display result search
- 659
- 1000
- 1000
- 1000
عوامل سقوط انسان، جلسه دهم
سخنرانی آیت الله حسین مظاهری با موضوع «عوامل سقوط انسان»، جلسه دهم
قرآن کریم می فرماید:
«وَ إِذا أَرَدْنا أَنْ نُهْلِکَ قَرْیَةً أَمَرْنا مُتْرَفیها فَفَسَقُوا فیها فَحَقَّ عَلَیْهَا الْقَوْلُ فَدَمَّرْناها تَدْمیراً»
تجمل‌گرایی موجب بدبختی است و آدم تجمل‌گرا، خانوادۀ تجمل گرا و ملت تجمل‌گرا، نابود است. نابودی فقط این نیست که مثلاً زلزله بیاید و این ملت را نابود کند، بلکه خود زندگی تجملی موجب نابودی ملت می‌شود. زندگی تجملی که در آن سر تا پا گناه باشد، موجب می شود فساد اخلاقی جامعه را بگیرد و جامعه ای که در آن فساد اخلاقی باشد، نابود می‌شود.
اگر بخواهیم سعادتمند گردیم، باید در زندگی فردی، در زندگی خانوادگی و در زندگی اجتماعی ساده‌زیست باشیم. نه اسراف در زندگی باشد و نه تبذیر. قرآن کریم در مورد ساده‌زیستی می‌فرماید:
«وَ الَّذینَ إِذا أَنْفَقُوا لَمْ یُسْرِفُوا وَ لَمْ یَقْتُرُوا وَ کانَ بَیْنَ ذلِکَ قَواماً»
یعنی باید زندگی، در حدّ متوسط و ساده باشد. زندگی ساده است که ملت را زنده می کند، به خانواده درخشندگی عجیبی می دهد، به خود فرد هم یک زندگی منهای غم و غصه، منهای اضطراب خاطر و منهای نگرانی می دهد. اما زندگی تجمّلی، سبب نابودی فرد، خانواده و ملت است. برای نابودی یک ملت همین بس است که افراد آن زندگی توأم با غم و غصه، توأم با اضطراب خاطر و پر از چه کنم، چه کنم داشته باشند.
قرآن کریم روی این نکته بسیار اصرار دارد که اگر زندگی تجملی شد، گناه می آورد و به دنبال آن فساد اخلاقی می آورد و وقتی چنین شد، دیگر زندگی تاریک است. زندگی پر از غم و غصه، دلهره، اضطراب خاطر و نگرانی است.
قرآن کریم از انسان سؤال می کند چه کسی امنیت دارد
«فَأَیُّ الْفَریقَیْنِ أَحَقُّ بِالْأَمْنِ إِنْ کُنْتُمْ تَعْلَمُونَ»؛
کیست که هم امنیت اجتماعی، هم امنیت خانوادگی و هم امنیت فردی و هم امنیت دل داشته باشد؟
بعد خود قرآن این‌گونه جواب می دهد: «الَّذینَ آمَنُوا وَ لَمْ یَلْبِسُوا إیمانَهُمْ بِظُلْمٍ»؛
یعنی ملتی که از گناه اجتناب کند. خانواده ای که در آن فساد اخلاقی نباشد.
بعد قرآن دوباره تکرار می کند و می فرماید: «أُولئِکَ لَهُمُ الْأَمْنُ»؛ چنین ملتی امنیّت دارد، دوباره تکرار می کند و می فرماید: «وَ هُمْ مُهْتَدُونَ»؛ یعنی دست عنایت خدا روی سر این ملت است.
همه باید توجه داشته باشند که با زندگی مصرفی، با اسراف و با تبذیر، کسی روی خوش نخواهد دید، مگر اینکه سبک زندگی‌ها عوض شود و یک زندگی سادۀ فردی، خانوادگی و اجتماعی پیدا شود. البته کار مشکلی است اما اگر دولت و ملت بخواهند، میتوانند روش زندگی در جامعه را عوض کنند و یک زندگی خداپسندانه با پیروی از سیرۀ پیغمبر«صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم» و ائمۀ طاهرین«سلام‌الله‌علیهم» پدید‌آورند.
قرآن کریم می فرماید:
«وَ إِذا أَرَدْنا أَنْ نُهْلِکَ قَرْیَةً أَمَرْنا مُتْرَفیها فَفَسَقُوا فیها فَحَقَّ عَلَیْهَا الْقَوْلُ فَدَمَّرْناها تَدْمیراً»
تجمل‌گرایی موجب بدبختی است و آدم تجمل‌گرا، خانوادۀ تجمل گرا و ملت تجمل‌گرا، نابود است. نابودی فقط این نیست که مثلاً زلزله بیاید و این ملت را نابود کند، بلکه خود زندگی تجملی موجب نابودی ملت می‌شود. زندگی تجملی که در آن سر تا پا گناه باشد، موجب می شود فساد اخلاقی جامعه را بگیرد و جامعه ای که در آن فساد اخلاقی باشد، نابود می‌شود.
اگر بخواهیم سعادتمند گردیم، باید در زندگی فردی، در زندگی خانوادگی و در زندگی اجتماعی ساده‌زیست باشیم. نه اسراف در زندگی باشد و نه تبذیر. قرآن کریم در مورد ساده‌زیستی می‌فرماید:
«وَ الَّذینَ إِذا أَنْفَقُوا لَمْ یُسْرِفُوا وَ لَمْ یَقْتُرُوا وَ کانَ بَیْنَ ذلِکَ قَواماً»
یعنی باید زندگی، در حدّ متوسط و ساده باشد. زندگی ساده است که ملت را زنده می کند، به خانواده درخشندگی عجیبی می دهد، به خود فرد هم یک زندگی منهای غم و غصه، منهای اضطراب خاطر و منهای نگرانی می دهد. اما زندگی تجمّلی، سبب نابودی فرد، خانواده و ملت است. برای نابودی یک ملت همین بس است که افراد آن زندگی توأم با غم و غصه، توأم با اضطراب خاطر و پر از چه کنم، چه کنم داشته باشند.
قرآن کریم روی این نکته بسیار اصرار دارد که اگر زندگی تجملی شد، گناه می آورد و به دنبال آن فساد اخلاقی می آورد و وقتی چنین شد، دیگر زندگی تاریک است. زندگی پر از غم و غصه، دلهره، اضطراب خاطر و نگرانی است.
قرآن کریم از انسان سؤال می کند چه کسی امنیت دارد
«فَأَیُّ الْفَریقَیْنِ أَحَقُّ بِالْأَمْنِ إِنْ کُنْتُمْ تَعْلَمُونَ»؛
کیست که هم امنیت اجتماعی، هم امنیت خانوادگی و هم امنیت فردی و هم امنیت دل داشته باشد؟
بعد خود قرآن این‌گونه جواب می دهد: «الَّذینَ آمَنُوا وَ لَمْ یَلْبِسُوا إیمانَهُمْ بِظُلْمٍ»؛
یعنی ملتی که از گناه اجتناب کند. خانواده ای که در آن فساد اخلاقی نباشد.
بعد قرآن دوباره تکرار می کند و می فرماید: «أُولئِکَ لَهُمُ الْأَمْنُ»؛ چنین ملتی امنیّت دارد، دوباره تکرار می کند و می فرماید: «وَ هُمْ مُهْتَدُونَ»؛ یعنی دست عنایت خدا روی سر این ملت است.
همه باید توجه داشته باشند که با زندگی مصرفی، با اسراف و با تبذیر، کسی روی خوش نخواهد دید، مگر اینکه سبک زندگی‌ها عوض شود و یک زندگی سادۀ فردی، خانوادگی و اجتماعی پیدا شود. البته کار مشکلی است اما اگر دولت و ملت بخواهند، میتوانند روش زندگی در جامعه را عوض کنند و یک زندگی خداپسندانه با پیروی از سیرۀ پیغمبر«صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم» و ائمۀ طاهرین«سلام‌الله‌علیهم» پدید‌آورند.
تاکنون نظری ثبت نشده است