display result search
- 7096
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 75 و 76 سوره نحل
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره نحل - آیه 75 - 76
ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا عَبْداً مَّمْلُوکاً لَّا یَقْدِرُ عَلَى شَىْءٍ وَمَن رَّزَقْنَهُ مِنَّا رِزْقاً حَسَناً فَهُوَ یُنفِقُ مِنْهُ سِرّاً وَجَهْراً هَلْ یَسْتَوُنَ الْحَمْدُ لِلَّهِ بَلْ أَکْثَرُهُمْ لَا یَعْلَمُونَ
وَ ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا رَّجُلَیْنِ أَحَدُهُمَآ أَبْکَمُ لَا یَقْدِرُ عَلَى شَىْءٍ وَهُوَ کَلٌّ عَلَى مَوْلَهُ أَیْنََما یُوَجِّههُّ لَا یَأْتِ بِخَیْرٍ هَلْ یَسْتَوِى هُوَ وَمَن یَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَهُوَ عَلَى صِرَطٍ مُّسْتَقِیمٍ
ترجمه
خداوند، برده مملوکى را مثل مىزند که بر هیچ چیز توانایى ندارد وکسى که (آزاد است و) ما به او رزق نیکو از جانب خود داده ایم، پس او مخفیانه و آشکارا از آن رزق انفاق مىکند. آیا (این دو نفر) برابرند؟ (اگر نزد شما دو انسان توانا و ناتوان برابر نیستند، پس چگونه سنگ و چوب را با خداوند برابر مىدانید) ستایش مخصوص خداست، امّا بیشترشان نمىدانند.
و خداوند دو مرد را مثال مىزند که یکى از آن دو گُنگ است که بر هیچ چیز توانایى ندارد و سربار مولاى خویش است، بگونهاى که هر کجا او را مىفرستد، هیچ سودى با خود نمى آورد، آیا او با کسى که به عدالت فرمان مى دهد و خود بر راه مستقیم مىرود برابر است؟.
پیام ها
1- شما که دو انسان (مولى و عبد) را یکسان نمىدانید، چگونه خالق و مخلوق را مساوى مىدانید. «هل یستوى»
2- با سؤال و مثال، وجدان را بیدار و مردم را به فکر وادارید. «ضرباللَّه مثلاً... هلیستون»
3- ریشهى شرک مردم، جهل است. «بل اکثرهم لایعلمون»
4- آزادى یک نعمت الهى است «لایقدر على شىء - ینفق منه سرّاً و جهراً»
5- رزق حسن زمانى زیباست که همراه با انفاق باشد. «رزقا حسنا فهو ینفق منه» و زبان گویا زمانى ارزش دارد که همراه با امر به عدالت باشد. «من یأمر بالعدل»
6- انفاق سرّى از انفاق عَلَنى، بهتر است. (کلمهى «سرّ» قبل از «جهر» آمده است)
7- زبان، کلید روزى است. «ابکم لایقدر على شىء، کلُّ على مولاه ... لایأت بخیر»
8- امر به معروف زمانى اثر دارد که آمر نیز در راه درست باشد. «یأمر بالعدل و هو على صراط مستقیم»
9- افراد مالک نیز از خود چیزى ندارند ودر سایه رزق الهى به نوایى رسیده اند. (در آیه به جاى اینکه در برابر «مملوک» کلمهى «مالک» قرار گیرد، «رزقناه» آمده است)
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا عَبْداً مَّمْلُوکاً لَّا یَقْدِرُ عَلَى شَىْءٍ وَمَن رَّزَقْنَهُ مِنَّا رِزْقاً حَسَناً فَهُوَ یُنفِقُ مِنْهُ سِرّاً وَجَهْراً هَلْ یَسْتَوُنَ الْحَمْدُ لِلَّهِ بَلْ أَکْثَرُهُمْ لَا یَعْلَمُونَ
وَ ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا رَّجُلَیْنِ أَحَدُهُمَآ أَبْکَمُ لَا یَقْدِرُ عَلَى شَىْءٍ وَهُوَ کَلٌّ عَلَى مَوْلَهُ أَیْنََما یُوَجِّههُّ لَا یَأْتِ بِخَیْرٍ هَلْ یَسْتَوِى هُوَ وَمَن یَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَهُوَ عَلَى صِرَطٍ مُّسْتَقِیمٍ
ترجمه
خداوند، برده مملوکى را مثل مىزند که بر هیچ چیز توانایى ندارد وکسى که (آزاد است و) ما به او رزق نیکو از جانب خود داده ایم، پس او مخفیانه و آشکارا از آن رزق انفاق مىکند. آیا (این دو نفر) برابرند؟ (اگر نزد شما دو انسان توانا و ناتوان برابر نیستند، پس چگونه سنگ و چوب را با خداوند برابر مىدانید) ستایش مخصوص خداست، امّا بیشترشان نمىدانند.
و خداوند دو مرد را مثال مىزند که یکى از آن دو گُنگ است که بر هیچ چیز توانایى ندارد و سربار مولاى خویش است، بگونهاى که هر کجا او را مىفرستد، هیچ سودى با خود نمى آورد، آیا او با کسى که به عدالت فرمان مى دهد و خود بر راه مستقیم مىرود برابر است؟.
پیام ها
1- شما که دو انسان (مولى و عبد) را یکسان نمىدانید، چگونه خالق و مخلوق را مساوى مىدانید. «هل یستوى»
2- با سؤال و مثال، وجدان را بیدار و مردم را به فکر وادارید. «ضرباللَّه مثلاً... هلیستون»
3- ریشهى شرک مردم، جهل است. «بل اکثرهم لایعلمون»
4- آزادى یک نعمت الهى است «لایقدر على شىء - ینفق منه سرّاً و جهراً»
5- رزق حسن زمانى زیباست که همراه با انفاق باشد. «رزقا حسنا فهو ینفق منه» و زبان گویا زمانى ارزش دارد که همراه با امر به عدالت باشد. «من یأمر بالعدل»
6- انفاق سرّى از انفاق عَلَنى، بهتر است. (کلمهى «سرّ» قبل از «جهر» آمده است)
7- زبان، کلید روزى است. «ابکم لایقدر على شىء، کلُّ على مولاه ... لایأت بخیر»
8- امر به معروف زمانى اثر دارد که آمر نیز در راه درست باشد. «یأمر بالعدل و هو على صراط مستقیم»
9- افراد مالک نیز از خود چیزى ندارند ودر سایه رزق الهى به نوایى رسیده اند. (در آیه به جاى اینکه در برابر «مملوک» کلمهى «مالک» قرار گیرد، «رزقناه» آمده است)
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است