display result search
منو
عمل به عهد بندگی اولین جلوه نصرت اباعبدالله (ع) در مقابل شیطان، جلسه دوم

عمل به عهد بندگی اولین جلوه نصرت اباعبدالله (ع) در مقابل شیطان، جلسه دوم

  • 1 تعداد قطعات
  • 49 دقیقه مدت قطعه
  • 231 دریافت شده
سخنرانی آیت الله سید محمدمهدی میرباقری با موضوع "عمل به عهد بندگی اولین جلوه نصرت اباعبدالله (ع) در مقابل شیطان"، جلسه دوم، سال 1392

بحث درباره نصرت هایی است که خدای متعال نسبت به سید الشهداء علیه السلام عنایت کردند که نتیجه آن نیز پیروزی سید الشهداء علیه السلام بوده است. سخن در مورد همین موجودی است که در این عالم زندگی می کند و لباس بشر پوشیده و در هیچ یک از مقاصدش، از دشمن شکست نخورده است؛ چون شکست و پیروزی را باید در یک پارادایم و در یک چارچوب معرفتی، تعریف کنیم. این که گفته می شود فلان کس شکست خورد یا پیروز شد، فلان جبهه پیروز شد یا شکست خورد، براساس تحلیل ما از پیروزی و شکست است. حقیقت این است که اگر ما از منظر امام حسین علیه السلام به این صحنه ی عظیم عاشورا نگاه کنیم، تمام چهره های این صحنه، پیروزی سید الشهداء علیه السلام است.


اولین جلوه ی پیروزی سیدالشهداء علیه السلام این است که حضرت در مقام یک عبد وافی که می خواسته به خدای متعال وفا کند و پای عهد بندگی و شفاعتش بایستد، صد در صد، در صحنه پیروز بودند. هر چه کوره بلا در عاشورا سخت تر شد و هر چه شیطان تلاشش را بیشتر کرد و بر شعله ی شیطنتش در عاشورا افزود، حضرت بر استقامت و وفا و رضایشان نسبت به الله افزودند. خداوند متعال وقتی در قرآن پیروزی حضرت را بیان می کند می فرماید: «یَأَیَّتهَُا النَّفْسُ الْمُطْمَئنَّه * ارْجِعِى إِلىَ رَبِّکِ رَاضِیَه مَّرْضِیَّه»(فجر/27) یعنی شما از پروردگارتان راضی هستید و پروردگارتان هم از شما راضی است. اگر بنده از خدا راضی باشد مهم است ولی مهمتر از آن، این است که خدا از بنده ای راضی باشد و هیچ ضعفی در کار شما نباشد. «فَادْخُلىِ فىِ عِبَادِى * وَ ادْخُلىِ جَنَّتىِ»(فجر/29) این یک چهره ی پیروزی سیدالشهداء علیه السلام است که حقیقی ترین چهره پیروزی نیز همین است. اصلی ترین نصرت خدای متعال نسبت به سیدالشهداء نیز همین نصرتِ در این فتح بزرگ است. همه ی فتوحات دیگر کربلا نیز اثر این فتح عظیم است یعنی حضرت وقتی در بندگی خودش با خدای متعال سنگ تمام گذاشت بقیه درها گشوده شد.
پس نکته اول این که سید الشهداء در این میدان قطعاً پیروز هستند و هر عارف و سالکی که از این منظر به عاشورا نگاه کند، عبدی را می بیند که با خدای متعال پیمان بلا بسته است و حاصل این بلا، قرب و ضیافت و شفاعت است. در این پیمان، سید الشهداء صد در صد پیروز است. در سوی دیگر میدان هم شیطان با تجهیز تمام قوایش فتنه و غوغا به پا کرده و سعی کرده تا فضا را تیره کند، ولی به هیچ وجه، هیچ بهره ای از این همه تلاش نبرده است. این همان جایی است که شیطان صد در صد شکست خودش را می بیند و می فهمد که کار وفای به عهد بندگی تمام شده است. اگر دیگران هم نفهمند، او خودش می فهمد که پشتش به زمین رسیده و کار تمام شده است.


اما جلوه ی دیگر پیروزی سید الشهداء علیه السلام در صحنه عاشورا، جلوه ی شفاعت ایشان است. حضرت این بلای عظیم را تحمیل کردند تا این فضای مبهم و تاریک را روشن و این فتنه ها را مهار و کنترل کنند. منکر را حذف و معروف را احیاء کنند، عاشورا بلاء نبی اکرم است. همین طوری که قصه اسماعیل سلام الله علیهم اجمعین بلای حضرت ابراهیم است و ایشان باید تحمل کنند گر چه خود حضرت اسماعیل سالکند و رشد می کنند ولی اصل بلا، برای حضرت ابراهیم خلیل است. قصه عاشورا هم اینطوری است، صاحب عزا وجود مقدس نبی اکرم، امیر المؤمنین و فاطمه زهرا هستند که آن بلا را تحمل کرده اند. مرکز آن بلا هم حضرت سید الشهداء علیه السلام هستند. نبی رحمت قصد شفاعت همه را دارند و برای دستگیری و شفاعت، این بلا و مصیبت عظیم را تحمل کرده اند تا دست عباد الله را با این مصیبت بگیرند و هدایت کنند. هدایت ، تربیت و تزکیه حرف نیست که یک معلمی حفظ کند و برود بگوید. تعلیم و تربیت، تزکیه و فداکاری می خواهد و از همین جهت است که انبیاء، فداکارترین انسانها بوده اند، همه هستی خودشان را می گذاشتند و مثل شمع می سوختند تا دیگران از نور آنها استفاده کنند. انبیاء برای رساندن دیگران به خدای متعال، فداکاری می کردند، بلا تحمل می کردند. این که به ما می گویند سید الشهداء شهید شد و شما گریه کنید، چون آن شهادت کار ما نیست. آن شهادت است که عالم را پاک می کند و فتح مبین است. ما بایدخودمان را در این وادی بیندازیم و اهل بکاء باشیم تا پاک شویم. از امام صادق علیه السلام نقل شده است که فرمودند انسان همین که مصیبت زده می شود هنوز اشکش جاری نشده است که رحمت خدا بر او نازل می شود. اگر گریه کرد، اشکش جهنم را خاموش می کند. شعله شهواتی که شیطان در وجود انسان شعله ور می کند، این شعله با اشک بر امام حسین خاموش می شود.


یکی از وسایل نفوذ شیطان خیال است. این وهم ماست که خیال می کنیم دنیا خبری است. این اوهام شیطان است، ده بار هم آزمایش می کنیم ولی دو باره می گوییم بروید این میز را هم بگیرید، می بینید خبری نیست، می گوید حالا برو میز بعدی! کار شیطان همین است. شیطان کارش این است که انسان را با وعده نگه می دارد وعده می دهد. شعله های شیطنت شیطان در عالم خیال با اشک بر سیدالشهداء خاموش می شود.

یکی از بهترین راه های مهار خیال، گریه بر سیدالشهدا است. بلا، خاصیتش این است که عالم خیال انسان را آرام می کند. خدای متعال مؤمنین را با بلا راه می برد. وقتی شیطان خیال را برمی انگیزاند تا انسان طوری به دنیا دل ببندد که نتواند دل بکند، خدای متعال با یک بلا، شعله های خیال را خاموش می کند. این که اگر کسی یک شب تا صبح بیمار باشد، تا این حد گناهش آمرزیده می شود شاید از همین جهت باشد که اوهام و خیالات انسان فرو می ریزد. به نظر می آید نبی اکرم با بلای خودش عالم خیال عالم را آرام کرد.

واقعاً با شهادت حضرت سید الشهداء یک دری از رحمت باز شد که هر که بخواهد می تواند از این در وارد شود؛ به نظر می رسد خیلی از جهنمی ها از این در وارد بهشت می شوند. این که در روایت آمده است «همه بر سیدالشهداء گریسته اند حتی جهنم و جهنمی ها»، به همین معنا است که اشک بر سیدالشهداء گناهان را می شوید، بسیاری از اهل جهنم پاک می شوند و به بهشت می روند، البته یک دسته در جهنم باقی می مانند که آنها معاندین هستند، «و ان تخلد فیه المعاندین». معنای این بحث این نیست که ما راحت باشیم، گمان کنیم بار ما را برداشته اند و نیازی به عمل نیست، اصلاً معنای این آیات و روایات چنین چیزی نیست.

حضرت همه عوالم را با شفاعت و بلا دستگیری می کنند. یک بلایی را تحمل کرده اند که بهره اش به همه کائنات می رسد. امام حسین(ع) یکی از اموری را که در عاشورا دنبال می کردند این بود که همه ی اهل راه را به گونه ای از آن مقامی که این افراد در آن قرار گرفته اند دستگیری کنند، از پرنده ای که به تعبیر حضرت وقتی آواز می خواند قاتل امام حسین(ع) را لعن می کند تا ملائکه ای که فرود آمده اند و در کربلا ساکن هستند و صبح و شب گریه می کنند؛ همه رشد می کنند، اجنه ای که گریه کردند تا سماوات و سماواتی ها، بهشت و بهشتیان. بهشتیان گریسته اند، سماوات و زمینی ها و آنچه در بین سماوات و ارض است، جهنم و جهنمی ها، همه گریسته اند الا سه دسته را که روایت استثناء کرده است و آن آل عثمان و شام و بصره است. اینها استثنا شده اند که بحث آن بماند.

نبی اکرم با بلایشان دارند انبیا را رشد می دهند؛ رشدی که حضرت ابراهیم با سر بریدن اسماعیل هم به آن دست پیدا نمی کند، پس حضرت موفق بودند. می خواهند ابراهیم خلیل را با عاشورا رشد بدهند، رشد داده اند یا نه؟ می خواهند موسی کریم را رشد بدهند رشد داده اند یا نه؟ می خواهند جماد و نبات را رشد بدهند، می خواهند حتی حیوانات رشد کنند، همه عالم کمرشان زیر این بار غصه خم است، «لقد عظمت الرزیه و جلت و عظمت المصیبه فی السماوات ، علی جمیع اهل السماوات»، به بعضی ها چیزهایی را نشان داده اند _البته در قالب فهم خودشان که وقتی نقل کرده اند آدم می بیند عجب لطیف است. می گوید من در روز عاشورا دیدم همه عالم یک چشم است که بر امام حسین(ع) می گرید، دیگری می گوید من در احوالتم دیدم که کمر همه کائنات در این مصیبت خم است.

قطعات

  • عنوان
    زمان
  • 49:40

مشخصات

ثبت نقد و نظر نقد و نظر

    تاکنون نظری ثبت نشده است

تصاویر

پایگاه سخنرانی مذهبی