display result search
سخنرانی حجت‌الاسلام علی نظری منفرد با موضوع "توصیه امیرالمؤمنین (ع) به امام حسن مجتبی (ع)"
و من وصیة له ( علیه السلام ) للحسن بن علی ( علیهما السلام ) کتبها إلیه بحاضرین عند انصرافه من صفین :
«... وَ مَنْ ظَنَّ بِکَ خَیْراً فَصَدِّقْ ظَنَّهُ وَ لَا تُضِیعَنَّ حَقَّ أَخِیکَ اتِّکَالًا عَلَى مَا بَیْنَکَ وَ بَیْنَهُ فَإِنَّهُ لَیْسَ لَکَ بِأَخٍ مَنْ أَضَعْتَ حَقَّهُ وَ لَا یَکُنْ أَهْلُکَ أَشْقَى الْخَلْقِ بِکَ وَ لَا تَرْغَبَنَّ فِیمَنْ زَهِدَ عَنْکَ وَ لَا یَکُونَنَّ أَخُوکَ أَقْوَى عَلَى قَطِیعَتِکَ مِنْکَ عَلَى صِلَتِهِ وَ لَا تَکُونَنَّ عَلَى الْإِسَاءَةِ أَقْوَى مِنْکَ عَلَى الْإِحْسَانِ وَ لَا یَکْبُرَنَّ عَلَیْکَ ظُلْمُ مَنْ ظَلَمَکَ فَإِنَّهُ یَسْعَى فِی مَضَرَّتِهِ وَ نَفْعِکَ وَ لَیْسَ جَزَاءُ مَنْ سَرَّکَ أَنْ تَسُوءَهُ وَ اعْلَمْ یَا بُنَیَّ أَنَّ الرِّزْقَ رِزْقَانِ رِزْقٌ تَطْلُبُهُ وَ رِزْقٌ یَطْلُبُکَ فَإِنْ أَنْتَ لَمْ تَأْتِهِ أَتَاکَ ... »
(نامه به فرزندش امام حسن علیه السّلام وقتى از جنگ صفین باز مى گشت و به سرزمین «حاضرین» رسیده بود در سال 38 هجرى)
«... کسى که به تو گمان نیک برد او را تصدیق کن، و هرگز حق برادرت را به اعتماد دوستى که با او دارى ضایع نکن، زیرا آن کس که حقّش را ضایع مى کنى با تو برادر نخواهد بود، و افراد خانواده ات بد بخت ترین مردم نسبت به تو نباشند، و به کسى که به تو علاقه اى ندارد دل مبند، مبادا برادرت براى قطع پیوند دوستى، دلیلى محکم تر از برقرارى پیوند با تو داشته باشد، و یا در بدى کردن، بهانه اى قوى تر از نیکى کردن تو بیاورد، ستمکارى کسى که بر تو ستم مى کند در دیده ات بزرگ جلوه نکند، چه او به زیان خود، و سود تو کوشش دارد، و سزاى آن کس که تو را شاد مى کند بدى کردن نیست.»
پسرم بدان که روزى دو قسم است، یکى آن که تو آن را مى جویى، و دیگر آن که او تو را مى جوید، و اگر تو به سوى آن نروى، خود به سوى تو خواهد آمد ...
چهار موعظه و پند از امیرالمؤمنین (ع) خطاب به امام حسن مجتبی (ع). البته این خطاب‌ها و موعظه‌ها در حقیقت به ما مربوط می‌شود. موعظه اول این است که سعی کن خانواده تو بدبخت‌ترین مردم به سبب تو نشوند. انسان باید مدیریت کاملی نسبت به زندگی‌اش داشته باشد. ما مدیریت در عرصه مسکن، لباس، خوراک، سلامتی را داریم. اما یک مدیریت مهم مدیریت جهت هدایت خانواده است.
و من وصیة له ( علیه السلام ) للحسن بن علی ( علیهما السلام ) کتبها إلیه بحاضرین عند انصرافه من صفین :
«... وَ مَنْ ظَنَّ بِکَ خَیْراً فَصَدِّقْ ظَنَّهُ وَ لَا تُضِیعَنَّ حَقَّ أَخِیکَ اتِّکَالًا عَلَى مَا بَیْنَکَ وَ بَیْنَهُ فَإِنَّهُ لَیْسَ لَکَ بِأَخٍ مَنْ أَضَعْتَ حَقَّهُ وَ لَا یَکُنْ أَهْلُکَ أَشْقَى الْخَلْقِ بِکَ وَ لَا تَرْغَبَنَّ فِیمَنْ زَهِدَ عَنْکَ وَ لَا یَکُونَنَّ أَخُوکَ أَقْوَى عَلَى قَطِیعَتِکَ مِنْکَ عَلَى صِلَتِهِ وَ لَا تَکُونَنَّ عَلَى الْإِسَاءَةِ أَقْوَى مِنْکَ عَلَى الْإِحْسَانِ وَ لَا یَکْبُرَنَّ عَلَیْکَ ظُلْمُ مَنْ ظَلَمَکَ فَإِنَّهُ یَسْعَى فِی مَضَرَّتِهِ وَ نَفْعِکَ وَ لَیْسَ جَزَاءُ مَنْ سَرَّکَ أَنْ تَسُوءَهُ وَ اعْلَمْ یَا بُنَیَّ أَنَّ الرِّزْقَ رِزْقَانِ رِزْقٌ تَطْلُبُهُ وَ رِزْقٌ یَطْلُبُکَ فَإِنْ أَنْتَ لَمْ تَأْتِهِ أَتَاکَ ... »
(نامه به فرزندش امام حسن علیه السّلام وقتى از جنگ صفین باز مى گشت و به سرزمین «حاضرین» رسیده بود در سال 38 هجرى)
«... کسى که به تو گمان نیک برد او را تصدیق کن، و هرگز حق برادرت را به اعتماد دوستى که با او دارى ضایع نکن، زیرا آن کس که حقّش را ضایع مى کنى با تو برادر نخواهد بود، و افراد خانواده ات بد بخت ترین مردم نسبت به تو نباشند، و به کسى که به تو علاقه اى ندارد دل مبند، مبادا برادرت براى قطع پیوند دوستى، دلیلى محکم تر از برقرارى پیوند با تو داشته باشد، و یا در بدى کردن، بهانه اى قوى تر از نیکى کردن تو بیاورد، ستمکارى کسى که بر تو ستم مى کند در دیده ات بزرگ جلوه نکند، چه او به زیان خود، و سود تو کوشش دارد، و سزاى آن کس که تو را شاد مى کند بدى کردن نیست.»
پسرم بدان که روزى دو قسم است، یکى آن که تو آن را مى جویى، و دیگر آن که او تو را مى جوید، و اگر تو به سوى آن نروى، خود به سوى تو خواهد آمد ...
چهار موعظه و پند از امیرالمؤمنین (ع) خطاب به امام حسن مجتبی (ع). البته این خطاب‌ها و موعظه‌ها در حقیقت به ما مربوط می‌شود. موعظه اول این است که سعی کن خانواده تو بدبخت‌ترین مردم به سبب تو نشوند. انسان باید مدیریت کاملی نسبت به زندگی‌اش داشته باشد. ما مدیریت در عرصه مسکن، لباس، خوراک، سلامتی را داریم. اما یک مدیریت مهم مدیریت جهت هدایت خانواده است.
تاکنون نظری ثبت نشده است