display result search
- 258
- 1000
- 1000
- 1000
نصایح امام محمدباقر علیه السلام به جابر بن یزید جعفی، جلسه یازدهم
سخنرانی آیت الله محمدتقی مصباح یزدی با موضوع «نصایح امام محمدباقر علیه السلام به جابر بن یزید جعفی»، جلسه یازدهم، سال 1390
وَسُدَّ سَبِیلَ الْعُجْبِ بِمَعْرِفَةِ النَّفْسِ؛
امام باقر صلوات‌الله‌علیه بعد از تشبیه زندگی انسان به میدان کُشتی، شروع به بیان مهم‌ترین کیدها و فنون نفس می‌کنند که برای زمین زدن انسان به کار می‌برد و در ضمنِ آن، به راه‌های پیش‌گیری یا معالجه آن آفات اشاره می‌کنند که در جلسات گذشته برخی از آن‌ها را در حدی که خداوند توفیق داد مطرح کردیم. یکی دیگر از آفاتی که انسان را به دام شیطان مبتلا می‌کند و حتی انسان را از مسیر سعادت باز می‌دارد و به دنبال خود، انسان را به آفت‌های دیگر مبتلا می‌کند عجب و خودپسندی است.
ریشه این مسأله به حب ذات برمی‌گردد. حب ذات لازمه وجود انسان است و امکان ندارد هیچ موجود با‌شعوری فاقد حب ذات باشد. اما وقتی خدا به انسان توفیق می‌دهد که کاری را درست و با نیت خوب انجام دهد و به نتیجه هم برساند شیطان او را وسوسه می‌کند که واقعا شما خیلی شخص ممتازی هستید. مثلا اگر انسان عبادتی انجام داده است، به ذهن او القا می‌کند که خود را با گنه‌کاران مقایسه کن، و می‌گوید: «مردم این همه اهل گناه، شهوت‌رانی و هوس‌بازی هستند؛ اما شما الحمدلله اهل عبادت‌اید و از گناهان حفظ شده‌اید. شما خیلی بر دیگران امتیاز دارید!» بعد کم‌کم او را با اهل عبادت مقایسه می‌کند و برخی از کسانی را که اهل عبادت‌اند، اما لغزش‌ها واشتباهاتی دارند به رخ او می‌کشد. در سایر کارهای خوب مانند تحصیل، تدریس، سخنرانی، انفاق و ... هم سعی می‌کند به او القا کند که به واسطه این عملِ خوب بر اقران و افراد مشابه، بسیار برتری دارد.
وَسُدَّ سَبِیلَ الْعُجْبِ بِمَعْرِفَةِ النَّفْسِ؛
امام باقر صلوات‌الله‌علیه بعد از تشبیه زندگی انسان به میدان کُشتی، شروع به بیان مهم‌ترین کیدها و فنون نفس می‌کنند که برای زمین زدن انسان به کار می‌برد و در ضمنِ آن، به راه‌های پیش‌گیری یا معالجه آن آفات اشاره می‌کنند که در جلسات گذشته برخی از آن‌ها را در حدی که خداوند توفیق داد مطرح کردیم. یکی دیگر از آفاتی که انسان را به دام شیطان مبتلا می‌کند و حتی انسان را از مسیر سعادت باز می‌دارد و به دنبال خود، انسان را به آفت‌های دیگر مبتلا می‌کند عجب و خودپسندی است.
ریشه این مسأله به حب ذات برمی‌گردد. حب ذات لازمه وجود انسان است و امکان ندارد هیچ موجود با‌شعوری فاقد حب ذات باشد. اما وقتی خدا به انسان توفیق می‌دهد که کاری را درست و با نیت خوب انجام دهد و به نتیجه هم برساند شیطان او را وسوسه می‌کند که واقعا شما خیلی شخص ممتازی هستید. مثلا اگر انسان عبادتی انجام داده است، به ذهن او القا می‌کند که خود را با گنه‌کاران مقایسه کن، و می‌گوید: «مردم این همه اهل گناه، شهوت‌رانی و هوس‌بازی هستند؛ اما شما الحمدلله اهل عبادت‌اید و از گناهان حفظ شده‌اید. شما خیلی بر دیگران امتیاز دارید!» بعد کم‌کم او را با اهل عبادت مقایسه می‌کند و برخی از کسانی را که اهل عبادت‌اند، اما لغزش‌ها واشتباهاتی دارند به رخ او می‌کشد. در سایر کارهای خوب مانند تحصیل، تدریس، سخنرانی، انفاق و ... هم سعی می‌کند به او القا کند که به واسطه این عملِ خوب بر اقران و افراد مشابه، بسیار برتری دارد.
تاکنون نظری ثبت نشده است