display result search
- 200
- 1000
- 1000
- 1000
بندگی خدا و عمل صالح، 1
سخنرانی حجت الاسلام و المسلمین سید حمید میرباقری با موضوع «بندگی خدا و عمل صالح»، جلسه اول: فقر الی الله، سال 1404
در آخرین آیه سوره مبارکه کهف خداوند برای رسیدن انسان به لقاء الله دو شرط اساسی ذکر کرده است که عمل صالح و عدم شرک در عبادت و بندگی است.
مصداق بارز این آیه حضرات معصومین علیهم السلام هستند زیرا تمام فضائل اهل بیت علیهم السلام در پرتو خصلت بندگی در مسیر خداوند بود و تمام مقامات اهل بیت علیهم السلام در سایه عبودیت حاصل شده است.
در زندگی اهل بیت علیهم السلام هیچ چیزی مبنی بر هوای نفس وجود ندارد بلکه تماما بر اساس آموزه‌های الهی و وحیانی است و شاکله زندگی خاندان عصمت و طهارت خدامحوری است درحالی‌که بعضی از انسان‌ها دائما در حال خودمحوری هستند و از مسیر بندگی خارج می‌شوند.
در واقعه کربلا تحرکات لشگر دشمن نشان از حمله در شب نهم محرم داشت که سیدالشهدا یک شب مهلت گرفتند تا چند عمل مهم را انجام دهند که یکی از این اقدامات اقامه نماز بود و جاسوسان دشمن به عمر سعد اینگونه گزارش دادند که آن‌ها در حال مناجات هستند.
معنای درست بندگی این است که انسان حتی یک لحظه خود را از خداوند بی‌نیاز نبیند و اتصال دائمی با خداوند داشته باشد چراکه این نیاز و اتصال باعش می‌شود لقمه انسان همواره حلال باشد و انسان به سمت کسب و کار حرام نرود.
بندگی فصلی فایده‌ای برای انسان نخواهد داشت چون گاهی چنان زندگی دنیا انسان را سرگرم می کند که باعث قطع ارتباط ومناجات با خداوند می‌شود و انسان را غافل می‌کند.
امام باقر علیه السلام می‌فرمایند پدرم امام سجاد علیه‌السلام اگر نعمتی را متذکر می‌شدند سجده می‌کردند و در تمام حالات مداومت به سجده داشتند و اثرات سجده بر مواضع سجده ایشان معین و مشخص بود و در حالات مختلف اهل سجده و بندگی خداوند بودند.
از دیگر خصلت‌های امام سجاد علیه السلام مسئله مردم در نگاه حضرت بود و ایشان به شدت اهل انفاق و صدقه بودند و در کنار بندگی خداوند دغدغه مردم را داشتند.
در آخرین آیه سوره مبارکه کهف خداوند برای رسیدن انسان به لقاء الله دو شرط اساسی ذکر کرده است که عمل صالح و عدم شرک در عبادت و بندگی است.
مصداق بارز این آیه حضرات معصومین علیهم السلام هستند زیرا تمام فضائل اهل بیت علیهم السلام در پرتو خصلت بندگی در مسیر خداوند بود و تمام مقامات اهل بیت علیهم السلام در سایه عبودیت حاصل شده است.
در زندگی اهل بیت علیهم السلام هیچ چیزی مبنی بر هوای نفس وجود ندارد بلکه تماما بر اساس آموزه‌های الهی و وحیانی است و شاکله زندگی خاندان عصمت و طهارت خدامحوری است درحالی‌که بعضی از انسان‌ها دائما در حال خودمحوری هستند و از مسیر بندگی خارج می‌شوند.
در واقعه کربلا تحرکات لشگر دشمن نشان از حمله در شب نهم محرم داشت که سیدالشهدا یک شب مهلت گرفتند تا چند عمل مهم را انجام دهند که یکی از این اقدامات اقامه نماز بود و جاسوسان دشمن به عمر سعد اینگونه گزارش دادند که آن‌ها در حال مناجات هستند.
معنای درست بندگی این است که انسان حتی یک لحظه خود را از خداوند بی‌نیاز نبیند و اتصال دائمی با خداوند داشته باشد چراکه این نیاز و اتصال باعش می‌شود لقمه انسان همواره حلال باشد و انسان به سمت کسب و کار حرام نرود.
بندگی فصلی فایده‌ای برای انسان نخواهد داشت چون گاهی چنان زندگی دنیا انسان را سرگرم می کند که باعث قطع ارتباط ومناجات با خداوند می‌شود و انسان را غافل می‌کند.
امام باقر علیه السلام می‌فرمایند پدرم امام سجاد علیه‌السلام اگر نعمتی را متذکر می‌شدند سجده می‌کردند و در تمام حالات مداومت به سجده داشتند و اثرات سجده بر مواضع سجده ایشان معین و مشخص بود و در حالات مختلف اهل سجده و بندگی خداوند بودند.
از دیگر خصلت‌های امام سجاد علیه السلام مسئله مردم در نگاه حضرت بود و ایشان به شدت اهل انفاق و صدقه بودند و در کنار بندگی خداوند دغدغه مردم را داشتند.
تاکنون نظری ثبت نشده است