display result search
منو
تفسیر آیه 46 سوره اعراف

تفسیر آیه 46 سوره اعراف

  • 1 تعداد قطعات
  • 5 دقیقه مدت قطعه
  • 507 دریافت شده
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره اعراف - آیه 46

وَ بَیْنَهُمَا حِجَابٌ وَ عَلَى الْأَعْرَافِ رِجَالٌ یَعْرِفُونَ کُلاًّ بِسِیمَهُمْ وَ نَادَوْا أَصْحَبَ الْجَنَّةِ أَن سَلَمٌ عَلَیْکُمْ لَمْ یَدْخُلُوهَا وَ هُمْ یَطْمَعُونَ

ترجمه

و میان آن دو (بهشتیان و دوزخیان) حجابى است و بر اعراف، (بلندى میان دوزخ و بهشت) مردانى هستند (از اولیاى خدا) که همه (اهل‏ بهشت و جهنّم) را از سیمایشان مى‏ شناسند و بهشتیان را که هنوز به بهشت وارد نشده ‏اند، ولى امیدوارند، ندا مى‏ دهند که سلام بر شما باد.



مراد از «حجاب» در این آیه، شاید همان دیوارى باشد که در آیه 13 سوره‏ى حدید مى ‏خوانیم که میان بهشتیان و دوزخیان دیوارى زده مى ‏شود که سمت بیرونى آن، عذاب و قسمت درونى‏اش رحمت است. «فضرب بینهم بسور له باب باطنه فیه الرّحمة و ظاهره من قبله العذاب»
«اعراف» جمع «عُرف»، به معناى مکان بلند است. این سوره نیز به خاطر همین آیه اعراف نامیده شده است و در قرآن تنها در همین مورد از اعراف و اهل آن سخن به میان آمده است.
در روایات وتفاسیر، نظرات مختلفى درباره‏ى اهل اعراف به چشم مى‏خورد. برخى آنان را اولیاى خدا دانسته‏اند که بر بلندى میان بهشت و جهنّم قرار مى‏ گیرند و از سیماى مردم، همه‏ آنها را مى‏شناسند، بهشتیان را سلام و تبریک مى‏ گویند و از سرنوشت دوزخیان نگرانند. امّا برخى آنان را افراد ضعیفى معرّفى مى‏ کنند که گناهان و عباداتى دارند و منتظر لطف خدایند (آنگونه که از آیه 106 سوره‏ توبه استفاده مى‏ شود).
شاید بتوان گفت که صاحب و محور اصلى اعراف، اولیاى خدایند و افراد ضعیف، در حاشیه قرار دارند. نیکوکاران به بهشت مى‏ روند و مجرمین به دوزخ، افراد متوسّط و ضعیف در اعراف گرفتار و منتظر سرنوشت مى‏ مانند، ولى اولیاى خدا که بر اعراف قرار دارند، به کمک آنان برخاسته و شفاعت مى‏ کنند. این بیان از جمع نظریات مفسّران و روایات استفاده مى‏ شود.
در روایات مى‏ خوانیم که اصحاب اعراف شهدایى هستند که نواقصى در پرونده آنان است، یا افرادى هستند که خوبى‏ ها و بدى‏ هاى آنان یکسان است، اگر خداوند آنان را به دوزخ ببرد به خاطر گناهان شان است و اگر به بهشت ببرد از رحمت اوست.

پیام ها

1- رفتار و خصلت‏ هاى دنیوى، سیماى انسان را به گونه ‏اى مى ‏کند که در قیامت دیگران با نگاه او را مى‏ شناسند. «یعرفون کلاًّ بسیماهم»
البتّه شناسایى به این شکل، در دنیا نیز ممکن است، چنانکه خداوند در مورد منافقان به پیامبر مى‏ فرماید: «و لو نشاء لاریناکهم فلعرفتهم بسیماهم و لتعرفنّهم فى لحن القول»
2- براى ورود به بهشت و بهشتى شدن، لطف و عنایت الهى لازم است. «اصحاب الجنّة... هم یطمعون»


منبع: پایگاه درس هایی از قرآن

قطعات

  • عنوان
    زمان
  • 5:44

مشخصات

ثبت نقد و نظر نقد و نظر

  • کاربر مهمان
    عالی و ناب

تصاویر

پایگاه سخنرانی مذهبی