display result search
- 3033
- 1000
- 1000
- 1000
نامه ی امام حسین (علیه السلام) به بانو عُمرة بن عبدالرحمن
سخرانی حجت الاسلام دکتر ناصر رفیعی با موضوع نامه ی امام حسین (ع) به بانو عُمرة بن عبدالرحمن
در زمان معاویه افرادی به امام حسین (ع) نامه نوشتند و از او خواستند تا قیام کند. امام نیز در پاسخ آنان را به صبر فرخواند تا وقت قیام فرا رسد. یکی از این افراد بانویی به نام عُمره بن عبدالرحمن بود که امام در پاسخ به نامه ی او فقط سه کلمه نوشت. ایشان در نامه ذکر کرد که «این اتفاق باید بیفتد.»
از ابتدای خلقت تا زمان رسول الله (ص) خبرهای بسیاری از شهادت امام حسین (ع) آمده بود و امام علی (ع) و رسول الله (ص) نیز از این واقعه مطلع بودند.
در زمان حضرت موسی (ع) خدا به او فرمود که ده ویژگی به مردم آخرالزمان خواهم داد که به واسطه ی آن بخشیده می شوند که یکی از آنها عاشورا است. موسی سؤال کرد که عاشورا چیست و خداوند فرمود که عاشورا روزی است که حسین (ع) به شهادت می رسد و مردم با اشک و گریه بر او بخشیده می شوند. ائمه (ع) حتی قبل از امام حسین (ع) نیز از جزییات وافعه ی عاشورا اطلاع داشتند و حتی می دانستند که چه کسانی امام را یاری نمی کنند.
روزی امام علی (ع) برای حارث از خوابی سخن گفت که در آن عاشورا را دیده بود.
برای تحلیل قیام عاشورا سه دلیل بیان کرده اند :
1. انکار کردن
2. امام حسین (ع) از این واقعه خبر داشت اما از زمان و مکان آن بی اطلاع بود.
این دو احتمال غلط است و احتمال سوم که در بیان شیخ صدوق آمده به واقعیت نزدیک تر است.
3. بر مبنای این تفکر علم و آگاهی، جبر و تکلیف نمی آورد. برای مثال می دانیم که روزی خواهیم مرد اما از زمان و مکان آن آگاه نیستیم. علم علت عمل نیست. اطلاع از حادثه ی کربلا الزام نمی آورد در حالی که یزید این شایعه را گسترش داد اما بعدها معلوم شد که امام با اختیار خود وارد کربلا شده است.
در زمان معاویه افرادی به امام حسین (ع) نامه نوشتند و از او خواستند تا قیام کند. امام نیز در پاسخ آنان را به صبر فرخواند تا وقت قیام فرا رسد. یکی از این افراد بانویی به نام عُمره بن عبدالرحمن بود که امام در پاسخ به نامه ی او فقط سه کلمه نوشت. ایشان در نامه ذکر کرد که «این اتفاق باید بیفتد.»
از ابتدای خلقت تا زمان رسول الله (ص) خبرهای بسیاری از شهادت امام حسین (ع) آمده بود و امام علی (ع) و رسول الله (ص) نیز از این واقعه مطلع بودند.
در زمان حضرت موسی (ع) خدا به او فرمود که ده ویژگی به مردم آخرالزمان خواهم داد که به واسطه ی آن بخشیده می شوند که یکی از آنها عاشورا است. موسی سؤال کرد که عاشورا چیست و خداوند فرمود که عاشورا روزی است که حسین (ع) به شهادت می رسد و مردم با اشک و گریه بر او بخشیده می شوند. ائمه (ع) حتی قبل از امام حسین (ع) نیز از جزییات وافعه ی عاشورا اطلاع داشتند و حتی می دانستند که چه کسانی امام را یاری نمی کنند.
روزی امام علی (ع) برای حارث از خوابی سخن گفت که در آن عاشورا را دیده بود.
برای تحلیل قیام عاشورا سه دلیل بیان کرده اند :
1. انکار کردن
2. امام حسین (ع) از این واقعه خبر داشت اما از زمان و مکان آن بی اطلاع بود.
این دو احتمال غلط است و احتمال سوم که در بیان شیخ صدوق آمده به واقعیت نزدیک تر است.
3. بر مبنای این تفکر علم و آگاهی، جبر و تکلیف نمی آورد. برای مثال می دانیم که روزی خواهیم مرد اما از زمان و مکان آن آگاه نیستیم. علم علت عمل نیست. اطلاع از حادثه ی کربلا الزام نمی آورد در حالی که یزید این شایعه را گسترش داد اما بعدها معلوم شد که امام با اختیار خود وارد کربلا شده است.
تاکنون نظری ثبت نشده است