display result search
سخنرانی حجت الاسلام محمد سعیدی آریا با موضوع «مخالفان مظاهر دینی در ولایت طاغوتند»، سال 1401
خدا در آیه 3 سوره انسان می فرماید «إِنَّا هَدَیْنَاهُ السَّبِیلَ إِمَّا شَاکِرًا وَإِمَّا کَفُورًا». همواره باید نسبت به قرآن و اهل‌بیت علیهم‌السلام عاشق، عارف و عامل باشیم. نیاز است تا انسان به طریق پذیرش حق، چگونگی تربیت قلب برای اثربخشی هدایت و انعطاف نسبت به هدایت توجه داشته باشد، تا مصداق «إِمَّا شَاکِرًا» قرار گیرد.
امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام به‌خوبی راه انعطاف قلب برای پذیرش هدایت را تبیین و بر «أَحْیِ قَلْبَکَ بِالْمَوْعِظَةِ»، تأکید نموده است. امام جواد علیه‌السلام در روایتی می‌فرمایند؛ «اَلمُؤمِنُ یَحتاجُ إلی ثَلاثِ خِصالٍ: تَوفیقٍ مِنَ اللهِ، وَ واعِظٍ مِن نَفسِهِ وَ قَبُولٍ مِمَّن یَنصَحُهُ»، مؤمن به توفیقی از جانب خدا، و پنددهنده‌ای از درونش، و پذیرش پند و نصیحت از کسی که او را پند می‌دهد، نیازمند است.
نیاز است تا هرکسی با تمسک به «واعظ من نفسه» در شغل، گویش و سکوت خود قضاوت کند؛ چرا که این مهم یکی از مدل‌های وعظ مورد تأکید روایات اسلامی است.
پرهیز از روحیه طغیانگری و تقویت روحیه پذیرش نصیحت مهم است. اگر «قَبُولٍ مِمَّن یَنصَحُهُ» ایجاد شود دل آدمی نرم شده، قلب حیات پیدا می‌کند. قلب‌ها بدون موعظه می‌میرند؛ بنابراین همواره باید موعظه تکرار شود تا از مرگ قلب جلوگیری گردد.
اگر مجالس قرآن، هیئت‌ها و توجه به متون دینی از محوریت وعظ و هدایت خارج و صرفاً به تغییر حالات روحی تبدیل گردند، در این صورت مصداق «وَالَّذینَ کَفَروا أَولِیاؤُهُمُ الطّاغوتُ یُخرِجونَهُم مِنَ النّورِ إِلَى الظُّلُماتِ ۗ أُولٰئِکَ أَصحابُ النّارِ ۖ هُم فیها خالِدونَ» خواهیم شد.
کسانی که با دین، مظاهر دینی و عفت مخالفت می‌کنند، مراقب باشند که ولی‌شان طاغوت خواهد بود. قلب انسان اهل طغیانگری است؛ لذا یکی از فلسفه‌های روزه، تربیت نفس و مقابله با هواهای نفسانی است که بر محوریت اطاعت از خداوند متعال نفس خود را پرورش می‌دهیم.
باید با یقین، قلب خود را قوی نماییم. انسان در برداشتن قدم‌ها باید باور قرآنی داشته، به نصرت الهی ایمان داشته باشد؛ اگر «إِن تَنصُرُوا اللَّهَ یَنصُرکُم وَیُثَبِّت أَقدامَکُم» باشیم، در این صورت قطعاً «وَیَرزُقهُ مِن حَیثُ لا یَحتَسِبُ» را درک خواهیم کرد.
بر اساس سنت الهی اگر کسی با حق باشد، ولو تنها، در صورت پایداری و ایستادگی بر حق، خداوند متعال یاری‌رسانش خواهد بود. باید قلب را با آیات الهی قرآن، روایات اهل‌بیت علیهم‌السلام و سخنان حکیمانه نهج‌البلاغه و صحیفه سجادیه نورانی کنیم. اگر قلب نورانی شود، چشم‌ها بینا و حق و باطل را به‌درستی تشخیص خواهیم داد، قلبی که با اهل‌بیت علیهم‌السلام گره‌خورده باشد، مَن عَمِلَ بِما یَعلَمُ و من یتق الله خواهد شد و به‌راحتی از مسیر فتنه‌ها عبور خواهد کرد.
یاد مرگ طغیان‌های نفس را آرام می‌کند؛ همواره باید توجه داشته باشیم که دنیا و تمام نعمت‌های دنیایی نابودشدنی هستند و دل‌کندن از دنیا، قدرت پرواز را ارتقا می‌دهد؛ باید نفس را از صولت و استیلای روزگار و غلبه آن بر آدمی هراساند.
قصه‌های قرآنی برای بیداری نفس و عبرت هستند. انسانی که خود را جاودانه پندارد، خطاهایش افزایش خواهد یافت و با خشم نسبت به ذات اقدس الهی از این دنیا رخت برخواهد بست.
پیامبر اعظم صلی‌الله علیه و آله در روز غدیر دعا کردند «اللهم من انصر من نصره واخذل من خذله» خدایا! یاری کن هر کس علی را یاری کند و خوار کن کسی که علی را خوار کند. بر اساس روایات اسلامی، بیچاره کسی است که آخرتش را به دنیای دیگران می‌بازد؛ این که در فتنه‌ها عده‌ای ساکت می‌شوند و در موقعیت‌های فتنه با سکوت خود باعث قدرت‌یابی دشمنان می‌شوند، مشمول دعای «واخذل من خذله» رسول‌الله(ص) می‌شوند.
خدا در آیه 3 سوره انسان می فرماید «إِنَّا هَدَیْنَاهُ السَّبِیلَ إِمَّا شَاکِرًا وَإِمَّا کَفُورًا». همواره باید نسبت به قرآن و اهل‌بیت علیهم‌السلام عاشق، عارف و عامل باشیم. نیاز است تا انسان به طریق پذیرش حق، چگونگی تربیت قلب برای اثربخشی هدایت و انعطاف نسبت به هدایت توجه داشته باشد، تا مصداق «إِمَّا شَاکِرًا» قرار گیرد.
امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام به‌خوبی راه انعطاف قلب برای پذیرش هدایت را تبیین و بر «أَحْیِ قَلْبَکَ بِالْمَوْعِظَةِ»، تأکید نموده است. امام جواد علیه‌السلام در روایتی می‌فرمایند؛ «اَلمُؤمِنُ یَحتاجُ إلی ثَلاثِ خِصالٍ: تَوفیقٍ مِنَ اللهِ، وَ واعِظٍ مِن نَفسِهِ وَ قَبُولٍ مِمَّن یَنصَحُهُ»، مؤمن به توفیقی از جانب خدا، و پنددهنده‌ای از درونش، و پذیرش پند و نصیحت از کسی که او را پند می‌دهد، نیازمند است.
نیاز است تا هرکسی با تمسک به «واعظ من نفسه» در شغل، گویش و سکوت خود قضاوت کند؛ چرا که این مهم یکی از مدل‌های وعظ مورد تأکید روایات اسلامی است.
پرهیز از روحیه طغیانگری و تقویت روحیه پذیرش نصیحت مهم است. اگر «قَبُولٍ مِمَّن یَنصَحُهُ» ایجاد شود دل آدمی نرم شده، قلب حیات پیدا می‌کند. قلب‌ها بدون موعظه می‌میرند؛ بنابراین همواره باید موعظه تکرار شود تا از مرگ قلب جلوگیری گردد.
اگر مجالس قرآن، هیئت‌ها و توجه به متون دینی از محوریت وعظ و هدایت خارج و صرفاً به تغییر حالات روحی تبدیل گردند، در این صورت مصداق «وَالَّذینَ کَفَروا أَولِیاؤُهُمُ الطّاغوتُ یُخرِجونَهُم مِنَ النّورِ إِلَى الظُّلُماتِ ۗ أُولٰئِکَ أَصحابُ النّارِ ۖ هُم فیها خالِدونَ» خواهیم شد.
کسانی که با دین، مظاهر دینی و عفت مخالفت می‌کنند، مراقب باشند که ولی‌شان طاغوت خواهد بود. قلب انسان اهل طغیانگری است؛ لذا یکی از فلسفه‌های روزه، تربیت نفس و مقابله با هواهای نفسانی است که بر محوریت اطاعت از خداوند متعال نفس خود را پرورش می‌دهیم.
باید با یقین، قلب خود را قوی نماییم. انسان در برداشتن قدم‌ها باید باور قرآنی داشته، به نصرت الهی ایمان داشته باشد؛ اگر «إِن تَنصُرُوا اللَّهَ یَنصُرکُم وَیُثَبِّت أَقدامَکُم» باشیم، در این صورت قطعاً «وَیَرزُقهُ مِن حَیثُ لا یَحتَسِبُ» را درک خواهیم کرد.
بر اساس سنت الهی اگر کسی با حق باشد، ولو تنها، در صورت پایداری و ایستادگی بر حق، خداوند متعال یاری‌رسانش خواهد بود. باید قلب را با آیات الهی قرآن، روایات اهل‌بیت علیهم‌السلام و سخنان حکیمانه نهج‌البلاغه و صحیفه سجادیه نورانی کنیم. اگر قلب نورانی شود، چشم‌ها بینا و حق و باطل را به‌درستی تشخیص خواهیم داد، قلبی که با اهل‌بیت علیهم‌السلام گره‌خورده باشد، مَن عَمِلَ بِما یَعلَمُ و من یتق الله خواهد شد و به‌راحتی از مسیر فتنه‌ها عبور خواهد کرد.
یاد مرگ طغیان‌های نفس را آرام می‌کند؛ همواره باید توجه داشته باشیم که دنیا و تمام نعمت‌های دنیایی نابودشدنی هستند و دل‌کندن از دنیا، قدرت پرواز را ارتقا می‌دهد؛ باید نفس را از صولت و استیلای روزگار و غلبه آن بر آدمی هراساند.
قصه‌های قرآنی برای بیداری نفس و عبرت هستند. انسانی که خود را جاودانه پندارد، خطاهایش افزایش خواهد یافت و با خشم نسبت به ذات اقدس الهی از این دنیا رخت برخواهد بست.
پیامبر اعظم صلی‌الله علیه و آله در روز غدیر دعا کردند «اللهم من انصر من نصره واخذل من خذله» خدایا! یاری کن هر کس علی را یاری کند و خوار کن کسی که علی را خوار کند. بر اساس روایات اسلامی، بیچاره کسی است که آخرتش را به دنیای دیگران می‌بازد؛ این که در فتنه‌ها عده‌ای ساکت می‌شوند و در موقعیت‌های فتنه با سکوت خود باعث قدرت‌یابی دشمنان می‌شوند، مشمول دعای «واخذل من خذله» رسول‌الله(ص) می‌شوند.
تاکنون نظری ثبت نشده است