display result search
- 440
- 1000
- 1000
- 1000
ماه رجب، ماه مراقبه، جلسه دوم
سخنرانی از حجت الاسلام و المسلمین کاظم صدیقی با موضوع «ماه رجب، ماه مراقبه»، جلسه دوم، سال 1396
ماه رجب ماه مراقبه است. می‌دانید مراقبه از رقبه است. رقبه به معنای گردن است. از دعاهایی که ما در ماه رمضان فراوان تکرار می‌کنیم و در یکی از دعاها داریم: «اللَّهُمَّ وَ أَوَّلُ حَاجَتِی إِلَیْکَ» خدایا اوّل خواسته‌ای که از تو دارم این است که «رَقَبَتِی مِنَ النَّارِ» این گردن ما را از آتش نجات بده. کسی را اسیر می‌کنند، طناب به گردن او می‌اندازند و او را می‌کشند. گناهان آدم را در دنیا اسیر می‌کند، گویا یک زنجیری به گردن آدم می‌اندازند و می‌کشند. موجودات دیگر همین‌طور؛ مرکب را با افسار می‌کشند. انسان وقتی کشیده می‌شود، با گردن کشیده می‌شود. در امور خیر هم همین‌طور است آدم می‌خواهد مواظب چیزی باشد، گردن می‌کشد.
لذا یکی از صفات پروردگار متعال رقیب است. خدای متعال رقیب است، یعنی خدا مراقب است، خدا مواظب است، خدا همه را زیر نظر گرفته است. آدم می‌خواهد کسی زیر نظر او باشد، او را نگاه می‌کند، اگر دید جا به جا شد، گردن خود را می‌کشد که حتماً زیر نظر او باشد. از این جهت مراقبه یعنی حواس ما به خودمان باشد. خود را زیر نظر داشته باشیم، نکند دشمن نفوذ کرده است، من خبر ندارم. نکند خانه‌ی دل من در اختیار خود من نباشد. نکند نفوذی در خانه‌ی دل من باشد. نکند آلودگی میکروبی، ویروسی در درون من باشد تا به حال خاطر من نبوده است، حواس من نبوده است.
مراقبه یک نوع خودپایی است. خودحفاظتی است، خودیابی است. آدم خود را پیدا می‌کند تا به حال کجا بودم، چه کردم. عمر خود را کجا صرف کردم، سرمایه‌ی من چه شد. این خسارت‌هایی که وارد شده است را چطور می‌خواهم جبران بکنم.
در مراقبه برنامه‌ریزی یک اصل است. در برنامه‌ریزی تخلیه مقدّم است. اوّل باید دشمن را بیرون کرد، امنیت برقرار کرد، بعد برای اقتصاد، برای اخلاق، برای تعلیم و تعلّم برنامه‌ریزی کرد. در برنامه‌ی سازندگی هم که بعد از تخلیه انجام می‌شود، بعد از تأمین امنیت برقرار می‌شود، باز رعایت اولویت‌ها خیلی مهم است. چه مسئله‌ای مهمتر است، کدام مسئله فوری و فوتی است.
در این ایام الله رجب که آغاز یک مراقبه است، آغاز یک هوشیاری است، یک بیداری است، یک بازسازی است، یک ترمیم است. نه، یک انقلاب است، یک تحوّل است. بهار عمر ما در این سه ماه بروز می‌کند، بقیه‌ی آن خزان بوده است. بهار زمین فروردین و اردیبهشت و خرداد است ولی بهار من در این سه ماه است. رویش دل من، پویایی آن، بالندگی آن، حیات آن از ماه رجب شروع می‌شود، در ماه شعبان تعمیق می‌شود، در ماه رمضان به اوج می‌رسد. میوه می‌دهد، ثمر می‌دهد، ذخیره می‌شود. در ادامه‌ی رجب و شعبان رمضان خواهد بود.
ماه رجب ماه مراقبه است. می‌دانید مراقبه از رقبه است. رقبه به معنای گردن است. از دعاهایی که ما در ماه رمضان فراوان تکرار می‌کنیم و در یکی از دعاها داریم: «اللَّهُمَّ وَ أَوَّلُ حَاجَتِی إِلَیْکَ» خدایا اوّل خواسته‌ای که از تو دارم این است که «رَقَبَتِی مِنَ النَّارِ» این گردن ما را از آتش نجات بده. کسی را اسیر می‌کنند، طناب به گردن او می‌اندازند و او را می‌کشند. گناهان آدم را در دنیا اسیر می‌کند، گویا یک زنجیری به گردن آدم می‌اندازند و می‌کشند. موجودات دیگر همین‌طور؛ مرکب را با افسار می‌کشند. انسان وقتی کشیده می‌شود، با گردن کشیده می‌شود. در امور خیر هم همین‌طور است آدم می‌خواهد مواظب چیزی باشد، گردن می‌کشد.
لذا یکی از صفات پروردگار متعال رقیب است. خدای متعال رقیب است، یعنی خدا مراقب است، خدا مواظب است، خدا همه را زیر نظر گرفته است. آدم می‌خواهد کسی زیر نظر او باشد، او را نگاه می‌کند، اگر دید جا به جا شد، گردن خود را می‌کشد که حتماً زیر نظر او باشد. از این جهت مراقبه یعنی حواس ما به خودمان باشد. خود را زیر نظر داشته باشیم، نکند دشمن نفوذ کرده است، من خبر ندارم. نکند خانه‌ی دل من در اختیار خود من نباشد. نکند نفوذی در خانه‌ی دل من باشد. نکند آلودگی میکروبی، ویروسی در درون من باشد تا به حال خاطر من نبوده است، حواس من نبوده است.
مراقبه یک نوع خودپایی است. خودحفاظتی است، خودیابی است. آدم خود را پیدا می‌کند تا به حال کجا بودم، چه کردم. عمر خود را کجا صرف کردم، سرمایه‌ی من چه شد. این خسارت‌هایی که وارد شده است را چطور می‌خواهم جبران بکنم.
در مراقبه برنامه‌ریزی یک اصل است. در برنامه‌ریزی تخلیه مقدّم است. اوّل باید دشمن را بیرون کرد، امنیت برقرار کرد، بعد برای اقتصاد، برای اخلاق، برای تعلیم و تعلّم برنامه‌ریزی کرد. در برنامه‌ی سازندگی هم که بعد از تخلیه انجام می‌شود، بعد از تأمین امنیت برقرار می‌شود، باز رعایت اولویت‌ها خیلی مهم است. چه مسئله‌ای مهمتر است، کدام مسئله فوری و فوتی است.
در این ایام الله رجب که آغاز یک مراقبه است، آغاز یک هوشیاری است، یک بیداری است، یک بازسازی است، یک ترمیم است. نه، یک انقلاب است، یک تحوّل است. بهار عمر ما در این سه ماه بروز می‌کند، بقیه‌ی آن خزان بوده است. بهار زمین فروردین و اردیبهشت و خرداد است ولی بهار من در این سه ماه است. رویش دل من، پویایی آن، بالندگی آن، حیات آن از ماه رجب شروع می‌شود، در ماه شعبان تعمیق می‌شود، در ماه رمضان به اوج می‌رسد. میوه می‌دهد، ثمر می‌دهد، ذخیره می‌شود. در ادامه‌ی رجب و شعبان رمضان خواهد بود.
تاکنون نظری ثبت نشده است