display result search
سخنرانی حجت الاسلام ناصر رفیعی با موضوع بی انصافی در رابطه با خداوند و خود
خطیب محترم رابطه را به چهار دسته تقسیم می کند.
اولین رابطه، رابطه ای است که انسان با خود دارد که به آن اخلاق فردی گفته می شود؛ مثل صبر و تحمل.
دومین رابطه، رابطه با خداست که به آن اخلاق بندگی و الهی گفته می شود؛ مثل شکر، توکل و رضا.
سومین رابطه، رابطه با مردم است که به آن اخلاق اجتماعی گفته می شود؛ که به عنوان مثال حق الناس در این حوزه قرار می گیرد.
چهارمین رابطه، رابطه با محیط است که به آن اخلاق محیطی گفته می شود؛ رابطه انسان با حیوانات، درختان و طبیعت در این حوزه قرار می گیرد.
در ادامه بحث به توضیح رابطه انسان با مردم که همان اخلاق اجتماعی است می پردازد و برای آن شاخصه هایی را بیان می کند. یکی از شاخصه های مهم آن، انصاف است. در بحث انصاف، تساوی مطرح است. در تعریف لغوی، انصاف در مقابل تعصب قرار می گیرد.
سپس ایشان به اقسام انصاف می پردازد و آن را این گونه بر می شمارد:
1. انصاف سیاسی، که یک نمونه آن این است که ما باید در نقد خدمات دولتها منصف باشیم.
2. انصاف حکومتی
3. انصاف قضایی
4. انصاف خانوادگی
مهم ترین بی انصافی، بی انصافی با خداوند است. ایشان دلایل بی انصافی انسان با خدا را این گونه بر می شمارد؛ یک: با نعمت خداوند معصیت کردن، یک نوع بی انصافی است. دومین بی انصافی نسبت به خدا، سوء ظن داشتن به خداوند است و ایشان بدترین گناهان را، بدگمانی به خداوند می داند. سومین بی انصافی با خدا، برای خدا شریک قائل شدن و در اعمال ریا داشتن است. چهارمین بی انصافی با خدا، پر رنگ دیدن اسباب و وسایل است. یعنی اذن و اراده خدا را کمتر از اسباب و وسایل در انجام امور قائل شود.
دومین بی انصافی، بی انصافی با خود است. وسواس داشتن یک نوع بی انصافی در قبال خود فرد است.
سومین بی انصافی، بی انصافی با مردم.
چهارمین بی انصافی،بی انصافی با دشمن.
ایشان در اثناء بحث به سه گونه وسواس، اعم از وسواس فکری، وسواس عبادی و وسواس رفتاری اشاره می کند.
خطیب محترم رابطه را به چهار دسته تقسیم می کند.
اولین رابطه، رابطه ای است که انسان با خود دارد که به آن اخلاق فردی گفته می شود؛ مثل صبر و تحمل.
دومین رابطه، رابطه با خداست که به آن اخلاق بندگی و الهی گفته می شود؛ مثل شکر، توکل و رضا.
سومین رابطه، رابطه با مردم است که به آن اخلاق اجتماعی گفته می شود؛ که به عنوان مثال حق الناس در این حوزه قرار می گیرد.
چهارمین رابطه، رابطه با محیط است که به آن اخلاق محیطی گفته می شود؛ رابطه انسان با حیوانات، درختان و طبیعت در این حوزه قرار می گیرد.
در ادامه بحث به توضیح رابطه انسان با مردم که همان اخلاق اجتماعی است می پردازد و برای آن شاخصه هایی را بیان می کند. یکی از شاخصه های مهم آن، انصاف است. در بحث انصاف، تساوی مطرح است. در تعریف لغوی، انصاف در مقابل تعصب قرار می گیرد.
سپس ایشان به اقسام انصاف می پردازد و آن را این گونه بر می شمارد:
1. انصاف سیاسی، که یک نمونه آن این است که ما باید در نقد خدمات دولتها منصف باشیم.
2. انصاف حکومتی
3. انصاف قضایی
4. انصاف خانوادگی
مهم ترین بی انصافی، بی انصافی با خداوند است. ایشان دلایل بی انصافی انسان با خدا را این گونه بر می شمارد؛ یک: با نعمت خداوند معصیت کردن، یک نوع بی انصافی است. دومین بی انصافی نسبت به خدا، سوء ظن داشتن به خداوند است و ایشان بدترین گناهان را، بدگمانی به خداوند می داند. سومین بی انصافی با خدا، برای خدا شریک قائل شدن و در اعمال ریا داشتن است. چهارمین بی انصافی با خدا، پر رنگ دیدن اسباب و وسایل است. یعنی اذن و اراده خدا را کمتر از اسباب و وسایل در انجام امور قائل شود.
دومین بی انصافی، بی انصافی با خود است. وسواس داشتن یک نوع بی انصافی در قبال خود فرد است.
سومین بی انصافی، بی انصافی با مردم.
چهارمین بی انصافی،بی انصافی با دشمن.
ایشان در اثناء بحث به سه گونه وسواس، اعم از وسواس فکری، وسواس عبادی و وسواس رفتاری اشاره می کند.
تاکنون نظری ثبت نشده است