display result search
- 5381
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 12 سوره یونس
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره یونس - آیه 12
وَإِذَا مَسَّ الْإِنْسَنَ الضُّرُّ دَعَانَا لِجَنبِهِ أَوْ قَاعِداً أَوْ قَآئِماً فَلَمَّا کَشَفْنَا عَنْهُ ضُرَّهُ مَرَّ کَأَن لَّمْ یَدْعُنَآ إِلَى ضُرٍّ مَّسَّهُ کَذَلِکَ زُیِّنَ لِلْمُسْرِفِینَ مَا کَانُواْ یَعْمَلُونَ
ترجمه
وهنگامى که ضررى به انسان برسد، در حالى که به پهلو خوابیده یا نشسته و یا ایستاده است، ما را مى خواند، ولى چون ضرر را از او برطرف ساختیم، چنان به راه خود مى رود که گویى هرگز ما را براى گرفتارى که به وى رسیده بود، نخوانده است! اینگونه براى اسرافکاران، عملکردشان زیبا جلوه مى کند.
بارها خداوند از ناسپاسى انسان گِله کرده که در هنگام اضطرار و سختى خدا را مى خواند، ولى پس از حلّ مشکل، از خدا غافل مى شود و او را فراموش مى کند.
پیام ها
1- ایمان به خداوند، در عمق روح انسان عجین شده و حوادث تلخ، عامل بیدارى این وجدان و فطرت خداجوى اوست. «مسّ الانسان الضّر دعانا»
2- آنان که دعا و نیایش موسمى دارند، مورد انتقاد وکارشان بىارزش است. «مس الانسان الضّر دعانا»
3- دعا در هر حال جایز است؛ ایستاده، نشسته یا خوابیده. «جنبه، قاعداً، قائماً»
4- نیایش خالصانه، سبب رفع گرفتارى است. «دعانا... کشفنا»
5 - رفاه، زمینهى غفلت است. «فلمّا کشفنا عنه مرّ کان لم یدعنا»
6- انسان، ناسپاس است. «مرّ کان لم یدعنا»
7- آنان که خدا را فراموش کنند، زندگى مادّى در نظرشان زیبا جلوه مى کند. «زیّن للمسرفین»
8 - فراموش کردن الطاف خداوند، نوعى اسراف است. «مرّ... للمسرفین»
9- هر کس در رفاه، غافل ودر گرفتارى دعا کند، مسرف است. «مسّ الانسان الضّر دعانا... فلمّا کشفنا عنه مرّ... زیّن للمسرفین»
10- مرفّهان، از خود راضى اند. «زیّن للمسرفین ما کانوا یعملون»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
وَإِذَا مَسَّ الْإِنْسَنَ الضُّرُّ دَعَانَا لِجَنبِهِ أَوْ قَاعِداً أَوْ قَآئِماً فَلَمَّا کَشَفْنَا عَنْهُ ضُرَّهُ مَرَّ کَأَن لَّمْ یَدْعُنَآ إِلَى ضُرٍّ مَّسَّهُ کَذَلِکَ زُیِّنَ لِلْمُسْرِفِینَ مَا کَانُواْ یَعْمَلُونَ
ترجمه
و هنگامى که ضررى به انسان برسد، در حالى که به پهلو خوابیده یا نشسته و یا ایستاده است، ما را مى خواند، ولى چون ضرر را از او برطرف ساختیم، چنان به راه خود مى رود که گویى هرگز ما را براى گرفتارى که به وى رسیده بود، نخوانده است! اینگونه براى اسرافکاران، عملکردشان زیبا جلوه مى کند.
بارها خداوند از ناسپاسى انسان گِله کرده که در هنگام اضطرار و سختى خدا را مى خواند، ولى پس از حلّ مشکل، از خدا غافل مى شود و او را فراموش مى کند.
پیام ها
1- ایمان به خداوند، در عمق روح انسان عجین شده و حوادث تلخ، عامل بیدارى این وجدان و فطرت خداجوى اوست. «مسّ الانسان الضّر دعانا»
2- آنان که دعا و نیایش موسمى دارند، مورد انتقاد وکارشان بىارزش است. «مس الانسان الضّر دعانا»
3- دعا در هر حال جایز است؛ ایستاده، نشسته یا خوابیده. «جنبه، قاعداً، قائماً»
4- نیایش خالصانه، سبب رفع گرفتارى است. «دعانا... کشفنا»
5 - رفاه، زمینه غفلت است. «فلمّا کشفنا عنه مرّ کان لم یدعنا»
6- انسان، ناسپاس است. «مرّ کان لم یدعنا»
7- آنان که خدا را فراموش کنند، زندگى مادّى در نظرشان زیبا جلوه مى کند. «زیّن للمسرفین»
8 - فراموش کردن الطاف خداوند، نوعى اسراف است. «مرّ... للمسرفین»
9- هر کس در رفاه، غافل و در گرفتارى دعا کند، مسرف است. «مسّ الانسان الضّر دعانا... فلمّا کشفنا عنه مرّ... زیّن للمسرفین»
10- مرفّهان، از خودراضى اند. «زیّن للمسرفین ما کانوا یعملون»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
وَإِذَا مَسَّ الْإِنْسَنَ الضُّرُّ دَعَانَا لِجَنبِهِ أَوْ قَاعِداً أَوْ قَآئِماً فَلَمَّا کَشَفْنَا عَنْهُ ضُرَّهُ مَرَّ کَأَن لَّمْ یَدْعُنَآ إِلَى ضُرٍّ مَّسَّهُ کَذَلِکَ زُیِّنَ لِلْمُسْرِفِینَ مَا کَانُواْ یَعْمَلُونَ
ترجمه
وهنگامى که ضررى به انسان برسد، در حالى که به پهلو خوابیده یا نشسته و یا ایستاده است، ما را مى خواند، ولى چون ضرر را از او برطرف ساختیم، چنان به راه خود مى رود که گویى هرگز ما را براى گرفتارى که به وى رسیده بود، نخوانده است! اینگونه براى اسرافکاران، عملکردشان زیبا جلوه مى کند.
بارها خداوند از ناسپاسى انسان گِله کرده که در هنگام اضطرار و سختى خدا را مى خواند، ولى پس از حلّ مشکل، از خدا غافل مى شود و او را فراموش مى کند.
پیام ها
1- ایمان به خداوند، در عمق روح انسان عجین شده و حوادث تلخ، عامل بیدارى این وجدان و فطرت خداجوى اوست. «مسّ الانسان الضّر دعانا»
2- آنان که دعا و نیایش موسمى دارند، مورد انتقاد وکارشان بىارزش است. «مس الانسان الضّر دعانا»
3- دعا در هر حال جایز است؛ ایستاده، نشسته یا خوابیده. «جنبه، قاعداً، قائماً»
4- نیایش خالصانه، سبب رفع گرفتارى است. «دعانا... کشفنا»
5 - رفاه، زمینهى غفلت است. «فلمّا کشفنا عنه مرّ کان لم یدعنا»
6- انسان، ناسپاس است. «مرّ کان لم یدعنا»
7- آنان که خدا را فراموش کنند، زندگى مادّى در نظرشان زیبا جلوه مى کند. «زیّن للمسرفین»
8 - فراموش کردن الطاف خداوند، نوعى اسراف است. «مرّ... للمسرفین»
9- هر کس در رفاه، غافل ودر گرفتارى دعا کند، مسرف است. «مسّ الانسان الضّر دعانا... فلمّا کشفنا عنه مرّ... زیّن للمسرفین»
10- مرفّهان، از خود راضى اند. «زیّن للمسرفین ما کانوا یعملون»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
وَإِذَا مَسَّ الْإِنْسَنَ الضُّرُّ دَعَانَا لِجَنبِهِ أَوْ قَاعِداً أَوْ قَآئِماً فَلَمَّا کَشَفْنَا عَنْهُ ضُرَّهُ مَرَّ کَأَن لَّمْ یَدْعُنَآ إِلَى ضُرٍّ مَّسَّهُ کَذَلِکَ زُیِّنَ لِلْمُسْرِفِینَ مَا کَانُواْ یَعْمَلُونَ
ترجمه
و هنگامى که ضررى به انسان برسد، در حالى که به پهلو خوابیده یا نشسته و یا ایستاده است، ما را مى خواند، ولى چون ضرر را از او برطرف ساختیم، چنان به راه خود مى رود که گویى هرگز ما را براى گرفتارى که به وى رسیده بود، نخوانده است! اینگونه براى اسرافکاران، عملکردشان زیبا جلوه مى کند.
بارها خداوند از ناسپاسى انسان گِله کرده که در هنگام اضطرار و سختى خدا را مى خواند، ولى پس از حلّ مشکل، از خدا غافل مى شود و او را فراموش مى کند.
پیام ها
1- ایمان به خداوند، در عمق روح انسان عجین شده و حوادث تلخ، عامل بیدارى این وجدان و فطرت خداجوى اوست. «مسّ الانسان الضّر دعانا»
2- آنان که دعا و نیایش موسمى دارند، مورد انتقاد وکارشان بىارزش است. «مس الانسان الضّر دعانا»
3- دعا در هر حال جایز است؛ ایستاده، نشسته یا خوابیده. «جنبه، قاعداً، قائماً»
4- نیایش خالصانه، سبب رفع گرفتارى است. «دعانا... کشفنا»
5 - رفاه، زمینه غفلت است. «فلمّا کشفنا عنه مرّ کان لم یدعنا»
6- انسان، ناسپاس است. «مرّ کان لم یدعنا»
7- آنان که خدا را فراموش کنند، زندگى مادّى در نظرشان زیبا جلوه مى کند. «زیّن للمسرفین»
8 - فراموش کردن الطاف خداوند، نوعى اسراف است. «مرّ... للمسرفین»
9- هر کس در رفاه، غافل و در گرفتارى دعا کند، مسرف است. «مسّ الانسان الضّر دعانا... فلمّا کشفنا عنه مرّ... زیّن للمسرفین»
10- مرفّهان، از خودراضى اند. «زیّن للمسرفین ما کانوا یعملون»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است