display result search
سخنرانی حجت الاسلام دکتر ناصر رفیعی با موضوع ارزش و جایگاه دعا
بنا بر فرمایش امام علی (ع) در خطبه ی سی و یک نهج البلاغه، یکی از الطاف الهی دعا کردن است. امام می فرمایند که خداوند به خاطر محبت به بشر به او فرصت دعا داده است تا حوائج خود را از معبود طلب کند. نکته ی قابل توجه در مورد دعا این است که دعا تنها برای رفع گرفتاری نیست بلکه ما در هر حال باید در مقابل خالق احساس نیاز کنیم. دعا زمینه ای برای ارتباط با خداوند است. رسول خدا (ص) می فرمایند که قلب انسان با ایمان با دعا زنده خواهد شد اگر چه به اجابت نرسد.
احیاگری یکی از اثرات دعا است. یکی دیگر از اثرات دعا قرب به خداوند است. این امر عکس تقرب به انسان ها است. انسان ها در مواقعی به شما نزدیک می شوند و اجازه ی دوستی به شما می دهند که از آنها تقاضای چیزی نداشته باشید. اما خداوند دوست دارد که بنده در مدام از او حوائج را طلب کند. سومین مورد از اثرات دعا این است که دعا کلید رحمت خداوند است. برخی از دعاها هیچ گاه به اجابت نمی رسند اما در نهایت انسان به پاداش آن در دنیای دیگر خواهد رسید. گاهی دعاها با هم در تعارض اند و خدواند بر مبنای مصلحت آن ها را به اجابت می رساند.
برخی از دعاها زمینه ی اجابت ندارند:
1. دعاهایی که غیر ممکن هستند.
برای مثال انسان از خدا بخواهد تا او را گرفتار آزمایش و امتحان نکند. این غیر ممکن است چون آزمایش و ابتلا وعده ی الهی است و همه باید امتحان شوند.
2. عدم نیاز به بندگان خدا
این امر نیز غیر ممکن است چون زندگی انسان ها در معاشرت با هم می گذرد و بسیاری از افراد واسطه ی فیض خداوند هستند.
3. دعای انسان های ریاکار و کسانی که با دعا خود را سرگرم می کنند نیز به اجابت نمی رسد.
4. دعا کردن برای اینکه انسان به هیچ مکروهی دچار نشود نیز غلط است چون دنیا بدون مکروه و بدی ها آفریده نشده است. برای مثال بیماری امری ناخوشایند است اما در عین حال لازمه ی زندگی در دنیا است پس نمی توان از آن دور ماند.
سبب سازی می تواند راهی برای اجابت دعا باشد. برای مثال هر انسانی خود باید قصد اردواج کند تا برایش اتفاق بیفتد.
بنا بر فرمایش امام علی (ع) در خطبه ی سی و یک نهج البلاغه، یکی از الطاف الهی دعا کردن است. امام می فرمایند که خداوند به خاطر محبت به بشر به او فرصت دعا داده است تا حوائج خود را از معبود طلب کند. نکته ی قابل توجه در مورد دعا این است که دعا تنها برای رفع گرفتاری نیست بلکه ما در هر حال باید در مقابل خالق احساس نیاز کنیم. دعا زمینه ای برای ارتباط با خداوند است. رسول خدا (ص) می فرمایند که قلب انسان با ایمان با دعا زنده خواهد شد اگر چه به اجابت نرسد.
احیاگری یکی از اثرات دعا است. یکی دیگر از اثرات دعا قرب به خداوند است. این امر عکس تقرب به انسان ها است. انسان ها در مواقعی به شما نزدیک می شوند و اجازه ی دوستی به شما می دهند که از آنها تقاضای چیزی نداشته باشید. اما خداوند دوست دارد که بنده در مدام از او حوائج را طلب کند. سومین مورد از اثرات دعا این است که دعا کلید رحمت خداوند است. برخی از دعاها هیچ گاه به اجابت نمی رسند اما در نهایت انسان به پاداش آن در دنیای دیگر خواهد رسید. گاهی دعاها با هم در تعارض اند و خدواند بر مبنای مصلحت آن ها را به اجابت می رساند.
برخی از دعاها زمینه ی اجابت ندارند:
1. دعاهایی که غیر ممکن هستند.
برای مثال انسان از خدا بخواهد تا او را گرفتار آزمایش و امتحان نکند. این غیر ممکن است چون آزمایش و ابتلا وعده ی الهی است و همه باید امتحان شوند.
2. عدم نیاز به بندگان خدا
این امر نیز غیر ممکن است چون زندگی انسان ها در معاشرت با هم می گذرد و بسیاری از افراد واسطه ی فیض خداوند هستند.
3. دعای انسان های ریاکار و کسانی که با دعا خود را سرگرم می کنند نیز به اجابت نمی رسد.
4. دعا کردن برای اینکه انسان به هیچ مکروهی دچار نشود نیز غلط است چون دنیا بدون مکروه و بدی ها آفریده نشده است. برای مثال بیماری امری ناخوشایند است اما در عین حال لازمه ی زندگی در دنیا است پس نمی توان از آن دور ماند.
سبب سازی می تواند راهی برای اجابت دعا باشد. برای مثال هر انسانی خود باید قصد اردواج کند تا برایش اتفاق بیفتد.
تاکنون نظری ثبت نشده است