display result search
- 1028
- 1000
- 1000
- 1000
آثار گریه عالم بر سیدالشهداء، جلسه ششم
سخنرانی آیت الله سید محمدمهدی میرباقری با موضوع "آثار گریه عالم بر سیدالشهداء"، جلسه ششم، سال 1400
یکی از آیاتی که در روایات ما با قیام سیدالشهداء (ع) تطبیق شده است، آیات سی و هشتم تا چهل و یکم سوره حج است. «إِنَّ اللَّهَ یُدافِعُ عَنِ الَّذینَ آمَنُوا إِنَّ اللَّهَ لا یُحِبُّ کُلَّ خَوَّانٍ کَفُورٍ»(حج/38) خدای متعال در این آیه وعده داده است از کسانی که به خدا و رسول ایمان آورده اند، در مقابل جمعیتی که دو خصوصیت دارند دفاع کند. «إِنَّ اللَّهَ لا یُحِبُّ کُلَّ خَوَّانٍ کَفُورٍ» این ها یک جمعیت خیانت پیشه ای هستند که کفران نعمت می کنند؛ گویا یک جریان خیانت و کفران نعمتی در مقابل نبی اکرم شکل گرفته است و خدای متعال وعده داده که از پیامبر در مقابل آن جمعیت خائن و کفور دفاع کند. با آیات هم روشن می شود که خیانت و کفران آن ها در مسائل الهی بوده است؛ یعنی آدم هایی بوده اند که اهل خیانت در امانات الهی و کفران نعمت الهی بودند.
بعد می فرماید «أُذِنَ لِلَّذینَ یُقاتَلُونَ بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا وَ إِنَّ اللَّهَ عَلى نَصْرِهِمْ لَقَدیرٌ» خدای متعال به کسانی که با آن ها جنگ می شود، به خاطر این که به آن ها ظلم شده است، اجازه قتال می دهد. ما به کسانی که دشمن با آن ها وارد جنگ و درگیری می شود اجازه دادیم که وارد میدان جنگ بشوند و اگر آن ها می کشند، این ها هم بکشند. «بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا» به خاطر این که به این ها ظلم شده است. «إِنَّ اللَّهَ عَلى نَصْرِهِمْ لَقَدیرٌ» اگر ما به این ها اجازه داده ایم که وارد میدان درگیری بشوند، بر نصرت و یاری آن ها هم توانا هستیم و کمکشان می کنیم و پیروزی از آن این هاست. «أُذِنَ لِلَّذینَ یُقاتَلُونَ بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا وَ إِنَّ اللَّهَ عَلى نَصْرِهِمْ لَقَدیرٌ» خدای متعال به کسانی که با آن ها جنگ می شود، به خاطر این که به آن ها ظلم شده است، اجازه قتال می دهد. ما به کسانی که دشمن با آن ها وارد جنگ و درگیری می شود اجازه دادیم که وارد میدان جنگ بشوند و اگر آن ها می کشند، این ها هم بکشند. «بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا» به خاطر این که به این ها ظلم شده است. «إِنَّ اللَّهَ عَلى نَصْرِهِمْ لَقَدیرٌ» اگر ما به این ها اجازه داده ایم که وارد میدان درگیری بشوند، بر نصرت و یاری آن ها هم توانا هستیم و کمکشان می کنیم و پیروزی از آن این هاست. «الَّذینَ أُخْرِجُوا مِنْ دِیارِهِمْ بِغَیْرِ حَقٍ» این ها از سرزمین خودشان بیرون شده اند و این کار هم کار حقی نبوده است. یک موقع بیرون کردن یک عده، حق است و مطابق حکم خداست و باید این ها را از این سرزمین ها دور کرد، ولی یک موقع بدون این که حق باشد یک عده از زمین خودشان اخراج می شوند. اینجا، اخراج این ها به ناحق بوده است. پس اگر به ناحق بوده چرا بیرون کرده اند؟ تنها جرمشان این بوده «إِلاَّ أَنْ یَقُولُوا رَبُّنَا اللَّهُ» چون این را پذیرفته بودند که پروردگار ما خداست و زیر بار ربوبیت دیگران نمی رفتند و حاضر نبودند دیگران را به عنوان ارباب بگیرند. به این دلیل این ها را از سرزمین خودشان بیرون کرده اند.
بعد می فرماید: وقتی مؤمنین وارد قتال می شوند، در اصل خداست که دشمن را به وسیله مؤمنین دفع می کند. اگر خدای متعال خطر بعضی از این مردم را با بعض دیگر دفع نمی کرد، یعنی خطر کفار را به وسیله مؤمنین، «لَهُدِّمَتْ صَوامِعُ وَ بِیَعٌ وَ صَلَواتٌ وَ مَساجِدُ یُذْکَرُ فیهَا اسْمُ اللَّهِ کَثیراً» همه معابد الهی در عالم خراب می شدند. اگر خدای متعال اجازه نمی داد که مؤمنین وارد قتال و درگیری بشوند، جبهه مقابل تمام مراکز عبادت را از عالم برمی داشتند و عالم را تبدیل به میکده می کردند. دنیا بناست محل عبادت خدا باشد؛ لذا اگر اجازه قتال داده برای این است.
مؤمنینی که از دین خدا دفاع می کنند و خدا هم از آن ها دفاع می کند چه کسانی هستند؟ «الَّذینَ إِنْ مَکَّنَّاهُمْ فِی الْأَرْضِ» آن هایی هستند که اگر ما قدرت و امکانات را از دیگران گرفتیم و به این ها تحویل دادیم، با این امکانات دنبال شهوت رانی و عشرت و خوش گذرانی نیستند. «الَّذینَ إِنْ مَکَّنَّاهُمْ فِی الْأَرْضِ أَقامُوا الصَّلاةَ» اگر امکانات را از دیگران بگیریم و به این ها منتقل کنیم، این ها اقامه صلات می کنند. این ها هستند که دین خدا را یاری می کنند.
کسانی که خدا را یاری می کنند، این هایی هستند که به نفع خدا وارد میدان درگیری می شوند و اگر هم جا به جایی قدرت اتفاق افتاد و آن ها به قدرت رسیدند «أَقامُوا الصَّلاةَ» اقامه صلات می کنند؛ یعنی ذکر خدا را اقامه می کنند «أقِمِ الصَّلَاةَ لِذِکْرِی»(طه/14). در روایات است که نماز عمود خیمه دین است؛ یعنی اگر نماز اقامه بشود، یک خیمه ای به پا می شود که کل خیمه، دین است و مردم زیر این خیمه زندگی می کنند. اگر اقامه صلات نشود، خیمه دین بر پا نمی شود و مردم زیر خیمه دیگر و در فضای دیگری زندگی می کنند.
بنابراین این آیات در حکم اجازه دفاع به نبی اکرم در مقابل دستگاه کفر است. «الَّذینَ أُخْرِجُوا مِنْ دِیارِهِمْ بِغَیْرِ حَقٍ» این ها حضرت را از سرزمین خودش بیرون کرده اند بدون این که حق این کار را داشته باشند. حالا ماجرا به نقطه ای رسیده است که خدای متعال اجازه داده شما وارد میدان درگیری بشوید؛ یعنی اگر آن ها جنگیدند شما هم بجنگید و من هم مدافع شما هستم و شما را پیروز می کنم «إِنَّ اللَّهَ عَلى نَصْرِهِمْ لَقَدیرٌ» شما قطعا غالب خواهید بود.
خطر آن ها چیست؟ این است که اگر دفعشان نکنید، چیزی به نام یاد خدا در عالم باقی نمی گذارند و می خواهند عالم میکده باشد و تبدیل به محیط غفلت بشود. شما دنیای امروز را ببینید؛ تمام دعوتشان همین است و نمی خواهد چیزی به نام دین وجود داشته باشد. اگر برگردید به پنجاه سال قبل، دو قطب قدرت در جهان بودند که هر دو با هم در این مشترک بودند که ریشه ادیان را بکنند. خدا رحمت کند استاد شهید مطهری را که می فرمود، این دو مکتبی که بر دنیا حاکم اند، یعنی سرمایه داری و کمونیسم، هر دویشان در عین اختلافی که با هم دارند، مثل دو لبه یک قیچی می مانند و می خواهند ریشه ادیان را قطع کنند. این بیان ایشان برای قبل از انقلاب اسلامی است.
بنابراین نبی اکرم آمده اند تا عالم را تبدیل به محیط ذکر کنند و خیمه ای به پا کنند که عمودش ذکر و عبادت خداست. این جامعه بازار و مدرسه و آشپزخانه اش هم می شود عبادتگاه «قَلیلاً مِنَ اللَّیْلِ ما یَهْجَعُونَ»(ذاریات/17) متقین شب ها کمی می خوابند؛ هجوء یعنی خواب در شب. حضرت فرمود خیلی از این متقین شب را کامل می خوابند، ولی خدای متعال خوابشان را بیداری حساب کرده، چون اهل ذکر هستند. این ها در خواب هم حالت ذکر ازشان گرفته نمی شود. حضرت می خواهد عالم این طور بشود و خواب و بیداری انسان ها بشود ذکر خدا. منظور از کسانی که به آنها ظلم شده وجود مقدس سید الشهداست. این تأویل هم منافاتی با آن معنایی که عرض کردیم ندارد. پس کسانی که به آنها ظلم شده یعنی سید الشهداء. تمام جنگ بنی امیه و سید الشهداء سر خدا بود. «هذانِ خَصْمانِ اخْتَصَمُوا فی رَبِّهِمْ»(حج/19) حضرت فرمود این دو گروه ماییم و بنی امیه؛ ما می گوییم خدا راست گفته است، ولی این ها می گویند دروغ گفته. این ها برای این با سید الشهداء می جنگیدند. حالا ما به امام زمان علیه السلام اجازه دادیم که بیایند و کار را تمام کنند.
یکی از آیاتی که در روایات ما با قیام سیدالشهداء (ع) تطبیق شده است، آیات سی و هشتم تا چهل و یکم سوره حج است. «إِنَّ اللَّهَ یُدافِعُ عَنِ الَّذینَ آمَنُوا إِنَّ اللَّهَ لا یُحِبُّ کُلَّ خَوَّانٍ کَفُورٍ»(حج/38) خدای متعال در این آیه وعده داده است از کسانی که به خدا و رسول ایمان آورده اند، در مقابل جمعیتی که دو خصوصیت دارند دفاع کند. «إِنَّ اللَّهَ لا یُحِبُّ کُلَّ خَوَّانٍ کَفُورٍ» این ها یک جمعیت خیانت پیشه ای هستند که کفران نعمت می کنند؛ گویا یک جریان خیانت و کفران نعمتی در مقابل نبی اکرم شکل گرفته است و خدای متعال وعده داده که از پیامبر در مقابل آن جمعیت خائن و کفور دفاع کند. با آیات هم روشن می شود که خیانت و کفران آن ها در مسائل الهی بوده است؛ یعنی آدم هایی بوده اند که اهل خیانت در امانات الهی و کفران نعمت الهی بودند.
بعد می فرماید «أُذِنَ لِلَّذینَ یُقاتَلُونَ بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا وَ إِنَّ اللَّهَ عَلى نَصْرِهِمْ لَقَدیرٌ» خدای متعال به کسانی که با آن ها جنگ می شود، به خاطر این که به آن ها ظلم شده است، اجازه قتال می دهد. ما به کسانی که دشمن با آن ها وارد جنگ و درگیری می شود اجازه دادیم که وارد میدان جنگ بشوند و اگر آن ها می کشند، این ها هم بکشند. «بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا» به خاطر این که به این ها ظلم شده است. «إِنَّ اللَّهَ عَلى نَصْرِهِمْ لَقَدیرٌ» اگر ما به این ها اجازه داده ایم که وارد میدان درگیری بشوند، بر نصرت و یاری آن ها هم توانا هستیم و کمکشان می کنیم و پیروزی از آن این هاست. «أُذِنَ لِلَّذینَ یُقاتَلُونَ بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا وَ إِنَّ اللَّهَ عَلى نَصْرِهِمْ لَقَدیرٌ» خدای متعال به کسانی که با آن ها جنگ می شود، به خاطر این که به آن ها ظلم شده است، اجازه قتال می دهد. ما به کسانی که دشمن با آن ها وارد جنگ و درگیری می شود اجازه دادیم که وارد میدان جنگ بشوند و اگر آن ها می کشند، این ها هم بکشند. «بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا» به خاطر این که به این ها ظلم شده است. «إِنَّ اللَّهَ عَلى نَصْرِهِمْ لَقَدیرٌ» اگر ما به این ها اجازه داده ایم که وارد میدان درگیری بشوند، بر نصرت و یاری آن ها هم توانا هستیم و کمکشان می کنیم و پیروزی از آن این هاست. «الَّذینَ أُخْرِجُوا مِنْ دِیارِهِمْ بِغَیْرِ حَقٍ» این ها از سرزمین خودشان بیرون شده اند و این کار هم کار حقی نبوده است. یک موقع بیرون کردن یک عده، حق است و مطابق حکم خداست و باید این ها را از این سرزمین ها دور کرد، ولی یک موقع بدون این که حق باشد یک عده از زمین خودشان اخراج می شوند. اینجا، اخراج این ها به ناحق بوده است. پس اگر به ناحق بوده چرا بیرون کرده اند؟ تنها جرمشان این بوده «إِلاَّ أَنْ یَقُولُوا رَبُّنَا اللَّهُ» چون این را پذیرفته بودند که پروردگار ما خداست و زیر بار ربوبیت دیگران نمی رفتند و حاضر نبودند دیگران را به عنوان ارباب بگیرند. به این دلیل این ها را از سرزمین خودشان بیرون کرده اند.
بعد می فرماید: وقتی مؤمنین وارد قتال می شوند، در اصل خداست که دشمن را به وسیله مؤمنین دفع می کند. اگر خدای متعال خطر بعضی از این مردم را با بعض دیگر دفع نمی کرد، یعنی خطر کفار را به وسیله مؤمنین، «لَهُدِّمَتْ صَوامِعُ وَ بِیَعٌ وَ صَلَواتٌ وَ مَساجِدُ یُذْکَرُ فیهَا اسْمُ اللَّهِ کَثیراً» همه معابد الهی در عالم خراب می شدند. اگر خدای متعال اجازه نمی داد که مؤمنین وارد قتال و درگیری بشوند، جبهه مقابل تمام مراکز عبادت را از عالم برمی داشتند و عالم را تبدیل به میکده می کردند. دنیا بناست محل عبادت خدا باشد؛ لذا اگر اجازه قتال داده برای این است.
مؤمنینی که از دین خدا دفاع می کنند و خدا هم از آن ها دفاع می کند چه کسانی هستند؟ «الَّذینَ إِنْ مَکَّنَّاهُمْ فِی الْأَرْضِ» آن هایی هستند که اگر ما قدرت و امکانات را از دیگران گرفتیم و به این ها تحویل دادیم، با این امکانات دنبال شهوت رانی و عشرت و خوش گذرانی نیستند. «الَّذینَ إِنْ مَکَّنَّاهُمْ فِی الْأَرْضِ أَقامُوا الصَّلاةَ» اگر امکانات را از دیگران بگیریم و به این ها منتقل کنیم، این ها اقامه صلات می کنند. این ها هستند که دین خدا را یاری می کنند.
کسانی که خدا را یاری می کنند، این هایی هستند که به نفع خدا وارد میدان درگیری می شوند و اگر هم جا به جایی قدرت اتفاق افتاد و آن ها به قدرت رسیدند «أَقامُوا الصَّلاةَ» اقامه صلات می کنند؛ یعنی ذکر خدا را اقامه می کنند «أقِمِ الصَّلَاةَ لِذِکْرِی»(طه/14). در روایات است که نماز عمود خیمه دین است؛ یعنی اگر نماز اقامه بشود، یک خیمه ای به پا می شود که کل خیمه، دین است و مردم زیر این خیمه زندگی می کنند. اگر اقامه صلات نشود، خیمه دین بر پا نمی شود و مردم زیر خیمه دیگر و در فضای دیگری زندگی می کنند.
بنابراین این آیات در حکم اجازه دفاع به نبی اکرم در مقابل دستگاه کفر است. «الَّذینَ أُخْرِجُوا مِنْ دِیارِهِمْ بِغَیْرِ حَقٍ» این ها حضرت را از سرزمین خودش بیرون کرده اند بدون این که حق این کار را داشته باشند. حالا ماجرا به نقطه ای رسیده است که خدای متعال اجازه داده شما وارد میدان درگیری بشوید؛ یعنی اگر آن ها جنگیدند شما هم بجنگید و من هم مدافع شما هستم و شما را پیروز می کنم «إِنَّ اللَّهَ عَلى نَصْرِهِمْ لَقَدیرٌ» شما قطعا غالب خواهید بود.
خطر آن ها چیست؟ این است که اگر دفعشان نکنید، چیزی به نام یاد خدا در عالم باقی نمی گذارند و می خواهند عالم میکده باشد و تبدیل به محیط غفلت بشود. شما دنیای امروز را ببینید؛ تمام دعوتشان همین است و نمی خواهد چیزی به نام دین وجود داشته باشد. اگر برگردید به پنجاه سال قبل، دو قطب قدرت در جهان بودند که هر دو با هم در این مشترک بودند که ریشه ادیان را بکنند. خدا رحمت کند استاد شهید مطهری را که می فرمود، این دو مکتبی که بر دنیا حاکم اند، یعنی سرمایه داری و کمونیسم، هر دویشان در عین اختلافی که با هم دارند، مثل دو لبه یک قیچی می مانند و می خواهند ریشه ادیان را قطع کنند. این بیان ایشان برای قبل از انقلاب اسلامی است.
بنابراین نبی اکرم آمده اند تا عالم را تبدیل به محیط ذکر کنند و خیمه ای به پا کنند که عمودش ذکر و عبادت خداست. این جامعه بازار و مدرسه و آشپزخانه اش هم می شود عبادتگاه «قَلیلاً مِنَ اللَّیْلِ ما یَهْجَعُونَ»(ذاریات/17) متقین شب ها کمی می خوابند؛ هجوء یعنی خواب در شب. حضرت فرمود خیلی از این متقین شب را کامل می خوابند، ولی خدای متعال خوابشان را بیداری حساب کرده، چون اهل ذکر هستند. این ها در خواب هم حالت ذکر ازشان گرفته نمی شود. حضرت می خواهد عالم این طور بشود و خواب و بیداری انسان ها بشود ذکر خدا. منظور از کسانی که به آنها ظلم شده وجود مقدس سید الشهداست. این تأویل هم منافاتی با آن معنایی که عرض کردیم ندارد. پس کسانی که به آنها ظلم شده یعنی سید الشهداء. تمام جنگ بنی امیه و سید الشهداء سر خدا بود. «هذانِ خَصْمانِ اخْتَصَمُوا فی رَبِّهِمْ»(حج/19) حضرت فرمود این دو گروه ماییم و بنی امیه؛ ما می گوییم خدا راست گفته است، ولی این ها می گویند دروغ گفته. این ها برای این با سید الشهداء می جنگیدند. حالا ما به امام زمان علیه السلام اجازه دادیم که بیایند و کار را تمام کنند.
تاکنون نظری ثبت نشده است