display result search
- 2041
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 27 سوره رعد
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره رعد- آیه 27
وَیَقُولُ الَّذِینَ کَفَرَُواْ لَوْلَا أُنزِلَ عَلَیْهِ ءَایَةٌ مِّن رَّبِّهِ قُلْ إِنَّ اللَّهَ یُضِلُّ مَن یَشَآءُ وَیَهْدِى إِلَیْهِ مَنْ أَنَابَ
ترجمه
کفار مى گویند: چرا از طرف پروردگارش معجزه اى (به دلخواه ما) بر او نازل نشده است؟ بگو: همانا خداوند هر که را بخواهد (به حال خود رها و) گمراه مى کند و هر کس را که به سوى او رو کرده و توبه نماید، به سوى خویش هدایت مى نماید.
هر پیامبرى براى اثبات ادعاى نبوّت خود، باید نشانه اى از جانب خداوند داشته باشد که آن را معجزه مى نامند، این معجزه طبعاً در امور خاص و مشخصّى است، امّا افراد لجوج که قصد پذیرش حقّ را نداشتند، از پیامبر تقاضاى معجزه بر اساس هوس هاى خود مى کردند، در صورتى که اگر لجاجت را کنار مى گذاشتند، قرآن، خود، بزرگ ترین معجزه است.
گاهى آب و غذا براى افراد مریض مضرّ است، امّا این ضرر نه از آن جهت که در آب و غذا ضررى وجود دارد، بلکه بخاطر بیمارى این افراد است. آرى! افرادى که از نظر روحى مریض اند، مانند مریض جسمانى در پذیرش آیات ناب الهى دچار ناراحتى مى گردند، زیرا به محض مواجهه با حقّ، روح لجاجت در آنها تحریک شده و هدایت را پس مى زند و این همان معناى «یضّل» است.
بحثى پیرامون هدایت و ضلالت
هدایت الهى دوگونه است: ابتدایى و تکمیلى.
هدایت ابتدایى در رابطه با همه مردم است، «انّا هدیناه السّبیل» امّا هدایت تکمیلى نسبت به کسانى است که هدایت عمومى اول را پذیرفته باشند. مثل معلمى که در روزهاى اوّل درس، مطالب خود را یکسان و یکنواخت به همه شاگردان عرضه مىکند، امّا بعد از مدّتى براى محصلان کوشا، جدى و پرکار خود، لطف بیشترى مبذول مىدارد. «والّذین اهتدوا زادهم هدى»
امّا براستى براى افرادى که قرآن درباره آنها مى فرماید:
«و ما تأتیهم من آیة من آیات ربّهم الا کانوا عنها معرضین» هیچ آیه اى از آیات الهى برایشان نازل نشد، مگر آنکه از آن اعراض کردند.
«و لو نزلنا علیک کتابا فى قرطاس فلمسوه بایدیهم لقال الّذین کفروا ان هذا الا سحر مبین» اگر ما کتاب را از آسمان در کاغذى فرو فرستیم و آنها با دست خودشان آن را لمس کنند، باز هم مى گویند سحر است.
«و انْ یروا کلّ آیة لایؤمنوا بها» اگر هر معجزه اى ببینند، ایمان نخواهند آورد.
آیا جز برداشتن دست عنایت و زدن مهر ضلالت بر دلهایشان، چاره اى دیگر م ىباشد؟!
در هر حال، خداوند، حکیم و عادل است و تمام کارها و خواست او از: «یهدى من یشاء»، «یضّل من یشاء»، «یرزق من یشاء»، «یغفر لمن یشاء»، «یعذّب من یشاء»، «یخلق ما یشاء» همه بر اساس عدل و حکمت و لطف و عنایت تفسیر مى گردد.
یعنى اگر فرمود: «یهدى من یشاء»، چنین نیست که بدون هیچ ضابطه و معیارى، هدایت را براى کسى خواسته باشد، بلکه چنانچه از آیات دیگر برمى آید، یکجا ایمان را شرط هدایت مى شمارد و مى فرماید: «و من یؤمن باللَّه یهد قلبه» و در جاى دیگر، کسب رضایت و خشنودى حقّ را با پیمودن راه سلامت زمینه هدایت معرّفى مى فرماید: «یهدى به اللَّه من اتبع رضوانه سبل السّلام»
و یا اگر فرمود: «یضل من یشاء»، در آیه دیگر، اسراف و تردید و شک را عامل این اضلال مىداند. «یضل اللَّه من هو مسرفٌ مرتاب»
به هر صورت اگر دهانه ظرفى به طرف آسمان باشد، باران در او وارد مى شود، امّا اگر به طرف زمین قرار بگیرد، از نزولات آسمانى بهره اى نخواهد برد و این چنین است انسانىکه دهانه روحش به جانب مادیّات باشد، بدیهى است که از باران معنویّت الهى بى نصیب خواهد بود. «استحبوا الحیاة الدنیا على الاخرة و ان اللَّه لایهدى القوم الکافرین
پیام ها
1- کفّار لجوج هر لحظه معجزه جدیدى مى خواهند. مشکل در معجزه بیرونى نیست، بلکه در عناد درونى آنهاست. «لولا اُنزل علیه آیة»
2- سنّت الهى هدایت همه مردم است، «انّ علینا للهُدى» امّا اگر کسى راه کج را انتخاب کرد، خداوند کیفر او را، همان گمراهى قرار مى دهد. «یضل منیشاء»
3- خشوع در برابر حق، کلید هدایت است. «یهدى الیه من اناب»
4- اگر چه هدایت مردم به دست خداست، ولى هدایت خداوند شامل کسانى مى شود که در خود، آمادگى به وجود آورده باشند. «یهدى من اناب»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
وَیَقُولُ الَّذِینَ کَفَرَُواْ لَوْلَا أُنزِلَ عَلَیْهِ ءَایَةٌ مِّن رَّبِّهِ قُلْ إِنَّ اللَّهَ یُضِلُّ مَن یَشَآءُ وَیَهْدِى إِلَیْهِ مَنْ أَنَابَ
ترجمه
کفار مى گویند: چرا از طرف پروردگارش معجزه اى (به دلخواه ما) بر او نازل نشده است؟ بگو: همانا خداوند هر که را بخواهد (به حال خود رها و) گمراه مى کند و هر کس را که به سوى او رو کرده و توبه نماید، به سوى خویش هدایت مى نماید.
هر پیامبرى براى اثبات ادعاى نبوّت خود، باید نشانه اى از جانب خداوند داشته باشد که آن را معجزه مى نامند، این معجزه طبعاً در امور خاص و مشخصّى است، امّا افراد لجوج که قصد پذیرش حقّ را نداشتند، از پیامبر تقاضاى معجزه بر اساس هوس هاى خود مى کردند، در صورتى که اگر لجاجت را کنار مى گذاشتند، قرآن، خود، بزرگ ترین معجزه است.
گاهى آب و غذا براى افراد مریض مضرّ است، امّا این ضرر نه از آن جهت که در آب و غذا ضررى وجود دارد، بلکه بخاطر بیمارى این افراد است. آرى! افرادى که از نظر روحى مریض اند، مانند مریض جسمانى در پذیرش آیات ناب الهى دچار ناراحتى مى گردند، زیرا به محض مواجهه با حقّ، روح لجاجت در آنها تحریک شده و هدایت را پس مى زند و این همان معناى «یضّل» است.
بحثى پیرامون هدایت و ضلالت
هدایت الهى دوگونه است: ابتدایى و تکمیلى.
هدایت ابتدایى در رابطه با همه مردم است، «انّا هدیناه السّبیل» امّا هدایت تکمیلى نسبت به کسانى است که هدایت عمومى اول را پذیرفته باشند. مثل معلمى که در روزهاى اوّل درس، مطالب خود را یکسان و یکنواخت به همه شاگردان عرضه مىکند، امّا بعد از مدّتى براى محصلان کوشا، جدى و پرکار خود، لطف بیشترى مبذول مىدارد. «والّذین اهتدوا زادهم هدى»
امّا براستى براى افرادى که قرآن درباره آنها مى فرماید:
«و ما تأتیهم من آیة من آیات ربّهم الا کانوا عنها معرضین» هیچ آیه اى از آیات الهى برایشان نازل نشد، مگر آنکه از آن اعراض کردند.
«و لو نزلنا علیک کتابا فى قرطاس فلمسوه بایدیهم لقال الّذین کفروا ان هذا الا سحر مبین» اگر ما کتاب را از آسمان در کاغذى فرو فرستیم و آنها با دست خودشان آن را لمس کنند، باز هم مى گویند سحر است.
«و انْ یروا کلّ آیة لایؤمنوا بها» اگر هر معجزه اى ببینند، ایمان نخواهند آورد.
آیا جز برداشتن دست عنایت و زدن مهر ضلالت بر دلهایشان، چاره اى دیگر م ىباشد؟!
در هر حال، خداوند، حکیم و عادل است و تمام کارها و خواست او از: «یهدى من یشاء»، «یضّل من یشاء»، «یرزق من یشاء»، «یغفر لمن یشاء»، «یعذّب من یشاء»، «یخلق ما یشاء» همه بر اساس عدل و حکمت و لطف و عنایت تفسیر مى گردد.
یعنى اگر فرمود: «یهدى من یشاء»، چنین نیست که بدون هیچ ضابطه و معیارى، هدایت را براى کسى خواسته باشد، بلکه چنانچه از آیات دیگر برمى آید، یکجا ایمان را شرط هدایت مى شمارد و مى فرماید: «و من یؤمن باللَّه یهد قلبه» و در جاى دیگر، کسب رضایت و خشنودى حقّ را با پیمودن راه سلامت زمینه هدایت معرّفى مى فرماید: «یهدى به اللَّه من اتبع رضوانه سبل السّلام»
و یا اگر فرمود: «یضل من یشاء»، در آیه دیگر، اسراف و تردید و شک را عامل این اضلال مىداند. «یضل اللَّه من هو مسرفٌ مرتاب»
به هر صورت اگر دهانه ظرفى به طرف آسمان باشد، باران در او وارد مى شود، امّا اگر به طرف زمین قرار بگیرد، از نزولات آسمانى بهره اى نخواهد برد و این چنین است انسانىکه دهانه روحش به جانب مادیّات باشد، بدیهى است که از باران معنویّت الهى بى نصیب خواهد بود. «استحبوا الحیاة الدنیا على الاخرة و ان اللَّه لایهدى القوم الکافرین
پیام ها
1- کفّار لجوج هر لحظه معجزه جدیدى مى خواهند. مشکل در معجزه بیرونى نیست، بلکه در عناد درونى آنهاست. «لولا اُنزل علیه آیة»
2- سنّت الهى هدایت همه مردم است، «انّ علینا للهُدى» امّا اگر کسى راه کج را انتخاب کرد، خداوند کیفر او را، همان گمراهى قرار مى دهد. «یضل منیشاء»
3- خشوع در برابر حق، کلید هدایت است. «یهدى الیه من اناب»
4- اگر چه هدایت مردم به دست خداست، ولى هدایت خداوند شامل کسانى مى شود که در خود، آمادگى به وجود آورده باشند. «یهدى من اناب»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است