display result search
- 855
- 1000
- 1000
- 1000
موانع سقوط انسان، جلسه چهارم
سخنرانی آیت الله حسین مظاهری با موضوع «موانع سقوط انسان»، جلسه چهارم
یکی دیگر از عوامل مهم و مؤثر در جلوگیری از سقوط آدمی، «علم» است. علم موجب میشود که انسان راه را از چاه تمیز دهد و با تشخیص راه مستقیم از راههای انحرافی، به مسیری که به سقوط منتهی میشود، وارد نگردد.
توجه به این نکته ضروری است که راهیابی به راه درست و نیز ماندن در راه مستقیم، کاری بسیار مشکل است و انسان خود به خود چنین توفیقی نمییابد. بنابر تعبیر قرآن کریم، نیاز به یک عروة الوثقی دارد؛ یعنی آدمی باید به دستاویزی که مانع سقوط او میشود، چنگ زند تا سقوط نکند و الاّ در راهی که از مو باریکتر، از آتش سوزنده تر و از شمشیر برّنده تر است، سقوط خواهد کرد.
نکتۀ قابل توجه دیگر اینکه در نزدیکی راه مستقیم، راههای انحرافی فراوانی وجود دارد که انسان اگر توجه نداشته باشد، با ورود به یکی از آن مسیرهای انحرافی، نابود و گمراه خواهد شد.
روزی پیامبر اکرم«صلی الله علیه و آله و سلّم» خطی بر روی زمین کشیدند و فرمودند: این خط، راه مستقیم، راه قرآن و راه اسلام است که شما را به بهشت می رساند. سپس خطوط فراوانی پیرامون آن خط مستقیم کشیدند و فرمودند: همۀ این راهها انحراف است و هرکه در راه انحراف بیفتد، هر قدمی که بردارد، قدمها از راه مستقیم دور می شود.
شناخت صراط مستقیم و تشخیص آن از راههای انحرافی، با «علم» امکانپذیر است و بدون آگاهی لازم، انسان به طور ناخودآگاه و غیرمستقیم، دچار انحراف و گمراهی خواهد شد که در نهایت به سقوط او می انجامد.
بعضی اوقات نیز دچار جهل مرکّب می شود و راه باطل را به تصور اینکه راه مستقیم است، طی میکند. قرآن کریم چنین افرادی را ورشکستهترین افراد میداند و میفرماید:
«هَلْ نُنَبِّئُکُمْ بِالْأَخْسَرِینَ أَعْمَالًا، الَّذِینَ ضَلَّ سَعْیُهُمْ فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَ هُمْ یَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ یُحْسِنُونَ صُنْعًا» قرآن می فرماید: ورشکسته ترین افراد آن کسی که در راه کج و انحرافی افتاده و خیال می کند که در راه مستقیم است؛ در راه ضلالت و گمراهی تلاش و کوشش می کند، در حالی که برای شقاوت خود تلاش میکند و انتهای راه او جهنّم است.
از آنچه بیان شد، این نتیجه حاصل میشود که انسان برای یافتن صراط مستقیم و نیز ماندن در راه هدایت و رستگاری، یا باید خود عالم باشد و یا باید از علمای ربانی و راهیافته، پیروی نماید و اگر در شمار این دو دسته نباشد، گمراهی و انحراف او حتمی خواهد بود. بر اساس روایتی از امیرالمؤمنین«سلام الله علیه»، مردم سه دسته هستند:
«النَّاسُ ثَلَاثَةٌ عَالِمٌ رَبَّانِیٌّ وَ مُتَعَلِّمٌ عَلَى سَبِیلِ نَجَاةٍ وَ هَمَجٌ رَعَاعٌ...»
بنابراین رستگاران که در راه مستقیم و صراط هدایت حرکت میکنند، یا عالم ربّانی هستند که راه را از چاه شناختهاند و یا از علمای ربّانی پیروی میکنند. به عبارت دیگر به همان میزان که علم، مانع سقوط است، پیروی و تبعیّت از عالمی اسلام شناس که راه مستقیم را یافته و در آن حرکت مینماید و از انحراف به دور است نیز مانع سقوط میباشد.
بنابر فرمایش امیرالمؤمنین«سلام الله علیه»، کسی که نه عالم باشد و نه از علما پیروی نماید، منحرف میشود و نظیر پشهای سرگردان، موجب آزار و اذیّت دیگران است. چنین کسی همواره در مسیر انحرافی در حرکت است و از این انحراف به انحراف دیگر و از آن راه کج به راه کج دیگر وارد میشود و سرانجامی جز سقوط و تباهی و افتادن به جهنّم نخواهد داشت.
یکی دیگر از عوامل مهم و مؤثر در جلوگیری از سقوط آدمی، «علم» است. علم موجب میشود که انسان راه را از چاه تمیز دهد و با تشخیص راه مستقیم از راههای انحرافی، به مسیری که به سقوط منتهی میشود، وارد نگردد.
توجه به این نکته ضروری است که راهیابی به راه درست و نیز ماندن در راه مستقیم، کاری بسیار مشکل است و انسان خود به خود چنین توفیقی نمییابد. بنابر تعبیر قرآن کریم، نیاز به یک عروة الوثقی دارد؛ یعنی آدمی باید به دستاویزی که مانع سقوط او میشود، چنگ زند تا سقوط نکند و الاّ در راهی که از مو باریکتر، از آتش سوزنده تر و از شمشیر برّنده تر است، سقوط خواهد کرد.
نکتۀ قابل توجه دیگر اینکه در نزدیکی راه مستقیم، راههای انحرافی فراوانی وجود دارد که انسان اگر توجه نداشته باشد، با ورود به یکی از آن مسیرهای انحرافی، نابود و گمراه خواهد شد.
روزی پیامبر اکرم«صلی الله علیه و آله و سلّم» خطی بر روی زمین کشیدند و فرمودند: این خط، راه مستقیم، راه قرآن و راه اسلام است که شما را به بهشت می رساند. سپس خطوط فراوانی پیرامون آن خط مستقیم کشیدند و فرمودند: همۀ این راهها انحراف است و هرکه در راه انحراف بیفتد، هر قدمی که بردارد، قدمها از راه مستقیم دور می شود.
شناخت صراط مستقیم و تشخیص آن از راههای انحرافی، با «علم» امکانپذیر است و بدون آگاهی لازم، انسان به طور ناخودآگاه و غیرمستقیم، دچار انحراف و گمراهی خواهد شد که در نهایت به سقوط او می انجامد.
بعضی اوقات نیز دچار جهل مرکّب می شود و راه باطل را به تصور اینکه راه مستقیم است، طی میکند. قرآن کریم چنین افرادی را ورشکستهترین افراد میداند و میفرماید:
«هَلْ نُنَبِّئُکُمْ بِالْأَخْسَرِینَ أَعْمَالًا، الَّذِینَ ضَلَّ سَعْیُهُمْ فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَ هُمْ یَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ یُحْسِنُونَ صُنْعًا» قرآن می فرماید: ورشکسته ترین افراد آن کسی که در راه کج و انحرافی افتاده و خیال می کند که در راه مستقیم است؛ در راه ضلالت و گمراهی تلاش و کوشش می کند، در حالی که برای شقاوت خود تلاش میکند و انتهای راه او جهنّم است.
از آنچه بیان شد، این نتیجه حاصل میشود که انسان برای یافتن صراط مستقیم و نیز ماندن در راه هدایت و رستگاری، یا باید خود عالم باشد و یا باید از علمای ربانی و راهیافته، پیروی نماید و اگر در شمار این دو دسته نباشد، گمراهی و انحراف او حتمی خواهد بود. بر اساس روایتی از امیرالمؤمنین«سلام الله علیه»، مردم سه دسته هستند:
«النَّاسُ ثَلَاثَةٌ عَالِمٌ رَبَّانِیٌّ وَ مُتَعَلِّمٌ عَلَى سَبِیلِ نَجَاةٍ وَ هَمَجٌ رَعَاعٌ...»
بنابراین رستگاران که در راه مستقیم و صراط هدایت حرکت میکنند، یا عالم ربّانی هستند که راه را از چاه شناختهاند و یا از علمای ربّانی پیروی میکنند. به عبارت دیگر به همان میزان که علم، مانع سقوط است، پیروی و تبعیّت از عالمی اسلام شناس که راه مستقیم را یافته و در آن حرکت مینماید و از انحراف به دور است نیز مانع سقوط میباشد.
بنابر فرمایش امیرالمؤمنین«سلام الله علیه»، کسی که نه عالم باشد و نه از علما پیروی نماید، منحرف میشود و نظیر پشهای سرگردان، موجب آزار و اذیّت دیگران است. چنین کسی همواره در مسیر انحرافی در حرکت است و از این انحراف به انحراف دیگر و از آن راه کج به راه کج دیگر وارد میشود و سرانجامی جز سقوط و تباهی و افتادن به جهنّم نخواهد داشت.
کاربر مهمان