display result search
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره نحل - آیه 2
یُنَزِّلُ الْمَلَئِکَةَ بِالرُّوحِ مِنْ أَمْرِهِ عَلَى مَن یَشَآءُ مِنْ عِبَادِهِ أَنْ أَنذِرُواْ أَنَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنَا فَاتَّقُونِ
ترجمه
خداوند فرشتگان را، همراه با وحى که از فرمان اوست، بر هر کس از بندگانش که بخواهد فرو مى فرستد که مردم را هشدار دهید که معبودى جز من نیست پس تنها از من پروا کنید (و مخالف دستورم عمل نکنید.)
«روح» یکى از فرشتگانِ مقرّب الهى است که نام او در قرآن، به صورت جداگانه و معمولاً در کنار «ملائکة» آمده است: «یوم یقوم الروح و الملائکة»
(1)، «تعرج الملائکة و الرّوح الیه»
(2) و «تنزّل الملائکة والروح».
امّا در اینجا در آیه «ینّزل الملائکة بالرّوح»، به جاى حرفِ «واو» بین دو کلمه، حرف «باء» بکار رفته است، شاید از آن جهت که مراد از «روح» در این آیه، آن فرشته نباشد، بلکه مراد معناى لغوىِ «روح» یعنى حیاتِ معنوى باشد که معناى آیه چنین مى شود: خداوند فرشتگان را همراه با اسباب حیات، بر بندگانى که بخواهد نازل مى کند. چنانکه در آیه «وکذلک اوحینا الیک روحاً من امرنا»
(3) مراد از «روح» قرآن است که مایه حیاتِ معنوى مى باشد: «دعاکم لما یحییکم»
نزول فرشته وحى، محتواى وحى و کسى که آن را دریافت مى کند، همه و همه در مدار اراده الهى است. «من امره»
پیام
1- رسالت، امرى انتصابى است نه اکتسابى. «من یشاء»
البتّه خداوند حکیم است و بى جهت کسى را به مقام نبوّت نمى رساند: «اللَّه اعلم حیث یجعل رسالته»
2- اوّلین شرط دریافت وحى الهى، روح عبودیّت و بندگى پیامبران بوده است. «من عباده»
3- هشدار دادن به مردم، در رأس وظایف پیامبران است. «انذروا»
4 - اساس عقاید، بر توحید واساسِ عمل صالح، بر تقواست. «لااله الاّ انا فاتّقون»
5- پروا و پاکى، در سایه توحید معنا پیدا مى کند. «لااله الاّ انا فاتّقون»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
یُنَزِّلُ الْمَلَئِکَةَ بِالرُّوحِ مِنْ أَمْرِهِ عَلَى مَن یَشَآءُ مِنْ عِبَادِهِ أَنْ أَنذِرُواْ أَنَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنَا فَاتَّقُونِ
ترجمه
خداوند فرشتگان را، همراه با وحى که از فرمان اوست، بر هر کس از بندگانش که بخواهد فرو مى فرستد که مردم را هشدار دهید که معبودى جز من نیست پس تنها از من پروا کنید (و مخالف دستورم عمل نکنید.)
«روح» یکى از فرشتگانِ مقرّب الهى است که نام او در قرآن، به صورت جداگانه و معمولاً در کنار «ملائکة» آمده است: «یوم یقوم الروح و الملائکة»
(1)، «تعرج الملائکة و الرّوح الیه»
(2) و «تنزّل الملائکة والروح».
امّا در اینجا در آیه «ینّزل الملائکة بالرّوح»، به جاى حرفِ «واو» بین دو کلمه، حرف «باء» بکار رفته است، شاید از آن جهت که مراد از «روح» در این آیه، آن فرشته نباشد، بلکه مراد معناى لغوىِ «روح» یعنى حیاتِ معنوى باشد که معناى آیه چنین مى شود: خداوند فرشتگان را همراه با اسباب حیات، بر بندگانى که بخواهد نازل مى کند. چنانکه در آیه «وکذلک اوحینا الیک روحاً من امرنا»
(3) مراد از «روح» قرآن است که مایه حیاتِ معنوى مى باشد: «دعاکم لما یحییکم»
نزول فرشته وحى، محتواى وحى و کسى که آن را دریافت مى کند، همه و همه در مدار اراده الهى است. «من امره»
پیام
1- رسالت، امرى انتصابى است نه اکتسابى. «من یشاء»
البتّه خداوند حکیم است و بى جهت کسى را به مقام نبوّت نمى رساند: «اللَّه اعلم حیث یجعل رسالته»
2- اوّلین شرط دریافت وحى الهى، روح عبودیّت و بندگى پیامبران بوده است. «من عباده»
3- هشدار دادن به مردم، در رأس وظایف پیامبران است. «انذروا»
4 - اساس عقاید، بر توحید واساسِ عمل صالح، بر تقواست. «لااله الاّ انا فاتّقون»
5- پروا و پاکى، در سایه توحید معنا پیدا مى کند. «لااله الاّ انا فاتّقون»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است