display result search
- 1309
- 1000
- 1000
- 1000
حفظ شأن همسر، پایداری جریان عشق
سخنرانی حجت الاسلام محمد برمایی با موضوع «حفظ شأن همسر، پایداری جریان عشق»، سال 1401
ازدواج امام علی علیه‌السلام و فاطمه زهرا سلام‌الله‌علیها تجلی والاترین عشق‌ورزی و محبت همسرانه است. زن و مرد در مجاورت و با تمسک به سیره خاندان اهل‌بیت علیهم‌السلام به بهجت، سرور و نور می‌رسند.
اگر هیچ آیه، سنت و نشانه‌ای برای ازدواج ذکر نمی‌شد باز هم فوایدی که در ازدواج و تشکیل خانواده قرار داده شده است، کافی بود تا خردمندان به سمت تشکیل خانواده روی‌آورند.
در موضوع ازدواج، عقل جلوتر از عشق‌ورزی تعریف می‌گردد و عشق و دوست داشتن برای ازدواج لازم است اما کافی نیست. تداوم و پایداری عشق و دوست داشتن صرف میان زوجین نهایتاً تا یک سال بعد از زندگی مشترک به طول می‌انجامد؛ لذا اگر دختر و پسر اشتراکات، تفاهم‌ها و شباهت‌هایی نداشته باشند، قطعاً بعد از ازدواج عشق تداوم نداشته و در زندگی با تعارضات بسیاری مواجه خواهند شد.
ازدواج هیچ کسی را ورشکسته مالی نمی‌کند. ازدواج بد انسان را بدبخت و ازدواج مبتنی بر قواعد شرعی و عقلانی انسان را خوشبخت می‌سازد.
اصل تشکیل خانواده در اسلام موضوعی عقلانی است. مسئولان مدیون مستأجران و جوانانی هستند که به‌خاطر مسکن نمی‌توانند نیازهای اولیه خود در تشکیل خانواده را تأمین کنند.
متأسفانه برخی از جوانان با عشق بی‌پروا و دوست‌داشتن‌های بی‌دلیل، زندگی خود را آغاز می‌کنند. انسان در ازدواج باید شبیه‌ترین به لحاظ شخصیتی را انتخاب نموده، در زندگی و انتخاب همسر به بلوغ معنوی، شخصیتی، اجتماعی، عاطفی، فرهنگی و مذهبی و مزاج‌های جنسی نزدیک‌تر توجه داشته باشد.
چشم عاشق توان دیدن عیب‌ها را از دست می‌دهد. سن‌وسال هیچ ربطی به حال همسرداری ندارد؛ تدین فرد مهم‌ترین پایه انتقال حال خوب به همسر و تجلی همسرداری دینی است.
برای جریان و سریان عشق و محبت در زندگی باید حفظ شأن و منزلت همسر را اولویت زندگی خود قرارداد؛ همسران باید اولویت نخست زندگی بوده، بهترین اوقات خود را با همسرمان سپری کنند.
زن و شوهر باید فضای مشترک همسرانه را مهم برشمرند. زن و شوهرها باید تجلی عشق‌ورزی را با چشمان و رفتار خود بروز داده، محبت را به یکدیگر انتقال دهند، زبان غیرکلامی، بسیار مهم‌تر از زبان کلامی است.
ازدواج امام علی علیه‌السلام و فاطمه زهرا سلام‌الله‌علیها تجلی والاترین عشق‌ورزی و محبت همسرانه است. زن و مرد در مجاورت و با تمسک به سیره خاندان اهل‌بیت علیهم‌السلام به بهجت، سرور و نور می‌رسند.
اگر هیچ آیه، سنت و نشانه‌ای برای ازدواج ذکر نمی‌شد باز هم فوایدی که در ازدواج و تشکیل خانواده قرار داده شده است، کافی بود تا خردمندان به سمت تشکیل خانواده روی‌آورند.
در موضوع ازدواج، عقل جلوتر از عشق‌ورزی تعریف می‌گردد و عشق و دوست داشتن برای ازدواج لازم است اما کافی نیست. تداوم و پایداری عشق و دوست داشتن صرف میان زوجین نهایتاً تا یک سال بعد از زندگی مشترک به طول می‌انجامد؛ لذا اگر دختر و پسر اشتراکات، تفاهم‌ها و شباهت‌هایی نداشته باشند، قطعاً بعد از ازدواج عشق تداوم نداشته و در زندگی با تعارضات بسیاری مواجه خواهند شد.
ازدواج هیچ کسی را ورشکسته مالی نمی‌کند. ازدواج بد انسان را بدبخت و ازدواج مبتنی بر قواعد شرعی و عقلانی انسان را خوشبخت می‌سازد.
اصل تشکیل خانواده در اسلام موضوعی عقلانی است. مسئولان مدیون مستأجران و جوانانی هستند که به‌خاطر مسکن نمی‌توانند نیازهای اولیه خود در تشکیل خانواده را تأمین کنند.
متأسفانه برخی از جوانان با عشق بی‌پروا و دوست‌داشتن‌های بی‌دلیل، زندگی خود را آغاز می‌کنند. انسان در ازدواج باید شبیه‌ترین به لحاظ شخصیتی را انتخاب نموده، در زندگی و انتخاب همسر به بلوغ معنوی، شخصیتی، اجتماعی، عاطفی، فرهنگی و مذهبی و مزاج‌های جنسی نزدیک‌تر توجه داشته باشد.
چشم عاشق توان دیدن عیب‌ها را از دست می‌دهد. سن‌وسال هیچ ربطی به حال همسرداری ندارد؛ تدین فرد مهم‌ترین پایه انتقال حال خوب به همسر و تجلی همسرداری دینی است.
برای جریان و سریان عشق و محبت در زندگی باید حفظ شأن و منزلت همسر را اولویت زندگی خود قرارداد؛ همسران باید اولویت نخست زندگی بوده، بهترین اوقات خود را با همسرمان سپری کنند.
زن و شوهر باید فضای مشترک همسرانه را مهم برشمرند. زن و شوهرها باید تجلی عشق‌ورزی را با چشمان و رفتار خود بروز داده، محبت را به یکدیگر انتقال دهند، زبان غیرکلامی، بسیار مهم‌تر از زبان کلامی است.
کاربر مهمان