display result search
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره رعد- آیه 14
لَهُ دَعْوَةُ الْحَقِّ وَالَّذِینَ یَدْعُونَ مِن دُونِهِ لَا یَسْتَجِیبُونَ لَهُم بِشَىْءٍ إِلَّا کَبَسِطِ کَفَّیْهِ إِلَى الْمآءِ لِیَبْلُغَ فَاهُ وَمَا هُوَ بِبَلِغِهِ وَ مَا دُعَآءُ الْکَفِرِینَ إِلَّا فِى ضَلَلٍ
ترجمه
تنها خواندن او حق است و کسانى را که (مشرکان) جز او مى خوانند هیچ پاسخ شان نمى گویند، مگر مانند کسى که دو دستش را به سوى آب گشوده تا آن را به دهانش رساند و حال آنکه نخواهد رسید و دعا و خواست کافران (از غیر خدا) جز در گمراهى (وبه هدر رفتن و انحراف) نیست.
دعوت به پرستش خداى ودورى از توجّه به دیگران و تنها او را مؤثر دانستن، بارها در قرآن تذکّر داده شده است. از جمله: اگر انسان، تنها از من درخواست کند، من حتماً او را پاسخ مى دهم. «اجیب دعوة الداّع اذا دعان» امّا اگر به سراغ دیگران رفت و از آنها حاجت خواست، بداند آنها نمى شنوند و اگر هم بشنوند اجابت نمى کنند. «ان تدعوهم لایسمعوا و لو سمعوا دعائکم ما استجابوا لکم»
انسانِ محدود در زندگى پرحادثه دنیا نیازمند پناهگاهى مطمئن است، انبیا پناهگاه واقعى را به او معرّفى مى کنند، «له دعوة الحق» امّا کمک هاى دیگران (طاغوتها) یا براى استحمار یا استثمار یا تبلیغات وحفظ موقعیّت خود و یا... مى باشد و در واقع آنچه براى آنها مطرح نیست، انسان است.
انسان، فطرتاً تشنه حقّ و خواستار حقیقت است «لیبلغ فاه» ولى راه وصول به آن را گم مى کند. امّا جز ایمان به خدا و عشق و انس به او و دعا و درخواست از او، هیچ چیز دیگرى انسانِ بى نهایت طلب را سیراب نمىکند. «و ما هو ببالغه» چرا که غیر از اللَّه هر چه باشد سراب است و دعا از غیر او بیهوده.
پیام ها
1- جز خدا به سراغ دیگران نروید که از غیر او هیچ کارى ساخته نیست. «لایستجیبون لهم بشىءٍ»
2- سرچشمه شرک مردم، تصوّرات و خیالات باطل آنهاست. «کباسط کفیّه الى الماء... و ما هو ببالغه»
3- هرکس خالصانه خدا را بخواند، با دست پر برمى گردد. دست خالى برگشتن به خاطر توجّه به غیر خداست. «له دعوة الحق... و ما دعاء الکافرین الاّ فى ضلال»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
لَهُ دَعْوَةُ الْحَقِّ وَالَّذِینَ یَدْعُونَ مِن دُونِهِ لَا یَسْتَجِیبُونَ لَهُم بِشَىْءٍ إِلَّا کَبَسِطِ کَفَّیْهِ إِلَى الْمآءِ لِیَبْلُغَ فَاهُ وَمَا هُوَ بِبَلِغِهِ وَ مَا دُعَآءُ الْکَفِرِینَ إِلَّا فِى ضَلَلٍ
ترجمه
تنها خواندن او حق است و کسانى را که (مشرکان) جز او مى خوانند هیچ پاسخ شان نمى گویند، مگر مانند کسى که دو دستش را به سوى آب گشوده تا آن را به دهانش رساند و حال آنکه نخواهد رسید و دعا و خواست کافران (از غیر خدا) جز در گمراهى (وبه هدر رفتن و انحراف) نیست.
دعوت به پرستش خداى ودورى از توجّه به دیگران و تنها او را مؤثر دانستن، بارها در قرآن تذکّر داده شده است. از جمله: اگر انسان، تنها از من درخواست کند، من حتماً او را پاسخ مى دهم. «اجیب دعوة الداّع اذا دعان» امّا اگر به سراغ دیگران رفت و از آنها حاجت خواست، بداند آنها نمى شنوند و اگر هم بشنوند اجابت نمى کنند. «ان تدعوهم لایسمعوا و لو سمعوا دعائکم ما استجابوا لکم»
انسانِ محدود در زندگى پرحادثه دنیا نیازمند پناهگاهى مطمئن است، انبیا پناهگاه واقعى را به او معرّفى مى کنند، «له دعوة الحق» امّا کمک هاى دیگران (طاغوتها) یا براى استحمار یا استثمار یا تبلیغات وحفظ موقعیّت خود و یا... مى باشد و در واقع آنچه براى آنها مطرح نیست، انسان است.
انسان، فطرتاً تشنه حقّ و خواستار حقیقت است «لیبلغ فاه» ولى راه وصول به آن را گم مى کند. امّا جز ایمان به خدا و عشق و انس به او و دعا و درخواست از او، هیچ چیز دیگرى انسانِ بى نهایت طلب را سیراب نمىکند. «و ما هو ببالغه» چرا که غیر از اللَّه هر چه باشد سراب است و دعا از غیر او بیهوده.
پیام ها
1- جز خدا به سراغ دیگران نروید که از غیر او هیچ کارى ساخته نیست. «لایستجیبون لهم بشىءٍ»
2- سرچشمه شرک مردم، تصوّرات و خیالات باطل آنهاست. «کباسط کفیّه الى الماء... و ما هو ببالغه»
3- هرکس خالصانه خدا را بخواند، با دست پر برمى گردد. دست خالى برگشتن به خاطر توجّه به غیر خداست. «له دعوة الحق... و ما دعاء الکافرین الاّ فى ضلال»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است