display result search
- 2169
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 23 سوره ابراهیم
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره ابراهیم- آیه 23
وَ أُدْخِلَ الَّذِینَ ءَامَنُواْ وَ عَمِلُواْ الصَّلِحَتِ جَنَّتٍ تَجْرِى مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَرُ خَلِدِینَ فِیهَا بِإِذْنِ رَبِّهِمْ تَحِیَّتُهُمْ فِیهَا سَلَمٌ
ترجمه
و کسانى که ایمان آورده و کارهاى شایسته انجام داده اند، به باغ هایى که از زیر درختانش نهرها جارى است داخل شوند آنان با اذن پرودگارشان براى همیشه در آن خواهند بود و تحیت آنان به یکدیگر سلام است.
در بهشت به هر سو بنگرى، سلام است:
سلام از طرف خداوند، به اهل بهشت: «سلام قولا من ربّ رحیم»
سلام از طرف فرشتگان به مؤمنان: «سلام علیکم طبتم فادخلوها»
سلام از طرف خود اهل بهشت به یکدیگر: «تحیّتهم فیها سلام»
گاهى انسان، خود به جایى مى رود و گاهى دیگران مى آیند و او را با تشریفاتى مخصوص به آن جا مى برند. خداوند در این آیه مى فرماید: «و اُدخِلَ» یعنى اهل بهشت به صورت ساده و معمولى داخل نمى شوند، بلکه آنان را با احترام و تشریفات به بهشت مى برند. در آیه 72 سوره زمر نیز مى فرماید: «وسیق الّذین اتقوا ربّهم الى الجنّة زُمرا». اما درباره دوزخیان مى خوانیم که آنان را با شکنجه به سوى عذاب مى برند: «خذوه فغلّوه ثمّ الجحیم صلّوه» او را بگیرید و ببندید و سپس به دوزخ پرتاب کنید.
اهل دوزخ، از یکدیگر متنفّر و بیزارند و همدیگر را نفرین مى کنند، ولى بهشتیان به یکدیگر سلام مى کنند.
در بهشت، نهرهاى مختلفى وجود دارد:
الف: نهر آب: «انهار من ماء»
ب: نهر شیر: «انهار من لبن لمیتغیّر طعمه»
ج: نهر شراب بهشتى: «انهار من خمر لذة للشّاربین»
د: نهر عسل: «و انهار من عسل مصفّىً»
پیام ها
1- مؤمنانِ نیکوکار، همواره در بهشت خواهند بود. «ادخل الذین امنوا... خالدین»
2- بهشتیان اهل صفا و صمیمیت و سلام اند، نه نزاع و قهر.«تحیتهم فیها سلام»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
وَ أُدْخِلَ الَّذِینَ ءَامَنُواْ وَ عَمِلُواْ الصَّلِحَتِ جَنَّتٍ تَجْرِى مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَرُ خَلِدِینَ فِیهَا بِإِذْنِ رَبِّهِمْ تَحِیَّتُهُمْ فِیهَا سَلَمٌ
ترجمه
و کسانى که ایمان آورده و کارهاى شایسته انجام داده اند، به باغ هایى که از زیر درختانش نهرها جارى است داخل شوند آنان با اذن پرودگارشان براى همیشه در آن خواهند بود و تحیت آنان به یکدیگر سلام است.
در بهشت به هر سو بنگرى، سلام است:
سلام از طرف خداوند، به اهل بهشت: «سلام قولا من ربّ رحیم»
سلام از طرف فرشتگان به مؤمنان: «سلام علیکم طبتم فادخلوها»
سلام از طرف خود اهل بهشت به یکدیگر: «تحیّتهم فیها سلام»
گاهى انسان، خود به جایى مى رود و گاهى دیگران مى آیند و او را با تشریفاتى مخصوص به آن جا مى برند. خداوند در این آیه مى فرماید: «و اُدخِلَ» یعنى اهل بهشت به صورت ساده و معمولى داخل نمى شوند، بلکه آنان را با احترام و تشریفات به بهشت مى برند. در آیه 72 سوره زمر نیز مى فرماید: «وسیق الّذین اتقوا ربّهم الى الجنّة زُمرا». اما درباره دوزخیان مى خوانیم که آنان را با شکنجه به سوى عذاب مى برند: «خذوه فغلّوه ثمّ الجحیم صلّوه» او را بگیرید و ببندید و سپس به دوزخ پرتاب کنید.
اهل دوزخ، از یکدیگر متنفّر و بیزارند و همدیگر را نفرین مى کنند، ولى بهشتیان به یکدیگر سلام مى کنند.
در بهشت، نهرهاى مختلفى وجود دارد:
الف: نهر آب: «انهار من ماء»
ب: نهر شیر: «انهار من لبن لمیتغیّر طعمه»
ج: نهر شراب بهشتى: «انهار من خمر لذة للشّاربین»
د: نهر عسل: «و انهار من عسل مصفّىً»
پیام ها
1- مؤمنانِ نیکوکار، همواره در بهشت خواهند بود. «ادخل الذین امنوا... خالدین»
2- بهشتیان اهل صفا و صمیمیت و سلام اند، نه نزاع و قهر.«تحیتهم فیها سلام»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است