display result search
- 909
- 1000
- 1000
- 1000
بهره گیری از فضائل ماه مبارک رمضان - بخش پنجم
سخنرانی حجت الاسلام والمسلمین میرزا محمدی با عنوان "بهره گیری از فضائل ماه مبارک رمضان - دعا و درخواست در پیشگاه خدا"، سال1398
در آیی ی پانزدهم از سوره ی فاطر، به فقر و نیاز انسان و بی نیازی خداوند اشاره شده. در این آیه ی شریفه می خوانیم: "یا ایّها النّاسُ انتمُ الفُقراءُ إلی اللهِ و اللهُ هو الغنیّ الحَمید." پیامبران، با وجود مقامات والایی که داشتند، خود را در برابر ذات باری تعالی، فقیر می دانستند. حضرت موسی علیه السّلام در یکی از مناجات هایش به درگاه الهی عرضه می دارد: "ربّ إنّی لِما أنزلتَ إلَیَّ مِن خَیرٍ فقیر."
" فقر در پیشگاه الهی" مسأله ای است که در ادعیه ی امامان معصوم علیهم السّلام هم به وضوح دیده می شود. مثلاً در دعای کمیل می خوانیم: "یا خبیراً بِفَقری و فاقَتی." و امام ششم علیه السّلام به درگاه خداوند عرض می کند: "کُلّنا فقیرٌ إلی رحمتِک." اقتضای فقر، گدایی و مسألت است. لذا وظیفه داریم همواره دست نیاز به سوی خداوند قادر، دراز کنیم و حاجات خود را از او بطلبیم.
در روایات نورانی اهل بیت علیهم السّلام، آداب دعا کردن به طور مفصّل، بیان شده است. یکی از این آداب، ابتهال است. ابتهال یعنی دست ها را به هنگام دعا به سوی آسمان بلند کردن. خداوند مهربان، سوال و درخواست کردن بندگانش را دوست دارد و از اصرار و پافشاری بنده ی سائل، خسته و ملول نمی شود. انسان که آغازش نطفه ای گندیده و سرانجامش لاشه ای بد بوست، نباید گرفتار تکبّر شود. بلکه باید همواره در برابر خالق بزرگ، حالت بندگی و گدایی اش را حفظ کند.
در آیی ی پانزدهم از سوره ی فاطر، به فقر و نیاز انسان و بی نیازی خداوند اشاره شده. در این آیه ی شریفه می خوانیم: "یا ایّها النّاسُ انتمُ الفُقراءُ إلی اللهِ و اللهُ هو الغنیّ الحَمید." پیامبران، با وجود مقامات والایی که داشتند، خود را در برابر ذات باری تعالی، فقیر می دانستند. حضرت موسی علیه السّلام در یکی از مناجات هایش به درگاه الهی عرضه می دارد: "ربّ إنّی لِما أنزلتَ إلَیَّ مِن خَیرٍ فقیر."
" فقر در پیشگاه الهی" مسأله ای است که در ادعیه ی امامان معصوم علیهم السّلام هم به وضوح دیده می شود. مثلاً در دعای کمیل می خوانیم: "یا خبیراً بِفَقری و فاقَتی." و امام ششم علیه السّلام به درگاه خداوند عرض می کند: "کُلّنا فقیرٌ إلی رحمتِک." اقتضای فقر، گدایی و مسألت است. لذا وظیفه داریم همواره دست نیاز به سوی خداوند قادر، دراز کنیم و حاجات خود را از او بطلبیم.
در روایات نورانی اهل بیت علیهم السّلام، آداب دعا کردن به طور مفصّل، بیان شده است. یکی از این آداب، ابتهال است. ابتهال یعنی دست ها را به هنگام دعا به سوی آسمان بلند کردن. خداوند مهربان، سوال و درخواست کردن بندگانش را دوست دارد و از اصرار و پافشاری بنده ی سائل، خسته و ملول نمی شود. انسان که آغازش نطفه ای گندیده و سرانجامش لاشه ای بد بوست، نباید گرفتار تکبّر شود. بلکه باید همواره در برابر خالق بزرگ، حالت بندگی و گدایی اش را حفظ کند.
کاربر مهمان