display result search
- 3117
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 7 - 15 سوره قیامة
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره قیامة- آیه 7 -15
فَإِذَا بَرِقَ الْبَصَرُ
وَخَسَفَ الْقَمَرُ
وَ جُمِعَ الشَّمْسُ وَ الْقَمَرُ
یَقُولُ الْإِنسَانُ یَوْمَئِذٍ أَیْنَ الْمَفَرُّ
کَلَّا لَا وَزَرَ
إِلَى رَبِّکَ یَوْمَئِذٍ الْمُسْتَقَرُّ
یُنَبَّؤُاْ الْإِنسَانُ یَوْمَئِذٍ بِمَا قَدَّمَ وَ أَخَّرَ
بَلِ الْإِنسَانُ عَلَى نَفْسِهِ بَصِیرَةٌ
وَلَوْ أَلْقَى مَعَاذِیرَهُ
ترجمه
پس آنگاه که (در آستانه قیامت) چشمها خیره گردد.
و ماه تاریک شود و خورشید و ماه جمع شوند.
در آن روز انسان خواهد گفت: گریزگاه کجاست؟
هرگز، ملجأ و پناهگاهى نیست.
آن روز قرارگاه فقط نزد پروردگار توست.
آن روز انسان به آنچه پیش فرستاده و آنچه به جا گذاشته است خبر داده مىشود.
با آن که انسان بر (نیک و بد) نفس خویش بینا است (که چه کرده و چه مى کند).
اگر عذرهایى بتراشد.
کلمه «برق» آنگاه که به چشم نسبت داده مى شود به معناى حالتى برخاسته از ترس و وحشت شدید است.
«وَزَرْ» به معناى پناهگاهى چون کوه و قلعه است و گشتن انسان به دنبال پناهگاه در قیامت، یا به خاطر شرم و حیا از خداوند است و یا به خاطر فرار از حساب و کتاب، یا دوزخ و یا رسوایى و شاید همه اینها باشد.
«معاذیر» جمع معذرت به معناى پیدا کردن چیزى است که آثار گناه را محو کند، خواه بجا و خواه عذر به جا باشد و یا بىجا.
معمولاً انسان براى توجیه کارهاى خلاف خود عذرتراشى مىکند که به نمونههایى از آن در قرآن اشاره مى کنیم:
گاهى مىگوید: غفلت کردیم: «انّا کنّا عن هذا غافلین»
گاهى مىگوید: بزرگان و سران قوم، ما را گمراه کردند: «هؤلاء اضلّونا»
گاهى مى گوید: شیطان ما را گمراه کرد، امّا شیطان پاسخ مى دهد: مرا ملامت نکنید زیرا خودتان مقصّر هستید: «فلا تلومونى و لوموا انفسکم»
امام باقرعلیه السلام در توضیح آیه «بما قدّم و اخّر» فرمود: «فما سنّ من سنّة لیستنّ بها من بعده فان کان شرّاً کان علیه مثل وزرهم... و ان کان خیراً کان له مثل اجورهم» هر کس راه و روش بد یا خوبى را پایه گذارى کند، پس از او هر کس به آن عمل کند، اگر بد باشد کیفرى مثل کیفر گناهکار و اگر خوب باشد، پاداشى همانند عمل کننده آن نیز به او داده مى شود.
پیام ها
1- نظام موجود جهان، در قیامت از هم فرو مىپاشد. «و جمع الشمس و القمر»
2- وحشت ناشى از وقوع قیامت، هم وجود انسان را فرامىگیرد:
چشم: «برق البصر» دیدگان را برق مىگیرد.
دل: «قلوبهم واجفة» دلها را لرزه فرامىگیرد.
عقل: «ترى النّاس سُکارى» مردم را مست مىبینى.
3- در قیامت، خلافکارىها به مجرمان تفهیم مىشود.«ینبّوء الانسان بما قدّم و اخّر»
4- انسان علاوه بر اعمالى که خود انجام داده، مسئولیّت اعمالى را که دیگران، پس از او و به پیروى از او انجام مىدهند، به عهده دارد. «قدّم و اخّر»
5 - وجدان انسان بهترین شاهد علیه او در دادگاه قیامت است. «بل الانسان على نفسه بصیرة»
6- انسان، خودش هم به عذرهایى که مىآورد ایمان ندارد. «و لو القى معاذیرة»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
فَإِذَا بَرِقَ الْبَصَرُ
وَخَسَفَ الْقَمَرُ
وَ جُمِعَ الشَّمْسُ وَ الْقَمَرُ
یَقُولُ الْإِنسَانُ یَوْمَئِذٍ أَیْنَ الْمَفَرُّ
کَلَّا لَا وَزَرَ
إِلَى رَبِّکَ یَوْمَئِذٍ الْمُسْتَقَرُّ
یُنَبَّؤُاْ الْإِنسَانُ یَوْمَئِذٍ بِمَا قَدَّمَ وَ أَخَّرَ
بَلِ الْإِنسَانُ عَلَى نَفْسِهِ بَصِیرَةٌ
وَلَوْ أَلْقَى مَعَاذِیرَهُ
ترجمه
پس آنگاه که (در آستانه قیامت) چشمها خیره گردد.
و ماه تاریک شود و خورشید و ماه جمع شوند.
در آن روز انسان خواهد گفت: گریزگاه کجاست؟
هرگز، ملجأ و پناهگاهى نیست.
آن روز قرارگاه فقط نزد پروردگار توست.
آن روز انسان به آنچه پیش فرستاده و آنچه به جا گذاشته است خبر داده مىشود.
با آن که انسان بر (نیک و بد) نفس خویش بینا است (که چه کرده و چه مى کند).
اگر عذرهایى بتراشد.
کلمه «برق» آنگاه که به چشم نسبت داده مى شود به معناى حالتى برخاسته از ترس و وحشت شدید است.
«وَزَرْ» به معناى پناهگاهى چون کوه و قلعه است و گشتن انسان به دنبال پناهگاه در قیامت، یا به خاطر شرم و حیا از خداوند است و یا به خاطر فرار از حساب و کتاب، یا دوزخ و یا رسوایى و شاید همه اینها باشد.
«معاذیر» جمع معذرت به معناى پیدا کردن چیزى است که آثار گناه را محو کند، خواه بجا و خواه عذر به جا باشد و یا بىجا.
معمولاً انسان براى توجیه کارهاى خلاف خود عذرتراشى مىکند که به نمونههایى از آن در قرآن اشاره مى کنیم:
گاهى مىگوید: غفلت کردیم: «انّا کنّا عن هذا غافلین»
گاهى مىگوید: بزرگان و سران قوم، ما را گمراه کردند: «هؤلاء اضلّونا»
گاهى مى گوید: شیطان ما را گمراه کرد، امّا شیطان پاسخ مى دهد: مرا ملامت نکنید زیرا خودتان مقصّر هستید: «فلا تلومونى و لوموا انفسکم»
امام باقرعلیه السلام در توضیح آیه «بما قدّم و اخّر» فرمود: «فما سنّ من سنّة لیستنّ بها من بعده فان کان شرّاً کان علیه مثل وزرهم... و ان کان خیراً کان له مثل اجورهم» هر کس راه و روش بد یا خوبى را پایه گذارى کند، پس از او هر کس به آن عمل کند، اگر بد باشد کیفرى مثل کیفر گناهکار و اگر خوب باشد، پاداشى همانند عمل کننده آن نیز به او داده مى شود.
پیام ها
1- نظام موجود جهان، در قیامت از هم فرو مىپاشد. «و جمع الشمس و القمر»
2- وحشت ناشى از وقوع قیامت، هم وجود انسان را فرامىگیرد:
چشم: «برق البصر» دیدگان را برق مىگیرد.
دل: «قلوبهم واجفة» دلها را لرزه فرامىگیرد.
عقل: «ترى النّاس سُکارى» مردم را مست مىبینى.
3- در قیامت، خلافکارىها به مجرمان تفهیم مىشود.«ینبّوء الانسان بما قدّم و اخّر»
4- انسان علاوه بر اعمالى که خود انجام داده، مسئولیّت اعمالى را که دیگران، پس از او و به پیروى از او انجام مىدهند، به عهده دارد. «قدّم و اخّر»
5 - وجدان انسان بهترین شاهد علیه او در دادگاه قیامت است. «بل الانسان على نفسه بصیرة»
6- انسان، خودش هم به عذرهایى که مىآورد ایمان ندارد. «و لو القى معاذیرة»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است