display result search
- 31
- 1000
- 1000
- 1000
دعا، نقشه راه رهایی از شرک مدرن، 4
سخنرانی آیت الله سید محمدمهدی میرباقری با موضوع "دعا، نقشه راه رهایی از شرک مدرن"، جلسه چهارم: نقش مجالس دینی در پاکسازی فرد و جامعه، سال 1404
امشب سعی کردیم حول چند محور کلیدی که مثل چراغهای راهنمای زندگیمان هستند، با هم صحبت کنیم و از آیات قرآن و روایات اهلبیت عصمت و طهارت علیهمالسلام استفاده کنیم. محور اول: قاعده طلایی امید و پاکسازی است. ما با استناد به حدیثی گرانقدر از وجود مبارک پیامبر اکرم صلوات الله که حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام نقل فرمودند، به این آیه شریفه رسیدیم که: «إِنَّ الْحَسَنَاتِ یُذْهِبْنَ السَّیِّئَاتِ». این، یک قاعده الهی و ضمانتی امیدبخش است. همۀ ما در طول زندگی، دچار گرد و غبار گناه و خطا میشویم؛ چه صغیره و چه کبیره. اما خداوند راه پاک شدن را نشان داده است: کارهای خوب، کارهای بد را از بین میبرد و محو میکند. برای فرد مؤمن، نمازهای واجب و نافله مثل چشمههای جوشانی هستند که او را دائماً شستوشو میدهند. و برای جامعۀ مؤمن، محافل ذکر، زیارت، مراسم عزاداری و توسل، همان نقش پاککننده و تصفیهکننده را دارند. این مجالس، اجتماع را از آلودگیهای فرهنگی و اخلاقی که دشمن میگسترد، پاک میکند. بنابراین، هرگز این اجتماعات مقدس را دست کم نگیریم. محور دوم: هوشیاری در میدان جنگ نرم است. دشمنان دین و ارزشها،امروز با تمام قوا در حال تهاجم فرهنگی و فکری هستند. آنها میخواهند با شبههافکنی، ترویج فساد و جلوهدادن زندگی مادی، دلهای ما را از یاد خدا و ولایت خالی کنند. در چنین شرایطی، امام رضا علیه السلام به ما فرمودند که هر سخنگویی یا ناطق به امر خداست یا ناطق به امر شیطان. ما باید مراقب باشیم که گوش دل خود را به چه کسی میسپاریم. شنیدن هر شبههای و پرداختن به هر وسوسهای، مانند وارد شدن به محیط آلوده بدون ماسک است. راه اصلی مقابله، بستن درِ گوش قلب به سوی سخنان شیطانی و گشودن آن بر سوی آیات قرآن و روایات معصومین علیهم السلام است. ذکر خدا، توسل به اهلبیت و شرکت در مجالس آنان، سپر ما در این جنگ نابرابر است. محور سوم: تثبیت مدار ولایت، تنها راه امنیت است. در این دنیای پرآشوب که حق و باطل در هم آمیخته،تنها یک قطبنما میتواند انسان را به ساحل نجات برساند: ولایت اهلبیت علیهمالسلام. اگر کسی با وجود همۀ کاستیها و گناهانش، دلش با آقا امیرالمؤمنین علیهالسلام و امام زمانش عجل الله باشد، پرچمدار حق باشد و از این میدان خارج نشود، وعده الهی شامل حال اوست. خداوند در قرآن میفرماید آنان که ایمان آوردند و ایمان خود را به شرک نیالودند، در امنیت هستند. این یعنی کسی که ولایت را خالصانه بپذیرد و آن را با دوستی دشمنان خدا نیامیزد، در وادی امن الهی قدم میگذارد. چنین کسی اگر زمین هم بخورد، دستهای مهربانی او را برمیدارند. اما کسی که عمداً این مسیر را رها کند، به ورطه ناامنی میافتد. محور چهارم: دریچۀ رحمت الهی همیشه باز است. گاهی آنقدر در گناه فرو میرویم که از خودمان مأیوس میشویم.شیطان همین را میخواهد که بگوید: "دیگر تمام شدی، راه بازگشتی نیست." اما قرآن با لحنی ملاطفتآمیز ندا میدهد: «قُلْ یَا عِبَادِیَ الَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلَىٰ أَنْفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ». بگو:ای بندگان من که بر خویشتن زیادهروی کردید! از رحمت خدا ناامید نشوید. وقتی انسان از نفس سرکش خود ناامید میشود، این آغاز لطف خداست، نه پایان راه. ریشۀ یأس، روی گرداندن از درگاه خدا و پشت کردن به اولیای اوست. پس باید بازگشت. باید توبه کرد. باید به سوی کسی رفت که رحمتش بر غضبش پیشی گرفته است.
امشب سعی کردیم حول چند محور کلیدی که مثل چراغهای راهنمای زندگیمان هستند، با هم صحبت کنیم و از آیات قرآن و روایات اهلبیت عصمت و طهارت علیهمالسلام استفاده کنیم. محور اول: قاعده طلایی امید و پاکسازی است. ما با استناد به حدیثی گرانقدر از وجود مبارک پیامبر اکرم صلوات الله که حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام نقل فرمودند، به این آیه شریفه رسیدیم که: «إِنَّ الْحَسَنَاتِ یُذْهِبْنَ السَّیِّئَاتِ». این، یک قاعده الهی و ضمانتی امیدبخش است. همۀ ما در طول زندگی، دچار گرد و غبار گناه و خطا میشویم؛ چه صغیره و چه کبیره. اما خداوند راه پاک شدن را نشان داده است: کارهای خوب، کارهای بد را از بین میبرد و محو میکند. برای فرد مؤمن، نمازهای واجب و نافله مثل چشمههای جوشانی هستند که او را دائماً شستوشو میدهند. و برای جامعۀ مؤمن، محافل ذکر، زیارت، مراسم عزاداری و توسل، همان نقش پاککننده و تصفیهکننده را دارند. این مجالس، اجتماع را از آلودگیهای فرهنگی و اخلاقی که دشمن میگسترد، پاک میکند. بنابراین، هرگز این اجتماعات مقدس را دست کم نگیریم. محور دوم: هوشیاری در میدان جنگ نرم است. دشمنان دین و ارزشها،امروز با تمام قوا در حال تهاجم فرهنگی و فکری هستند. آنها میخواهند با شبههافکنی، ترویج فساد و جلوهدادن زندگی مادی، دلهای ما را از یاد خدا و ولایت خالی کنند. در چنین شرایطی، امام رضا علیه السلام به ما فرمودند که هر سخنگویی یا ناطق به امر خداست یا ناطق به امر شیطان. ما باید مراقب باشیم که گوش دل خود را به چه کسی میسپاریم. شنیدن هر شبههای و پرداختن به هر وسوسهای، مانند وارد شدن به محیط آلوده بدون ماسک است. راه اصلی مقابله، بستن درِ گوش قلب به سوی سخنان شیطانی و گشودن آن بر سوی آیات قرآن و روایات معصومین علیهم السلام است. ذکر خدا، توسل به اهلبیت و شرکت در مجالس آنان، سپر ما در این جنگ نابرابر است. محور سوم: تثبیت مدار ولایت، تنها راه امنیت است. در این دنیای پرآشوب که حق و باطل در هم آمیخته،تنها یک قطبنما میتواند انسان را به ساحل نجات برساند: ولایت اهلبیت علیهمالسلام. اگر کسی با وجود همۀ کاستیها و گناهانش، دلش با آقا امیرالمؤمنین علیهالسلام و امام زمانش عجل الله باشد، پرچمدار حق باشد و از این میدان خارج نشود، وعده الهی شامل حال اوست. خداوند در قرآن میفرماید آنان که ایمان آوردند و ایمان خود را به شرک نیالودند، در امنیت هستند. این یعنی کسی که ولایت را خالصانه بپذیرد و آن را با دوستی دشمنان خدا نیامیزد، در وادی امن الهی قدم میگذارد. چنین کسی اگر زمین هم بخورد، دستهای مهربانی او را برمیدارند. اما کسی که عمداً این مسیر را رها کند، به ورطه ناامنی میافتد. محور چهارم: دریچۀ رحمت الهی همیشه باز است. گاهی آنقدر در گناه فرو میرویم که از خودمان مأیوس میشویم.شیطان همین را میخواهد که بگوید: "دیگر تمام شدی، راه بازگشتی نیست." اما قرآن با لحنی ملاطفتآمیز ندا میدهد: «قُلْ یَا عِبَادِیَ الَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلَىٰ أَنْفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ». بگو:ای بندگان من که بر خویشتن زیادهروی کردید! از رحمت خدا ناامید نشوید. وقتی انسان از نفس سرکش خود ناامید میشود، این آغاز لطف خداست، نه پایان راه. ریشۀ یأس، روی گرداندن از درگاه خدا و پشت کردن به اولیای اوست. پس باید بازگشت. باید توبه کرد. باید به سوی کسی رفت که رحمتش بر غضبش پیشی گرفته است.
تاکنون نظری ثبت نشده است