display result search
- 9769
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 82 سوره اسراء
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره اسراء - آیه 82
وَنُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْءَانِ مَا هُوَ شِفَآءٌ وَرَحْمَةٌ لِّلْمُؤْمِنِینَ وَلَا یَزِیدُ الظَّلِمِینَ إِلَّا خَسَاراً
ترجمه
و آنچه از قرآن فرو مى فرستیم، مایه شفا(ى دل) و رحمتى براى مؤمنان است و ستمگران را جز خسران نمى افزاید.
کلمه «مِن» در «من القرآن»، به معناى «بعض» نیست تا دلالت کند بر اینکه بعضى از قسمت هاى قرآن شفاست، بلکه بیان مى کند که هر آنچه از قرآن کریم نازل مى شود، شفابخش است.
با آنکه قرآن براى هدایتِ همه است؛ «هُدىً للنّاس» ولى تنها کسانى از این نور بهره مى برند که پنجره روح خود را به سوى آن باز کنند و لجاجت و عناد را کنار گذاشته، با روحى سالم به سراغ قرآن روند؛ «هُدىً للمتّقین» و لذا لجوجانِ بیماردل را جز خسارت نمى افزاید. مانند باران که وقتى بر مردارى ببارد، بوى تعفّن برخیزد، هر چند باران زلال و پاک است.
استدلال قرآن، رکود فکرى را شفا مى دهد؛ موعظه قرآن، قساوت را درمان مى کند؛ تاریخ قرآن تحیّر را برطرف مى سازد؛ زیبایى آهنگ و فصاحتش روح فرارى را جذب مى کند؛ قوانین و احکامش عادات خرافى را ریشه کن مى سازد؛ تلاوت و تدبر در آن، بیمارى غفلت را شفا مى بخشد؛ تبرّک به آن، امراض جسمى را شفا مى دهد و رهنمودهاى آن، تاریکىها را روشن مى کند.
شفاى قرآن با شفاى داروهاى مادّى تفاوته اى زیادى دارد. داروى قرآن، ضررى را به دنبال ندارد، کهنه نمى شود و تاریخ مصرف ندارد. شفا یافته قرآن عامل شفاى دیگران مى شود. در نسخه شفاى قرآن اشتباه نیست، همیشه و در اختیار همه است، طبیب این دارو، هم ما را مى شناسد، هم دوستمان دارد و هم نتیجه نسخه اش ابدى است، نسخه و داروى او هم مشابه ندارد.
حضرت على (ع) مى فرماید: «فانّ القرآن شفاءٌ من اکبر داء و هوالکفر و النفاق و الغى و الضلال»، قرآن درمان بزرگ ترین دردهاست که کفر و نفاق و گمراهى باشد.
خداوند رحمت را بر خود لازم نموده است: «کتب على نفسه الرحمة» و پیامبرش را براى جهانیان، رحمت قرار داده است، «رحمة للعالمین» هم امّتش نسبت به هم رحمت دارند، «رحماء بینهم» و هم کتابش رحمت است. «شفاء و رحمة»
پیام ها
1- چون قرآن از جانب خدایى است که خالق بشر و فطرتِ اوست، قوانین آن نیز با فطرت مطابق و نجات دهنده اوست. «شفاء»
2- آنچه از سوى خداى رحمان و رحیم باشد، رحمت است. «رحمة للمؤمنین»
3- چون کافران به اوامر و نواهى قرآن عمل نمى کنند، نزول هر دستور، جرمشان را بیشتر و خسارتشان را افزون تر مى سازد. «لایزیدالظالمین الا خساراً»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
وَنُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْءَانِ مَا هُوَ شِفَآءٌ وَرَحْمَةٌ لِّلْمُؤْمِنِینَ وَلَا یَزِیدُ الظَّلِمِینَ إِلَّا خَسَاراً
ترجمه
و آنچه از قرآن فرو مى فرستیم، مایه شفا(ى دل) و رحمتى براى مؤمنان است و ستمگران را جز خسران نمى افزاید.
کلمه «مِن» در «من القرآن»، به معناى «بعض» نیست تا دلالت کند بر اینکه بعضى از قسمت هاى قرآن شفاست، بلکه بیان مى کند که هر آنچه از قرآن کریم نازل مى شود، شفابخش است.
با آنکه قرآن براى هدایتِ همه است؛ «هُدىً للنّاس» ولى تنها کسانى از این نور بهره مى برند که پنجره روح خود را به سوى آن باز کنند و لجاجت و عناد را کنار گذاشته، با روحى سالم به سراغ قرآن روند؛ «هُدىً للمتّقین» و لذا لجوجانِ بیماردل را جز خسارت نمى افزاید. مانند باران که وقتى بر مردارى ببارد، بوى تعفّن برخیزد، هر چند باران زلال و پاک است.
استدلال قرآن، رکود فکرى را شفا مى دهد؛ موعظه قرآن، قساوت را درمان مى کند؛ تاریخ قرآن تحیّر را برطرف مى سازد؛ زیبایى آهنگ و فصاحتش روح فرارى را جذب مى کند؛ قوانین و احکامش عادات خرافى را ریشه کن مى سازد؛ تلاوت و تدبر در آن، بیمارى غفلت را شفا مى بخشد؛ تبرّک به آن، امراض جسمى را شفا مى دهد و رهنمودهاى آن، تاریکىها را روشن مى کند.
شفاى قرآن با شفاى داروهاى مادّى تفاوته اى زیادى دارد. داروى قرآن، ضررى را به دنبال ندارد، کهنه نمى شود و تاریخ مصرف ندارد. شفا یافته قرآن عامل شفاى دیگران مى شود. در نسخه شفاى قرآن اشتباه نیست، همیشه و در اختیار همه است، طبیب این دارو، هم ما را مى شناسد، هم دوستمان دارد و هم نتیجه نسخه اش ابدى است، نسخه و داروى او هم مشابه ندارد.
حضرت على (ع) مى فرماید: «فانّ القرآن شفاءٌ من اکبر داء و هوالکفر و النفاق و الغى و الضلال»، قرآن درمان بزرگ ترین دردهاست که کفر و نفاق و گمراهى باشد.
خداوند رحمت را بر خود لازم نموده است: «کتب على نفسه الرحمة» و پیامبرش را براى جهانیان، رحمت قرار داده است، «رحمة للعالمین» هم امّتش نسبت به هم رحمت دارند، «رحماء بینهم» و هم کتابش رحمت است. «شفاء و رحمة»
پیام ها
1- چون قرآن از جانب خدایى است که خالق بشر و فطرتِ اوست، قوانین آن نیز با فطرت مطابق و نجات دهنده اوست. «شفاء»
2- آنچه از سوى خداى رحمان و رحیم باشد، رحمت است. «رحمة للمؤمنین»
3- چون کافران به اوامر و نواهى قرآن عمل نمى کنند، نزول هر دستور، جرمشان را بیشتر و خسارتشان را افزون تر مى سازد. «لایزیدالظالمین الا خساراً»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است