display result search
سخنرانی آیت الله عبدالله جوادی آملی با موضوع «اهل‌بیت علیهم‌السلام، قرآن ناطق‌اند»، سال 1404
محور بحث در اینجا آن است که چه کسی باقی است و چه چیزی باقی است (یک) و راز و رمز پایداری و ناموری چیست (دو). خدای سبحان که ازلی است از نظر گذشته و ابدی است از نظر آینده که مجموع ازل و ابد، به نام سرمد است، پایدار مطلق است. از این خدای سرمد، وحی نازل شد، رسالت آمد، ولایت آمد، امامت آمد که برترین کتاب و بالاترین کتاب، قرآن کریم است. خدا که متکلم است، کلام خود را و کاتب تکوینی این کتاب است، کتاب خود را به این وصف ستوده است که فرمود قرآن هم مصدّق کتابهای تورات و انجیل و صحف سابق است و هم مهیمن بر آنهاست؛ یعنی تمام کتابهای آسمانی حقاند؛ لکن امضایی که پای همه کتابهای آسمانی است، امضای قرآن کریم است: ﴿مصدقا لما بین یدیه من الکتاب و مهیمنا علیه﴾؛ هیمنه، سیطره، سلطنت، ناموری و نامداری، از آن قرآن کریم است.
اگر اهل بیت(علیهم آلاف التحیة و الثناء) مصدق انبیا و رهبران گذشتهاند (یک) و مهیمن بر انبیا و رسل گذشته هستند (دو)، چون قرآن ناطق و قرآن متحرکاند.
شما بزرگان و بزرگواران که خدمتگزار اعتاب مقدس اهل بیت عموماً و وجود مبارک علی بن ابی طالب و حسین بن علی و عباس بن علی(علیهم افضل صلوات المصلین) خصوصاً هستید، باید هیمنه علمی داشته باشید هیمنه فکری داشته باشید و از بارگاه ملکوتی این ذوات قدسی، به دست شما علم صائب و عمل صالح به جهان منتشر شود.
خدای سبحان درباره قرآن چه گفت و درباره قرآنمدارها چه گفت؟ قال سبحانه و تعالی: ﴿ص و القرآن ذی الذکر﴾؛ «أی أقسم بالقرآن» که «لا ذکر الا هو، لا مذکور الا هو، لا ذاکر الا هو، لا بقاء الا هو، إذ المراد من الذکر لیس هو الذکر اللفظی». ما می گوییم فلان نامور است، فلان نامبردار است، فلان مانا است؛ قرآن نامبردار است قرآن نامدار است؛ ذات اقدس اله با واو قسم سوگند یاد کرد: سوگند به این کتاب مانا.
این کتاب تنها برای تعلیم امور عادی (یک)، تربیت افراد عادی (دو) و تنظیم امور فردی و اجتماعی (دو) نیامده است. اینکه میبینید علی و اولاد مانا هستند، تنها برای مسائل اجتماعی و فرهنگی عادی نیست.
محور بحث در اینجا آن است که چه کسی باقی است و چه چیزی باقی است (یک) و راز و رمز پایداری و ناموری چیست (دو). خدای سبحان که ازلی است از نظر گذشته و ابدی است از نظر آینده که مجموع ازل و ابد، به نام سرمد است، پایدار مطلق است. از این خدای سرمد، وحی نازل شد، رسالت آمد، ولایت آمد، امامت آمد که برترین کتاب و بالاترین کتاب، قرآن کریم است. خدا که متکلم است، کلام خود را و کاتب تکوینی این کتاب است، کتاب خود را به این وصف ستوده است که فرمود قرآن هم مصدّق کتابهای تورات و انجیل و صحف سابق است و هم مهیمن بر آنهاست؛ یعنی تمام کتابهای آسمانی حقاند؛ لکن امضایی که پای همه کتابهای آسمانی است، امضای قرآن کریم است: ﴿مصدقا لما بین یدیه من الکتاب و مهیمنا علیه﴾؛ هیمنه، سیطره، سلطنت، ناموری و نامداری، از آن قرآن کریم است.
اگر اهل بیت(علیهم آلاف التحیة و الثناء) مصدق انبیا و رهبران گذشتهاند (یک) و مهیمن بر انبیا و رسل گذشته هستند (دو)، چون قرآن ناطق و قرآن متحرکاند.
شما بزرگان و بزرگواران که خدمتگزار اعتاب مقدس اهل بیت عموماً و وجود مبارک علی بن ابی طالب و حسین بن علی و عباس بن علی(علیهم افضل صلوات المصلین) خصوصاً هستید، باید هیمنه علمی داشته باشید هیمنه فکری داشته باشید و از بارگاه ملکوتی این ذوات قدسی، به دست شما علم صائب و عمل صالح به جهان منتشر شود.
خدای سبحان درباره قرآن چه گفت و درباره قرآنمدارها چه گفت؟ قال سبحانه و تعالی: ﴿ص و القرآن ذی الذکر﴾؛ «أی أقسم بالقرآن» که «لا ذکر الا هو، لا مذکور الا هو، لا ذاکر الا هو، لا بقاء الا هو، إذ المراد من الذکر لیس هو الذکر اللفظی». ما می گوییم فلان نامور است، فلان نامبردار است، فلان مانا است؛ قرآن نامبردار است قرآن نامدار است؛ ذات اقدس اله با واو قسم سوگند یاد کرد: سوگند به این کتاب مانا.
این کتاب تنها برای تعلیم امور عادی (یک)، تربیت افراد عادی (دو) و تنظیم امور فردی و اجتماعی (دو) نیامده است. اینکه میبینید علی و اولاد مانا هستند، تنها برای مسائل اجتماعی و فرهنگی عادی نیست.
تاکنون نظری ثبت نشده است