display result search
- 52
- 1000
- 1000
- 1000
تقویت اخلاق توحیدی در انسان، جلسه چهل و هشتم
سخنرانی حجت الاسلام و المسلمین سید احمد فقیهی با موضوع «تقویت اخلاق توحیدی در انسان»، جلسه چهل و هشتم، سال 1402
إِلهِی لَوْ قَرَنْتَنِی بِالْأَصْفادِ، وَمَنَعْتَنِی سَیبَک مِنْ بَینِ الْأَشْهادِ، وَ دَلَلْتَ عَلَی فَضائِحِی عُیونَ الْعِبادِ، وَ أَمَرْتَ بِی إِلَی النَّارِ، وَ حُلْتَ بَینِی وَبَینَ الْأَ بْرارِ مَا قَطَعْتُ رَجائِی مِنْک، وَ مَا صَرَفْتُ تَأْمِیلِی لِلْعَفْوِ عَنْک، وَ لَا خَرَجَ حُبُّک مِنْ قَلْبِی
بعضی‌ها خدا را دوست دارند برای آنکه رزق و روزی فراوانی به آن‌ها بدهد یا داده است. یعنی معیارشان برای محبت امور دنیوی است. در قرآن هم هست که بندگان اینطوری هستند أَمَّا الْإِنْسَانُ إِذَا مَا ابْتَلَاهُ رَبُّهُ فَأَکْرَمَهُ وَنَعَّمَهُ فَیَقُولُ رَبِّی أَکْرَمَنِ وقتی سلامتی می‌دهد، رزق و روزی فراوان می‌دهد، عزت می‌دهد تعریف از خدا می‌کند وَأَمَّا إِذَا مَا ابْتَلَاهُ فَقَدَرَ عَلَیْهِ رِزْقَهُ فَیَقُولُ رَبِّی أَهَانَنِ می‌گوید این چه خدایی است؟ اصلا یاد ما نیست. بعضی معیارشان این است. اما امام علیه‌السلام در این دعای ابوحمزه می‌فرمایند نه یک عده خدا را اینطوری دوست دارند که خدایا لَوْ قَرَنْتَنِی بِالْأَصْفادِ من را به قل و زنجیر بکشی وَمَنَعْتَنِی سَیبَک مِنْ بَینِ الْأَشْهادِ وَ دَلَلْتَ عَلَی فَضائِحِی عُیونَ الْعِبادِ اگر روبروی مردم روز قیامت بی‌آبرویم کنی وَ أَمَرْتَ بِی إِلَی النَّارِ و دستور دهی من را به آتش بیندازند وَ حُلْتَ بَینِی وَبَینَ الْأَبْرارِ و بین من و بندگان خوبت فاصله بیندازی اولا امیدم از توی خدا قطع نمی‌شود. مَا قَطَعْتُ رَجائِی مِنْک. کجا می‌شود بروی؟ دیگری نیست. وَ مَا صَرَفْتُ تَأْمِیلِی لِلْعَفْوِ عَنْک باز هم امیدوار به عفو او هستم. حالا این‌ها باشد، نقطه پایانی و اوجش این جاست: اگر همه این کارها را انجام دهی وَ لَا خَرَجَ حُبُّک مِنْ قَلْبِی ذره‌ای از محبت تو از قلبم بیرون نمی‌رود. کم هم نمی‌شود. محبت اینطوری شیرین است. و گرنه محبتی که بهانه‌اش امور دنیوی باشد شیرینی ندارد.
إِلهِی لَوْ قَرَنْتَنِی بِالْأَصْفادِ، وَمَنَعْتَنِی سَیبَک مِنْ بَینِ الْأَشْهادِ، وَ دَلَلْتَ عَلَی فَضائِحِی عُیونَ الْعِبادِ، وَ أَمَرْتَ بِی إِلَی النَّارِ، وَ حُلْتَ بَینِی وَبَینَ الْأَ بْرارِ مَا قَطَعْتُ رَجائِی مِنْک، وَ مَا صَرَفْتُ تَأْمِیلِی لِلْعَفْوِ عَنْک، وَ لَا خَرَجَ حُبُّک مِنْ قَلْبِی
بعضی‌ها خدا را دوست دارند برای آنکه رزق و روزی فراوانی به آن‌ها بدهد یا داده است. یعنی معیارشان برای محبت امور دنیوی است. در قرآن هم هست که بندگان اینطوری هستند أَمَّا الْإِنْسَانُ إِذَا مَا ابْتَلَاهُ رَبُّهُ فَأَکْرَمَهُ وَنَعَّمَهُ فَیَقُولُ رَبِّی أَکْرَمَنِ وقتی سلامتی می‌دهد، رزق و روزی فراوان می‌دهد، عزت می‌دهد تعریف از خدا می‌کند وَأَمَّا إِذَا مَا ابْتَلَاهُ فَقَدَرَ عَلَیْهِ رِزْقَهُ فَیَقُولُ رَبِّی أَهَانَنِ می‌گوید این چه خدایی است؟ اصلا یاد ما نیست. بعضی معیارشان این است. اما امام علیه‌السلام در این دعای ابوحمزه می‌فرمایند نه یک عده خدا را اینطوری دوست دارند که خدایا لَوْ قَرَنْتَنِی بِالْأَصْفادِ من را به قل و زنجیر بکشی وَمَنَعْتَنِی سَیبَک مِنْ بَینِ الْأَشْهادِ وَ دَلَلْتَ عَلَی فَضائِحِی عُیونَ الْعِبادِ اگر روبروی مردم روز قیامت بی‌آبرویم کنی وَ أَمَرْتَ بِی إِلَی النَّارِ و دستور دهی من را به آتش بیندازند وَ حُلْتَ بَینِی وَبَینَ الْأَبْرارِ و بین من و بندگان خوبت فاصله بیندازی اولا امیدم از توی خدا قطع نمی‌شود. مَا قَطَعْتُ رَجائِی مِنْک. کجا می‌شود بروی؟ دیگری نیست. وَ مَا صَرَفْتُ تَأْمِیلِی لِلْعَفْوِ عَنْک باز هم امیدوار به عفو او هستم. حالا این‌ها باشد، نقطه پایانی و اوجش این جاست: اگر همه این کارها را انجام دهی وَ لَا خَرَجَ حُبُّک مِنْ قَلْبِی ذره‌ای از محبت تو از قلبم بیرون نمی‌رود. کم هم نمی‌شود. محبت اینطوری شیرین است. و گرنه محبتی که بهانه‌اش امور دنیوی باشد شیرینی ندارد.
تاکنون نظری ثبت نشده است