display result search
- 2338
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 94 سوره یونس
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره یونس - آیه 94
فَإِن کُنتَ فِى شَکٍّ مِّمَّآ أَنْزَلْنَآ إِلَیْکَ فَسْئَلِ الَّذِینَ یَقْرَءُونَ الْکِتَبَ مِن قَبْلِکَ لَقَدْ جَآءَکَ الْحَقُّ مِن رَّبِّکَ فَلَا تَکُونَنَّ مِنَ الْمُمْتَرِینَ
ترجمه
پس اگر در آنچه بر تو نازل کردیم شک دارى، از آن کسانى که کتاب آسمانى پیش از تو را مى خوانند بپرس. یقیناً حقّ از سوى پروردگارت به سوى تو آمده است، پس از شک آوران مباش.
در روایتى از امام هادى (ع) مى خوانیم: افراد جاهل مى پرسیدند: چرا به جاى پیامبر، فرشتهاى بر ما نازل نمى شود؟ خداوند با نزول این آیه و اینکه همه انبیا داراى زندگى مردمى بوده اند، پاسخ شان داد.
سؤال: با آنکه کتب آسمانى گذشته تحریف شده است، چرا علماى اهل کتاب، در این آیه مرجع و داور قرار داده شده اند؟
پاسخ: زیرا با آنکه بخشهایى از کتب آسمانى گذشته تحریف شده، امّا میان دانشمندان اهل کتاب، اشخاص و حرفهاى قابل استنادى یافت مى شود.
پرسش و پاسخ قرآنى
سؤال: چگونه قرآن مى فرماید: «ان کنت فى شکٍّ» اى پیامبر! اگر در حقّانیّت قرآن شکدارى، از اهل کتاب سؤال کن. با آنکه پیامبر هرگز در شک نبوده است؟ و عقل نمىپذیرد که پیامبرى، در وحى شک کند؟
پاسخ: 1- کلمه «اِن» (اگر) فرض است و نشانه حتمیّت و وقوع نیست. مثل «ان کان للرحمن ولد» اگر خداوند فرزندى داشت. با آنکه آیه «لم یلد ولم یولد»، فرزند داشتن را صریحاً نفى مىکند.
2- در آیه 104 این سوره از قول پیامبر خطاب به مردم آمده است: اگر در دین من شکّ دارید. «ان کنتم فى شکٍّ من دینى»، پس خود آن حضرت شکّ نداشت، وگرنه تحدّى نمىکرد. همچنین قرآن مىفرماید: «آمن الرسول بما انزل الیه» پیامبر به آنچه به او وحى مىشد ایمان داشت.
3- گاهى خطاب قرآن به پیامبر است، ولى مخاطبِ مورد نظر دیگرانند. مثل این آیه: «امّا یبلغنّ عندک الکبر احدهما اوکلاهما...» اگر پدر و مادرت در نزد تو به سنّ پیرى رسیدند. در حالى که پدر حضرت رسول قبل از تولّدش و مادر او در سنّ کودکى آن حضرت از دنیا رفتند و در هنگام نزول این آیه، پیامبر پدر و مادرى نداشت تا پیر باشند. آیه از بابِ «به در بگو تا دیوار بشنود» است، که در زبان عربى مى گویند: «ایّاک اعنى و اسمعى یا جاره». در مسائل تربیتى هم گاهى خطاب به بزرگان و شخصیّتها مىکنند، تا دیگران حساب کار خودشان را بکنند.
4- گاهى آیهاى خطاب به پیامبر است، ولى مسلمانان مورد خطاباند چنانکه جمله بعدى آن نیز جمع است. مانند: «یا ایها النبى، اذا طلقتم...» و نیامده «طلّقت». به علاوه مى دانیم که پیامبر هرگز زنى را طلاق نداده است.
5 - اگر بنا باشد با این آیه، وحى زیر سؤال و شک برود، باید در حقّانیّت همین آیه هم که مى گوید: «اگر شک دارى»، شک کرد!!
6- براى اهل کتاب، شک و سؤالى مطرح بود و از پرسیدن خجالت مى کشیدند، خداوند با این بیان راه سؤال را به رویشان گشوده است.
7- ممکن است از باب مماشات و همراهى با طرف در بحث باشد، مثل حضرت ابراهیم که به ستارهپرستان گفت: «هذا ربى» این (ستاره) خداى من است.
8 - رسول اکرم چون این آیه را شنید، فرمود: من شکّ ندارم. امام صادق (ع) نیز فرموده است: واللَّه پیامبر شک نداشت.
پیام ها
1- از بین بردن شکّ در عقاید، ضرورى است. «ان کنت فى شکّ»
2- هنگام شک باید به عالمان رجوع کرد. «فسئل الّذین یقرؤن الکتاب» (پس سخن عالم حجّت است)
3- کتابهاى آسمانى مؤیّد یکدیگرند. «یقرؤن الکتاب»
4- بعضى اهل کتاب، حقّ را مىگویند. «فسئل الّذین یقرؤن الکتاب»
5 - رهبر باید قاطع باشد و هیچ تردیدى به خود راه ندهد. «فلاتکوننّ منالممترین»
6- فضل آن است که دشمنان به آن گواهى دهند، آیا با اعتراف مخالفان به حقّانیّت آن، باز هم شک دارید؟! «فلاتکونن من الممترین»
منبع: یایگاه درس هایی از قرآن
فَإِن کُنتَ فِى شَکٍّ مِّمَّآ أَنْزَلْنَآ إِلَیْکَ فَسْئَلِ الَّذِینَ یَقْرَءُونَ الْکِتَبَ مِن قَبْلِکَ لَقَدْ جَآءَکَ الْحَقُّ مِن رَّبِّکَ فَلَا تَکُونَنَّ مِنَ الْمُمْتَرِینَ
ترجمه
پس اگر در آنچه بر تو نازل کردیم شک دارى، از آن کسانى که کتاب آسمانى پیش از تو را مى خوانند بپرس. یقیناً حقّ از سوى پروردگارت به سوى تو آمده است، پس از شک آوران مباش.
در روایتى از امام هادى (ع) مى خوانیم: افراد جاهل مى پرسیدند: چرا به جاى پیامبر، فرشتهاى بر ما نازل نمى شود؟ خداوند با نزول این آیه و اینکه همه انبیا داراى زندگى مردمى بوده اند، پاسخ شان داد.
سؤال: با آنکه کتب آسمانى گذشته تحریف شده است، چرا علماى اهل کتاب، در این آیه مرجع و داور قرار داده شده اند؟
پاسخ: زیرا با آنکه بخشهایى از کتب آسمانى گذشته تحریف شده، امّا میان دانشمندان اهل کتاب، اشخاص و حرفهاى قابل استنادى یافت مى شود.
پرسش و پاسخ قرآنى
سؤال: چگونه قرآن مى فرماید: «ان کنت فى شکٍّ» اى پیامبر! اگر در حقّانیّت قرآن شکدارى، از اهل کتاب سؤال کن. با آنکه پیامبر هرگز در شک نبوده است؟ و عقل نمىپذیرد که پیامبرى، در وحى شک کند؟
پاسخ: 1- کلمه «اِن» (اگر) فرض است و نشانه حتمیّت و وقوع نیست. مثل «ان کان للرحمن ولد» اگر خداوند فرزندى داشت. با آنکه آیه «لم یلد ولم یولد»، فرزند داشتن را صریحاً نفى مىکند.
2- در آیه 104 این سوره از قول پیامبر خطاب به مردم آمده است: اگر در دین من شکّ دارید. «ان کنتم فى شکٍّ من دینى»، پس خود آن حضرت شکّ نداشت، وگرنه تحدّى نمىکرد. همچنین قرآن مىفرماید: «آمن الرسول بما انزل الیه» پیامبر به آنچه به او وحى مىشد ایمان داشت.
3- گاهى خطاب قرآن به پیامبر است، ولى مخاطبِ مورد نظر دیگرانند. مثل این آیه: «امّا یبلغنّ عندک الکبر احدهما اوکلاهما...» اگر پدر و مادرت در نزد تو به سنّ پیرى رسیدند. در حالى که پدر حضرت رسول قبل از تولّدش و مادر او در سنّ کودکى آن حضرت از دنیا رفتند و در هنگام نزول این آیه، پیامبر پدر و مادرى نداشت تا پیر باشند. آیه از بابِ «به در بگو تا دیوار بشنود» است، که در زبان عربى مى گویند: «ایّاک اعنى و اسمعى یا جاره». در مسائل تربیتى هم گاهى خطاب به بزرگان و شخصیّتها مىکنند، تا دیگران حساب کار خودشان را بکنند.
4- گاهى آیهاى خطاب به پیامبر است، ولى مسلمانان مورد خطاباند چنانکه جمله بعدى آن نیز جمع است. مانند: «یا ایها النبى، اذا طلقتم...» و نیامده «طلّقت». به علاوه مى دانیم که پیامبر هرگز زنى را طلاق نداده است.
5 - اگر بنا باشد با این آیه، وحى زیر سؤال و شک برود، باید در حقّانیّت همین آیه هم که مى گوید: «اگر شک دارى»، شک کرد!!
6- براى اهل کتاب، شک و سؤالى مطرح بود و از پرسیدن خجالت مى کشیدند، خداوند با این بیان راه سؤال را به رویشان گشوده است.
7- ممکن است از باب مماشات و همراهى با طرف در بحث باشد، مثل حضرت ابراهیم که به ستارهپرستان گفت: «هذا ربى» این (ستاره) خداى من است.
8 - رسول اکرم چون این آیه را شنید، فرمود: من شکّ ندارم. امام صادق (ع) نیز فرموده است: واللَّه پیامبر شک نداشت.
پیام ها
1- از بین بردن شکّ در عقاید، ضرورى است. «ان کنت فى شکّ»
2- هنگام شک باید به عالمان رجوع کرد. «فسئل الّذین یقرؤن الکتاب» (پس سخن عالم حجّت است)
3- کتابهاى آسمانى مؤیّد یکدیگرند. «یقرؤن الکتاب»
4- بعضى اهل کتاب، حقّ را مىگویند. «فسئل الّذین یقرؤن الکتاب»
5 - رهبر باید قاطع باشد و هیچ تردیدى به خود راه ندهد. «فلاتکوننّ منالممترین»
6- فضل آن است که دشمنان به آن گواهى دهند، آیا با اعتراف مخالفان به حقّانیّت آن، باز هم شک دارید؟! «فلاتکونن من الممترین»
منبع: یایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است