display result search
- 96
- 1000
- 1000
- 1000
تاثیر محبّت اهل بیت در سرنوشت انسان
سخنرانی حجت الاسلام سید محمدباقر علوی تهرانی با موضوع " تاثیر محبّت اهل بیت در سرنوشت انسان"، سال 1403
مسئله امامت آنچنان که امام کاظم علیه السلام فرمودند: ما وکّد الله علیٰ العباد فی شیء مثل ما وکّد علیهم بالإقرار بالإمامة و ما جحد العباد شیئاً ما جحدوها. خدا به بندگان در مورد هیچ چیزی مثل إقرار به إمامت تأکید نکرد، و بندگان نیز هیچ چیزی را مثل امامت إنکار نکردند! در بین معارف دینی به هیچ مسئله‌ای به اندازه مسئله امامت تاکید نشده است. تاکید بر امامت به خاطر نگاهی است که مخالفین ارائه داده‌اند. سه دیدگاه و قرائت نسبت به مسئله امامت وجود دارد؛ قرائت اول بعد از رحلت رسول اکرم صلی الله توسط سقیفه بنی صاعقه اتفاق افتاد، این‌ها معتقد بودند که امام را از صحنه کنار ببرند و برای این منظور شعار عدالت صحابی را مطرح کردند. این ماجرا امتداد یافت تا زمانی که نوبت خلافت بنی امیه شد و آنها قرائت جدیدی را بنا نهادند و قصدشان کنار گذاشتن اهل بیت نبود، بلکه هدفشان حذف اهل بیت بود. در مقابل این دیدگاه، دیدگاه اصیل پیغمبر بود و مکتب اصیل اسلام. فلذا امامت در دین تاکید شده است و این تاکید بر مبنای قرائت صحیح از دین است. ما نسبت به امام یک سری وظایف داریم. رسول اکرم صلی الله فرمودند: کسی سه هزار سال بین صفا و مروه خدا را بندگی کند و حتی از این بندگی تاثیر بگیرد و مانند مشک خشکیده بشود، اما محبت خاندان ما را نداشته باشد خدا او را با صورت در جهنم می‌اندازد. این محبت خاندان اهل بیت علاوه بر اینکه واجب است آثار و برکات شگرفی دارد. در قیامت صراطی است که مانند پلی به سوی جهنم است که از مو باریک‌تر است و از چاقو برنده‌تر است، از شب ظلمانی تیره‌تر است و بسیار لغزنده است و مسیر هموار نیست. اینجا محل عبور همه است. پیامبر اکرم صلی الله در کلامی فرموده‌اند: استوارترین شما در صراط، کسی است که بیشترین محبت را به ما داشته باشد. پس راه عبور از صراط، محبت اهل بیت است. حبّ امام حسین علیه السلام خیلی مهم است و بسیار برای آدمی نجات بخش است.
مسئله امامت آنچنان که امام کاظم علیه السلام فرمودند: ما وکّد الله علیٰ العباد فی شیء مثل ما وکّد علیهم بالإقرار بالإمامة و ما جحد العباد شیئاً ما جحدوها. خدا به بندگان در مورد هیچ چیزی مثل إقرار به إمامت تأکید نکرد، و بندگان نیز هیچ چیزی را مثل امامت إنکار نکردند! در بین معارف دینی به هیچ مسئله‌ای به اندازه مسئله امامت تاکید نشده است. تاکید بر امامت به خاطر نگاهی است که مخالفین ارائه داده‌اند. سه دیدگاه و قرائت نسبت به مسئله امامت وجود دارد؛ قرائت اول بعد از رحلت رسول اکرم صلی الله توسط سقیفه بنی صاعقه اتفاق افتاد، این‌ها معتقد بودند که امام را از صحنه کنار ببرند و برای این منظور شعار عدالت صحابی را مطرح کردند. این ماجرا امتداد یافت تا زمانی که نوبت خلافت بنی امیه شد و آنها قرائت جدیدی را بنا نهادند و قصدشان کنار گذاشتن اهل بیت نبود، بلکه هدفشان حذف اهل بیت بود. در مقابل این دیدگاه، دیدگاه اصیل پیغمبر بود و مکتب اصیل اسلام. فلذا امامت در دین تاکید شده است و این تاکید بر مبنای قرائت صحیح از دین است. ما نسبت به امام یک سری وظایف داریم. رسول اکرم صلی الله فرمودند: کسی سه هزار سال بین صفا و مروه خدا را بندگی کند و حتی از این بندگی تاثیر بگیرد و مانند مشک خشکیده بشود، اما محبت خاندان ما را نداشته باشد خدا او را با صورت در جهنم می‌اندازد. این محبت خاندان اهل بیت علاوه بر اینکه واجب است آثار و برکات شگرفی دارد. در قیامت صراطی است که مانند پلی به سوی جهنم است که از مو باریک‌تر است و از چاقو برنده‌تر است، از شب ظلمانی تیره‌تر است و بسیار لغزنده است و مسیر هموار نیست. اینجا محل عبور همه است. پیامبر اکرم صلی الله در کلامی فرموده‌اند: استوارترین شما در صراط، کسی است که بیشترین محبت را به ما داشته باشد. پس راه عبور از صراط، محبت اهل بیت است. حبّ امام حسین علیه السلام خیلی مهم است و بسیار برای آدمی نجات بخش است.
تاکنون نظری ثبت نشده است