستى نیستند، نقطهى قوّت را نقطه ضعف مىپندارند. انسان بودنِ پیامبر نقطهى قوّت است، نه ضعف. چون به خاطر داشتن غرائز و امیال و مشکلات، درد انسانها را درک مىکند و مىتواند الگوى عملى باشد و نسخهى مفیدى ارائه بدهد.
بر طبق آیات قرآن، بهانههاى کفّار براى ایمان نیاوردن، از این قرار است:
الف: چرا انبیا انسانهایى همچون ما هستند؟
پاسخ: بهترین نوع تبلیغ آن است که همراه با نمونهى عملى و ارائه الگو باشد.
ب: اگر بناست انسانى پیامبر باشد، چرا فلانى از فلان خانواده یا شهر نباشد؟
پاسخ: تقسیمات مردم براساس خیال و معیارهاى مادّى است، امّا نزول و دریافت وحى لیاقت مى خواهد.
ج: چرا خود ما پیامبر نباشیم؟
پاسخ: نبوّت مقامى بس والا، حتّى برتر از مقام فرشتگان است و هر انسانى با هر سابقهاى سزاوار پیامبرى نیست.
د: چرا فرشتگان برخود ما فرود نمىآیند؟
پاسخ: نزول فرشته بر کسانى است که سابقه انحراف و گناهى نداشته باشند وگرنه هر روز دروغ و انحرافى را به نام وحى براى مردم مىآورند.
پیام ها
1- کفّار، بهانهجو و بىمنطقند. بهانهى کفّار این بود که چرا پیامبر بشرى همانند آنهاست. «ما منع...»
2- پیامبران براى هدایت و تربیت مردم، به سراغ آنان مىرفتند. «جائهم الهُدى»
3- شخصیّت و کرامت انسان، چون براى انسان جاهلى ناشناخته بود، مىپنداشت که انسان لایق نبوّت نیست. «بَشَراً رسولا»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است