display result search
- 68
- 1000
- 1000
- 1000
شیعه واقعی در هنگام مرگ، اهلبیت علیهم‌السلام را زیارت می کند
سخنرانی آیت الله مظاهری با موضوع «داستان ملاقات یکی از یاران واقعی امام زمان(عج) در هنگام مرگ با حضرات معصومین علیهم‌السلام»
مرگ، عالمی است برای انسان و این عالم برای افراد خوب، خیلی عالیست. برای اینکه نگاه می کند و می بیند امیرالمومنین علیه‌السلام با یک خوشحالی آمده تا امر کند به عزرائیل که جان این را بگیرد. اگر شیعه واقعی و شیعه خالص باشد. نقل است قاسم بن علا همدانی که از وکلای امام زمان(عج) بود، در اواخر عمرش نابینا شده بود. یکی از روات می گوید رفتم سری به او بزنم که دیدم غمناک است. گفتم تو را اندوهگین می بینم. جواب داد برای خاطر این است که نامه ای نوشتم خدمت آقا اما جوابش نیامده و می ترسم آقا از دست من ناراحت باشد (به این می گویند شیعی خوب که می ترسد آقا از دستش ناراحت باشد). راوی می گوید اتفاقا ناهار می خوردیم که نامه امام زمان(عج) آمد و او به کاتبش گفت بیا نامه را بخوان. کاتبش امد نامه را مقداری خواند اما متوقف شد. پرسید چرا متوقف شدی؟ گفت: چیزی نوشته شده اینجا که می ترسم ناراحت بشوید. گفت نه هرچه آقا فرموده را بخوان که درست است. گفت نوشته شما چهل روز دیگر می میرید پس کارهایت را بکن و مهیای رفتن شو... تا این جمله را گفت، او سوال کرد آیا آقا خبر نداده که من به سلامت دین می روم و تشیع را با خود دارم یا خیر؟ گفت: چرا آقا نوشته است می میری با دوستی ما. پس خیلی خوشحال شد و شکر کرد. من پیش او ماندم تا ببینم نهایت کار چه می شود. دو سه روز مانده به روز چهلم همه کارهایش را سامان داده بود و منتظر بود. توسلی به اهلبیت علیهم‌السلام پیدا کرد برای خاطر اینکه چشم ظاهرش قبل از مرگ شفا یابد و گفت دلم می خواهد بینا بشوم و بمیرم. روز چهلم تمام شد نماز شب را با هم خواندیم. بعد هم نماز صبح را با هم خواندیم تعقیباتش را هم خواند تا اینکه حالتی برایش پیدا شد و دیدم توسل پیدا کرد به اهل بیت علیهم‌السلام و شروع به سلام دادن به معصومین علیهم‌السلام کرد تا رسید به امام دوازدهم که ایستاد و دستش را گذاشت بر سرش و به ایشان سلام نمود و سپس نشست و کمی بعد هم رو به قبله خوابید و از دنیا رفت.
مرگ، عالمی است برای انسان و این عالم برای افراد خوب، خیلی عالیست. برای اینکه نگاه می کند و می بیند امیرالمومنین علیه‌السلام با یک خوشحالی آمده تا امر کند به عزرائیل که جان این را بگیرد. اگر شیعه واقعی و شیعه خالص باشد. نقل است قاسم بن علا همدانی که از وکلای امام زمان(عج) بود، در اواخر عمرش نابینا شده بود. یکی از روات می گوید رفتم سری به او بزنم که دیدم غمناک است. گفتم تو را اندوهگین می بینم. جواب داد برای خاطر این است که نامه ای نوشتم خدمت آقا اما جوابش نیامده و می ترسم آقا از دست من ناراحت باشد (به این می گویند شیعی خوب که می ترسد آقا از دستش ناراحت باشد). راوی می گوید اتفاقا ناهار می خوردیم که نامه امام زمان(عج) آمد و او به کاتبش گفت بیا نامه را بخوان. کاتبش امد نامه را مقداری خواند اما متوقف شد. پرسید چرا متوقف شدی؟ گفت: چیزی نوشته شده اینجا که می ترسم ناراحت بشوید. گفت نه هرچه آقا فرموده را بخوان که درست است. گفت نوشته شما چهل روز دیگر می میرید پس کارهایت را بکن و مهیای رفتن شو... تا این جمله را گفت، او سوال کرد آیا آقا خبر نداده که من به سلامت دین می روم و تشیع را با خود دارم یا خیر؟ گفت: چرا آقا نوشته است می میری با دوستی ما. پس خیلی خوشحال شد و شکر کرد. من پیش او ماندم تا ببینم نهایت کار چه می شود. دو سه روز مانده به روز چهلم همه کارهایش را سامان داده بود و منتظر بود. توسلی به اهلبیت علیهم‌السلام پیدا کرد برای خاطر اینکه چشم ظاهرش قبل از مرگ شفا یابد و گفت دلم می خواهد بینا بشوم و بمیرم. روز چهلم تمام شد نماز شب را با هم خواندیم. بعد هم نماز صبح را با هم خواندیم تعقیباتش را هم خواند تا اینکه حالتی برایش پیدا شد و دیدم توسل پیدا کرد به اهل بیت علیهم‌السلام و شروع به سلام دادن به معصومین علیهم‌السلام کرد تا رسید به امام دوازدهم که ایستاد و دستش را گذاشت بر سرش و به ایشان سلام نمود و سپس نشست و کمی بعد هم رو به قبله خوابید و از دنیا رفت.
تاکنون نظری ثبت نشده است