display result search
- 56
- 1000
- 1000
- 1000
سخاوت و سپاسگزاری در مکتب اهل بیت، 3
سخنرانی حجت الاسلام میرهاشم حسینی با موضوع "سخاوت و سپاسگزاری در مکتب اهل بیت"، جلسه سوم: نشانه های ایمان در عمل، سال 1404
امشب را با داستانی از جناب محمد بن مسلم، یکی از فقهای بزرگ و اصحاب امام صادق علیه السلام شروع می کنم. شخصیتی که امامش به او افتخار می کند.
در دوران سخت کوفه،زمانی که بر شیعیان سخت گیری می شد، محمد بن مسلم به همراه دوستی به نام ابو ریبه برای ادای شهادت به دادگاهی رفتند. قاضی آن دادگاه، شریک نام داشت، مردی ملعون و دشمن اهل بیت. وقتی این دو بزرگوار وارد شدند،قاضی با پوزخندی مسخره آمیز رو به آنها کرد و گفت: شما همان جعفریان و فاطمیان هستید. یعنی منسوب به امام جعفر صادق و حضرت فاطمه زهرا. اما واکنش محمد بن مسلم چه بود؟آیا ترسید و دست از ارزش‌هایش کشید؟ نه! او زار زار شروع به گریه کرد. وقتی قاضی علت را پرسید، با حالتی از شرم و فروتنی گفت: گریه ام از این است که مرا به حضرت زهرا و امام صادق منسوب کردی! من کجا و ایشان کجا؟ من آن شایستگی را ندارم. این ایستادگی و عشق چنان تاثیری روی آن قاضی گذاشت که خودش اعتراف کرد: اگر در این دنیا مردی وجود داشته باشد، همین محمد بن مسلم است. و به نفع آنها حکم صادر کرد. اگر کسی به ما بگوید تو فاطمه زهرایی هستی، آیا ما هم مانند محمد بن مسلم، از خوشحالی منفجر می شویم یا از خجالت و کوچکی خودمان گریه می کنیم؟ عزیزان،در این جلسات درباره ویژگی های کسانی که واقعاً دم از حضرت زهرا می زنند، از سوره مبارکه هل أتی (سوره انسان) صحبت کردیم. امشب چند ویژگی را با هم مرور می کنیم: شاکر هستند، أَمَّا الشَّاکِرِینَ. این افراد به جای ناسپاسی (کفور)، همیشه در برابر نعمت های خدا شکرگزارند. اهل وفا هستند، یُوفُونَ بِالنَّذْرِ. اینها به عهد، نذر و پیمان خود وفادار می مانند. چه در قراردادهای اجتماعی، چه در زندگی شخصی. وفاداری آنها یک بار نیست، بلکه در تمام عمرشان جریان دارد. از قیامت می ترسند، وَیَخَافُونَ یَوْمًا کَانَ شَرُّهُ مُسْتَطِیرًا. این بزرگواران، خوف از خدا و روز جزا دارند. این ترس، مانع از گناه کردنشان می شود. یادمان باشد، وجود مبارک پیامبر و امیرالمومنین و حضرت زهرا با شنیدن آیات قیامت، چنان منقلب می شدند که زمین و زمان را به گریه می انداختند. اولیای خدا همیشه این خوف را در دل دارند. عزیزان، وقتی برای باران دعا می کنیم، فقط نماز استسقا کافی نیست. سه چیز باید با هم باشد اول: نماز و دعا. دوم: ترک گناه. چون وقتی ما ادعای ایمان داریم، گناهمان مانند لکه ای روی شیشه پاک، سریع خودش را نشان می دهد و نعمت را به نقمت تبدیل می کند. سوم: عقلانیت و علم. باید از تکنولوژی استفاده کنیم و از اسراف در آب پرهیز کنیم. اهل اطعام و ایثار هستند: وَیُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَىٰ حُبِّهِ... اینها فقط به فکر شکم خود نیستند. آنها از غذایی که خود دوست دارند، به مسکین، یتیم و اسیر می دهند. لذت واقعی آنها در بخشش به دیگران است. یکی از اوج شادی های مومن، همین اطعام کردن به دیگران است.
امشب را با داستانی از جناب محمد بن مسلم، یکی از فقهای بزرگ و اصحاب امام صادق علیه السلام شروع می کنم. شخصیتی که امامش به او افتخار می کند.
در دوران سخت کوفه،زمانی که بر شیعیان سخت گیری می شد، محمد بن مسلم به همراه دوستی به نام ابو ریبه برای ادای شهادت به دادگاهی رفتند. قاضی آن دادگاه، شریک نام داشت، مردی ملعون و دشمن اهل بیت. وقتی این دو بزرگوار وارد شدند،قاضی با پوزخندی مسخره آمیز رو به آنها کرد و گفت: شما همان جعفریان و فاطمیان هستید. یعنی منسوب به امام جعفر صادق و حضرت فاطمه زهرا. اما واکنش محمد بن مسلم چه بود؟آیا ترسید و دست از ارزش‌هایش کشید؟ نه! او زار زار شروع به گریه کرد. وقتی قاضی علت را پرسید، با حالتی از شرم و فروتنی گفت: گریه ام از این است که مرا به حضرت زهرا و امام صادق منسوب کردی! من کجا و ایشان کجا؟ من آن شایستگی را ندارم. این ایستادگی و عشق چنان تاثیری روی آن قاضی گذاشت که خودش اعتراف کرد: اگر در این دنیا مردی وجود داشته باشد، همین محمد بن مسلم است. و به نفع آنها حکم صادر کرد. اگر کسی به ما بگوید تو فاطمه زهرایی هستی، آیا ما هم مانند محمد بن مسلم، از خوشحالی منفجر می شویم یا از خجالت و کوچکی خودمان گریه می کنیم؟ عزیزان،در این جلسات درباره ویژگی های کسانی که واقعاً دم از حضرت زهرا می زنند، از سوره مبارکه هل أتی (سوره انسان) صحبت کردیم. امشب چند ویژگی را با هم مرور می کنیم: شاکر هستند، أَمَّا الشَّاکِرِینَ. این افراد به جای ناسپاسی (کفور)، همیشه در برابر نعمت های خدا شکرگزارند. اهل وفا هستند، یُوفُونَ بِالنَّذْرِ. اینها به عهد، نذر و پیمان خود وفادار می مانند. چه در قراردادهای اجتماعی، چه در زندگی شخصی. وفاداری آنها یک بار نیست، بلکه در تمام عمرشان جریان دارد. از قیامت می ترسند، وَیَخَافُونَ یَوْمًا کَانَ شَرُّهُ مُسْتَطِیرًا. این بزرگواران، خوف از خدا و روز جزا دارند. این ترس، مانع از گناه کردنشان می شود. یادمان باشد، وجود مبارک پیامبر و امیرالمومنین و حضرت زهرا با شنیدن آیات قیامت، چنان منقلب می شدند که زمین و زمان را به گریه می انداختند. اولیای خدا همیشه این خوف را در دل دارند. عزیزان، وقتی برای باران دعا می کنیم، فقط نماز استسقا کافی نیست. سه چیز باید با هم باشد اول: نماز و دعا. دوم: ترک گناه. چون وقتی ما ادعای ایمان داریم، گناهمان مانند لکه ای روی شیشه پاک، سریع خودش را نشان می دهد و نعمت را به نقمت تبدیل می کند. سوم: عقلانیت و علم. باید از تکنولوژی استفاده کنیم و از اسراف در آب پرهیز کنیم. اهل اطعام و ایثار هستند: وَیُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَىٰ حُبِّهِ... اینها فقط به فکر شکم خود نیستند. آنها از غذایی که خود دوست دارند، به مسکین، یتیم و اسیر می دهند. لذت واقعی آنها در بخشش به دیگران است. یکی از اوج شادی های مومن، همین اطعام کردن به دیگران است.
تاکنون نظری ثبت نشده است