display result search
- 1593
- 1000
- 1000
- 1000
آثار گریه عالم بر سیدالشهداء، جلسه اول
سخنرانی آیت الله سید محمدمهدی میرباقری با موضوع "آثار گریه عالم بر سیدالشهداء"، جلسه اول، سال 1400
روایتی از امیرالمومنین نقل شده که حضرت فرمودند: «خَرَجَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ فَجَلَسَ فِی الْمَسْجِدِ وَ اجْتَمَعَ أَصْحَابُهُ حَوْلَه » حضرت امیر از منزل یا از محل حکمرانی خودشان تشریف آوردند در مسجد و یک جماعتی دور حضرت در مسجد جمع شدند، پس سیدالشهداء وارد مسجد شدند و پیش روی حضرت قرار گرفتند. پس امیرالمؤمنین دست خودشان را بر سر سیدالشهداء گذاشتند و فرمودند: «یَا بُنَیَّ إِنَّ اللَّهَ عبر أَقْوَاماً بِالْقُرْآنِ فَقَالَ فَما بَکَتْ عَلَیْهِمُ السَّماءُ وَ الْأَرْضُ وَ ما کانُوا مُنْظَرِین» «خدای متعال در قرآن یک اقوامی را سرزنش کرده و در باب آنها اینطوری فرموده که نه به اینها مهلت داده شد و نه وقتی که اخذ شدند و بلا بر آنها نازل شد آسمان و زمین بر آنها گریستند». کانه این یک عیب و اشکالی است بر آنها که یک جوری زندگی کردند، یک جوری با این امکانات و نعمت های خدا برخورد کردند که وقتی خدای متعال آنها را اخذ کرد و عذاب بر آنها نازل شد آسمان ها و زمین بر آنها گریه نکردند. بعد حضرت می فرمایند: «وَ ایْمُ اللَّهِ لَیَقْتُلُنَّکَ بَعْدِی ثُمَّ تَبْکِیکَ السَّمَاءُ وَ الْأَرْض » «به خدا قسم که شما را بعد از من به قتل خواهند رساند، شما کشته خواهید شد و آسمان و زمین بر شما گریه خواهند کرد.»
در یک حدیث نورانی حضرت فرمودند: «همه اقوام بر سیدالشهداء گریسته اند الا سه دسته اهل بصره و شام و آل عثمان، این سه دسته نگریسته اند.» اهل بصره شاید مقصود همان اصحاب جمل و پیروان و اتباعشان باشد، شام هم که پیداست جبهه معاویه هستند و بنی امیه و آل عثمان. این داستان گریه بر سیدالشهداء که همه عوالم گریسته اند چیز عجیبی است، حضرت یک جوری به شهادت رسیده اند و یک راهی را در عالم رفته اند که همه عوالم را با خودشان سیر داده اند. چون بکاء بر سیدالشهداء آنچنان که از روایات فراوان استفاده می شود مطهر است و آلودگی های انسان را پاک می کند. این گریه تعلقات انسان را می شورد و گناهان و ذنوب انسان را پاک می کند. حضرت عاشورا را یک جوری پیش بردند که همه کسانی که یک نوعی پیوند با عاشورا برقرار می کنند به حیات طیبه می رسند. مدخل پیوند و گره خوردن انسان با عاشورا هم همین مصیبت زدگی و تألم و اشک و گریه است. این مدخل اتصال انسان با عاشوراست.
همه انبیاء گریه کردند و یک بهره ای هم در این گریه کردن برایشان بوده است. امام رضا «وَ فَدَیْناهُ بِذِبْحٍ عَظِیم »(صافات/107) را در گریه حضرت ابراهیم بر سیدالشهداء بیان کردند که وقت قربانی کردند حضرت اسماعیل به خدای متعال عرضه داشتند که خدایا ای کاش می شد این فرزند تا آخر به دست من قربانی می شد و این افضل ثواب مصیبت در راه تو و مصیبت زده ها به من می رسید. خدای متعال با یک مقدماتی حضرت را بردند در گودی قتلگاه و کانه به حضرت فرمودند که صاحب این مصیبت شما نیستی، این مصیبت هم ذبح اسماعیل نیست. آن اتفاقی که باید در عالم بیافتد با ذبح سیدالشهداء می افتد و آن اعظم مصائب است.
سیدالشهداء که خودشان وادی عتیق اند، یعنی به وادی سیدالشهداء هرکسی وارد شد آزاد از جهنم می شود. ایشان این را برای ما می گویند چرا که دعاهای اهل بیت برای شفاعت و برای دستگیری و نجات ماست. خودشان اصلا درگیر این مسائل نیستند. آنها امام اند، مقام شفاعت دارند و این دعاها در مقام شفاعت است، این اشک ها برای هدایت و باز شدن راه ماست. این عتق من النار یکی از آثار و برکاتش برای اهل ذنوب این است که آدم از آتش جهنم نجات پیدا می کند. البته این فقط برای ما نیست روایات دارد جن هم گریستند و حتی یک باب مفصلی دارد که حیوانات هم گریستند.
پیداست که سماوات و ارض مسخر سیدالشهدا و تحت اختیارش بودند. روایات را دیده اید ملائکه و سران جن آمدند و ایشان به آنها فرمود بروید و روز عاشورا بیایید. اما روز عاشورا هم به آنها اجازه نداد، البته شاید هم یک کارهایی کردند ولی اجازه نداد که کار را یک سره کنند. در باب فرعون با آن همه سلطه ای که داشته «فَما بَکَتْ عَلَیْهِمُ السَّماءُ وَ الْأَرْضُ وَ ما کانُوا مُنْظَرین» اما سیدالشهداء «بَکَتْ لَهُ السَّمَاوَاتُ السَّبْعُ وَ الْأَرَضُونَ السَّبْعُ وَ مَا فِیهِنَّ وَ مَا بَیْنَهُنَّ »، یک جوری اینها را به کار گرفته در راه خدا، یک جوری خودش را خرج اینها کرده و شفاعت کرده که سماوات و ارض هم بهره مند شدند.
آنها زمین را می میرانند اما امام زمین را زنده می کند «اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ یُحْیِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِها»(حدید/17). وقتی امام زمان ظهور می کنند نه فقط آدم ها احیا می شوند بلکه زمین هم زنده می شود. آنها فساد کردند در زمین، «ظهَرَ الْفَسادُ فِی الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ»(روم/41) اما سیدالشهداء احیا کرده عالم ارض را، لذا آنها گریه می کنند. حضرت علوی نداشته با اینکه عالم مسخرش بوده، او برای خدا خرج می کرده اما آنها یک درهم بهشان بدهی خرج خودشان می کنند.
پس مدخل پیوند و گره خوردن انسان با عاشورا همین مصیبت زدگی و تألم و اشک و گریه است. همه انبیاء گریه کردند و یک بهره ای هم در این گریه کردن برایشان بوده است. اما همینطوری که انبیاء بهره بردند، همه خوبان عالم هم به اندازه خودشان بهره می برند و سر سفره حضرت مهمان می شوند حتی گناهکارها و اهل غفلت که از محبین هستند و راه سیدالشهداء را می خواهند بروند.
روایتی از امیرالمومنین نقل شده که حضرت فرمودند: «خَرَجَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ فَجَلَسَ فِی الْمَسْجِدِ وَ اجْتَمَعَ أَصْحَابُهُ حَوْلَه » حضرت امیر از منزل یا از محل حکمرانی خودشان تشریف آوردند در مسجد و یک جماعتی دور حضرت در مسجد جمع شدند، پس سیدالشهداء وارد مسجد شدند و پیش روی حضرت قرار گرفتند. پس امیرالمؤمنین دست خودشان را بر سر سیدالشهداء گذاشتند و فرمودند: «یَا بُنَیَّ إِنَّ اللَّهَ عبر أَقْوَاماً بِالْقُرْآنِ فَقَالَ فَما بَکَتْ عَلَیْهِمُ السَّماءُ وَ الْأَرْضُ وَ ما کانُوا مُنْظَرِین» «خدای متعال در قرآن یک اقوامی را سرزنش کرده و در باب آنها اینطوری فرموده که نه به اینها مهلت داده شد و نه وقتی که اخذ شدند و بلا بر آنها نازل شد آسمان و زمین بر آنها گریستند». کانه این یک عیب و اشکالی است بر آنها که یک جوری زندگی کردند، یک جوری با این امکانات و نعمت های خدا برخورد کردند که وقتی خدای متعال آنها را اخذ کرد و عذاب بر آنها نازل شد آسمان ها و زمین بر آنها گریه نکردند. بعد حضرت می فرمایند: «وَ ایْمُ اللَّهِ لَیَقْتُلُنَّکَ بَعْدِی ثُمَّ تَبْکِیکَ السَّمَاءُ وَ الْأَرْض » «به خدا قسم که شما را بعد از من به قتل خواهند رساند، شما کشته خواهید شد و آسمان و زمین بر شما گریه خواهند کرد.»
در یک حدیث نورانی حضرت فرمودند: «همه اقوام بر سیدالشهداء گریسته اند الا سه دسته اهل بصره و شام و آل عثمان، این سه دسته نگریسته اند.» اهل بصره شاید مقصود همان اصحاب جمل و پیروان و اتباعشان باشد، شام هم که پیداست جبهه معاویه هستند و بنی امیه و آل عثمان. این داستان گریه بر سیدالشهداء که همه عوالم گریسته اند چیز عجیبی است، حضرت یک جوری به شهادت رسیده اند و یک راهی را در عالم رفته اند که همه عوالم را با خودشان سیر داده اند. چون بکاء بر سیدالشهداء آنچنان که از روایات فراوان استفاده می شود مطهر است و آلودگی های انسان را پاک می کند. این گریه تعلقات انسان را می شورد و گناهان و ذنوب انسان را پاک می کند. حضرت عاشورا را یک جوری پیش بردند که همه کسانی که یک نوعی پیوند با عاشورا برقرار می کنند به حیات طیبه می رسند. مدخل پیوند و گره خوردن انسان با عاشورا هم همین مصیبت زدگی و تألم و اشک و گریه است. این مدخل اتصال انسان با عاشوراست.
همه انبیاء گریه کردند و یک بهره ای هم در این گریه کردن برایشان بوده است. امام رضا «وَ فَدَیْناهُ بِذِبْحٍ عَظِیم »(صافات/107) را در گریه حضرت ابراهیم بر سیدالشهداء بیان کردند که وقت قربانی کردند حضرت اسماعیل به خدای متعال عرضه داشتند که خدایا ای کاش می شد این فرزند تا آخر به دست من قربانی می شد و این افضل ثواب مصیبت در راه تو و مصیبت زده ها به من می رسید. خدای متعال با یک مقدماتی حضرت را بردند در گودی قتلگاه و کانه به حضرت فرمودند که صاحب این مصیبت شما نیستی، این مصیبت هم ذبح اسماعیل نیست. آن اتفاقی که باید در عالم بیافتد با ذبح سیدالشهداء می افتد و آن اعظم مصائب است.
سیدالشهداء که خودشان وادی عتیق اند، یعنی به وادی سیدالشهداء هرکسی وارد شد آزاد از جهنم می شود. ایشان این را برای ما می گویند چرا که دعاهای اهل بیت برای شفاعت و برای دستگیری و نجات ماست. خودشان اصلا درگیر این مسائل نیستند. آنها امام اند، مقام شفاعت دارند و این دعاها در مقام شفاعت است، این اشک ها برای هدایت و باز شدن راه ماست. این عتق من النار یکی از آثار و برکاتش برای اهل ذنوب این است که آدم از آتش جهنم نجات پیدا می کند. البته این فقط برای ما نیست روایات دارد جن هم گریستند و حتی یک باب مفصلی دارد که حیوانات هم گریستند.
پیداست که سماوات و ارض مسخر سیدالشهدا و تحت اختیارش بودند. روایات را دیده اید ملائکه و سران جن آمدند و ایشان به آنها فرمود بروید و روز عاشورا بیایید. اما روز عاشورا هم به آنها اجازه نداد، البته شاید هم یک کارهایی کردند ولی اجازه نداد که کار را یک سره کنند. در باب فرعون با آن همه سلطه ای که داشته «فَما بَکَتْ عَلَیْهِمُ السَّماءُ وَ الْأَرْضُ وَ ما کانُوا مُنْظَرین» اما سیدالشهداء «بَکَتْ لَهُ السَّمَاوَاتُ السَّبْعُ وَ الْأَرَضُونَ السَّبْعُ وَ مَا فِیهِنَّ وَ مَا بَیْنَهُنَّ »، یک جوری اینها را به کار گرفته در راه خدا، یک جوری خودش را خرج اینها کرده و شفاعت کرده که سماوات و ارض هم بهره مند شدند.
آنها زمین را می میرانند اما امام زمین را زنده می کند «اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ یُحْیِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِها»(حدید/17). وقتی امام زمان ظهور می کنند نه فقط آدم ها احیا می شوند بلکه زمین هم زنده می شود. آنها فساد کردند در زمین، «ظهَرَ الْفَسادُ فِی الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ»(روم/41) اما سیدالشهداء احیا کرده عالم ارض را، لذا آنها گریه می کنند. حضرت علوی نداشته با اینکه عالم مسخرش بوده، او برای خدا خرج می کرده اما آنها یک درهم بهشان بدهی خرج خودشان می کنند.
پس مدخل پیوند و گره خوردن انسان با عاشورا همین مصیبت زدگی و تألم و اشک و گریه است. همه انبیاء گریه کردند و یک بهره ای هم در این گریه کردن برایشان بوده است. اما همینطوری که انبیاء بهره بردند، همه خوبان عالم هم به اندازه خودشان بهره می برند و سر سفره حضرت مهمان می شوند حتی گناهکارها و اهل غفلت که از محبین هستند و راه سیدالشهداء را می خواهند بروند.
تاکنون نظری ثبت نشده است