display result search
- 1415
- 1000
- 1000
- 1000
همراهی با امام حسین (ع) در کاروان عاشورا - جلسه هفتم
سخنرانی حجت الاسلام والمسلمین میرباقری با موضوع "همراهی با امام حسین (ع) در کاروان عاشورا"، جلسه هفتم، حرم مطهر حضرت فاطمه معصومه (س)، سال 1398
همراهی با کاروان امام حسین (ع) در تاریخ همیشگی است و شرایط و موانعی دارد. اگر ما با امام و ولی خدا همراه شویم، این همراهی صرفاً جسمی نیست و سختی ها و دشواری های مسیر امام شامل ما هم می شود. این دشواری ها به معنای عذاب الهی نیست؛ بلکه تمام آنچه اتفاق می افتد خیر است و باطن این سختی ها منتهی به یُسر و گشایش می شود.
همراهی انسان با امام معصوم و هر آنچه در کنار امام برای انسان اتفاق می افتد «خیر» است. از نظر قرآن، معیار عمل صالح، بودنِ در کنار امام و در جبهه اوست. برای مثال به آن انفاقی به طور واقعی «انفاق» اطلاق می شود که کمک کننده به پیروی و پیشرفتِ جبهه امام باشد و بیرون جبهه امام سراسر فساد است.
بودنِ در کنار امام ، غصه ها و ناراحتی هایی هم دارد که ما را هم در بر می گیرد. اولین قدم در مسیر حرکت انسان به سوی خدا «وادی زهد» است. انسان زاهد غصه ها و شادی های دنیا از دلش بیرون می رود. پس شادی ها و غصه های انسان حتماً باید مدیریت شوند. انسان وقتی بزرگ شود، غصه ها و شادی هایش هم بزرگ می شود و دیگر برای مسائل بی ارزش دنیوی شاد و غصه دار نمی شود. انسان وقتی به امام گره می خورد، صفات نورانی امام در انسان ظاهر می شود و هنگامی که انسان به همراهی امام رسید و ولایت امام را پذیرفت، صفات امام در انسان ظهور پیدا می کنند و انسان با این صفات بندگی می کند. یکی از اموری که در انسان ظاهر می شود این است که انسان غصه هایش با غصه های امامش یکی می شود و غصه های امام متناسب با شأن امام است و از جنس غصه های دنیوی نیست. شادی ها و حزن های امام، انسان را به سوی خدا سیر می دهد.
همراهی با کاروان امام حسین (ع) در تاریخ همیشگی است و شرایط و موانعی دارد. اگر ما با امام و ولی خدا همراه شویم، این همراهی صرفاً جسمی نیست و سختی ها و دشواری های مسیر امام شامل ما هم می شود. این دشواری ها به معنای عذاب الهی نیست؛ بلکه تمام آنچه اتفاق می افتد خیر است و باطن این سختی ها منتهی به یُسر و گشایش می شود.
همراهی انسان با امام معصوم و هر آنچه در کنار امام برای انسان اتفاق می افتد «خیر» است. از نظر قرآن، معیار عمل صالح، بودنِ در کنار امام و در جبهه اوست. برای مثال به آن انفاقی به طور واقعی «انفاق» اطلاق می شود که کمک کننده به پیروی و پیشرفتِ جبهه امام باشد و بیرون جبهه امام سراسر فساد است.
بودنِ در کنار امام ، غصه ها و ناراحتی هایی هم دارد که ما را هم در بر می گیرد. اولین قدم در مسیر حرکت انسان به سوی خدا «وادی زهد» است. انسان زاهد غصه ها و شادی های دنیا از دلش بیرون می رود. پس شادی ها و غصه های انسان حتماً باید مدیریت شوند. انسان وقتی بزرگ شود، غصه ها و شادی هایش هم بزرگ می شود و دیگر برای مسائل بی ارزش دنیوی شاد و غصه دار نمی شود. انسان وقتی به امام گره می خورد، صفات نورانی امام در انسان ظاهر می شود و هنگامی که انسان به همراهی امام رسید و ولایت امام را پذیرفت، صفات امام در انسان ظهور پیدا می کنند و انسان با این صفات بندگی می کند. یکی از اموری که در انسان ظاهر می شود این است که انسان غصه هایش با غصه های امامش یکی می شود و غصه های امام متناسب با شأن امام است و از جنس غصه های دنیوی نیست. شادی ها و حزن های امام، انسان را به سوی خدا سیر می دهد.
تاکنون نظری ثبت نشده است