display result search
- 3144
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 19 - 22 سوره انسان
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره انسان- آیه 19 - 22
وَیَطُوفُ عَلَیْهِمْ وِلْدَانٌ مُّخَلَّدُونَ إِذَا رَأَیْتَهُمْ حَسِبْتَهُمْ لُؤْلُؤاً مَّنثُوراً
وَ إِذَا رَأَیْتَ ثَمَّ رَأَیْتَ نَعِیماً وَ مُلْکاً کَبِیراً
عَالِیَهُمْ ثِیَابُ سُندُسٍ خُضْرٌ وَإِسْتَبْرَقٌ وَحُلُّواْ أَسَاوِرَ مِن فِضَّةٍ وَ سَقَاهُمْ رَبُّهُمْ شَرَاباً طَهُوراً
إِنَّ هَذَا کَانَ لَکُمْ جَزَآءً وَ کَانَ سَعْیُکُم مَّشْکُوراً
ترجمه
و پسرانى همیشه جوان، (به خدمت) بر آنان مى گردند، هرگاه آنان را بینى، پندارى مرواریدهاى غلطان و پراکنده اند.
و چون آنجا را بنگرى نعمتى فراوان و سلطنتى بز رگ مىبینى.
بر اندامشان جامه هاى سبز از دیباى نازک و ضخیم است و با دستواره هاى نقره زینت شده اند و پروردگارشان شرابى طهور (پاک و پاک کننده) به آنان مى نوشاند.
همانا این جزایى است براى شما و سعیتان مورد سپاس است.
از امام کاظم (ع) پرسیدند: چرا در این سوره نامى از حورالعین در پاداش ابرار و اهل بیت پیامبر اسلام مطرح نشده است؟ امام (ع) فرمودند: به خاطر مقام فاطمه زهرا.
امام صادق (ع) از رسول خدا نقل مى کنند: هنگامى که بهشتیان وارد بهشت مى شوند، با درختى رو به رو مى شوند که سایه اى گسترده دارد و از پاى آن دو چشمه جارى است، آنان در چشمه اى خود را مى شویند و از چشمه دیگر مى نوشند و پس از آن هیچ بیمارى و نارحتى در بدن آنها رخ نمى دهد و این است معناى «سقاهم ربّهم شراباً طهوراً».
نعمتهاى بهشتى
میان نعمتهاى بهشتى با نعمتهاى دنیا تفاوتهاى بسیارى وجود دارد، که در اینجا به گوشه اى از آنان اشاره مى کنیم:
بسیار زیادند: «فاکهة کثیرة»
موسمى و فصلى نیستند: «لا مقطوعة»
در بهره گیرى از آنها هیچ منعى وجود ندارد. «و لا ممنوعة»
بهشتیان در استفاده از آنها حس انتخاب دارند. «مما یتخیرون»
براى هر نوع اشتهایى، نعمتى موجود است: «ممّا یشتهون»
استفاده از آنها آفات و عوارضى به دنبال ندارد: «لا یُصدّعون»
بهره گیرى از آنها بدون زحمت است. «و ذلّلت قطوفها تذلیلاً»
هرچه بخواهید، خادمان برایتان فراهم مى کنند: «و یطوف علیهم»
خادمان بهشتى هم زیبا هستند: «لؤلؤاً منثوراً»، هم پیر نمى شوند: «مخلّدون»
کامیابى در کمال آرامش است: «على الارائک متّکئون»
در بهشت حسادت و رقابت در آنجا راهى ندارد. «نزعنا ما فى صدورهم من غلّ»
نعمتها با رضا و سلام پروردگار همراه است: «و رضوانٌ من اللّه اکبر» «سلام قولاً من ربّ رحیم»
ذریّه مؤمن به آنها مى پیوندند و کامیاب مى شوند: «الحقنا بهم ذریتهم»
با اولیاى الهى همسایه مىشوند: «و هم جیرانى»
نعمتهاى بهشتى متنوع اند: «وانهار من لبن... و انهار من عسل...»
پیام ها
1- پذیرایى در بهشت، خصوصیات ویژه اى دارد. از جمله:
نیازى به درخواست و تقاضا ندارد، زیرا پذیرایى کنندگان همواره به دور بهشتیان مىگردند. «یطوف»
مسئولین پذیرایى از هر سو بر بهشتیان اشراف دارند. «یطوف علیهم»
پذیرایى کنندگان نوجوانند. «ولدان مخلدون»
قیافه آنان مانند لؤلؤ درخشنده است. «حسبتهم لؤلؤا»
حکومت بهشتیان گسترده است. «ملکاً کبیراً»
رنگ لباس پذیرایى کنندگان سبز «خضر» و جنس لباس آنان از ابریشم نازک «سندس» و ضخیم «استبرق» است.
ساقى ابرار، پروردگار متعال «سقاهم ربّهم» و نوع شراب آنها، طهور است. «شراباً طهوراً» (امام صادقعلیه السلام فرمود: این شراب، قلب بهشتیان را از غیر خدا پاک مىکند.)
2- با آنکه بهشت، فضل و لطف الهى است، امّا خداوند آن را مزد و اجر ابرار مىشمرد تا بهشتیان به کار خود ببالند. «ان هذا کان لک جزاءً»
3- پاداشهاى الهى بر اساس نیّت و کیفیّت انجام کار است، نه بر اساس کمیّت کار و مقدار و مبلغ احسان. (چند قطعه نان جو و این همه پاداش، فقط به خاطر داشتن اخلاص و ایثار است.) «انّ هذا کان لکم جزاءاً و کان سعیکم مشکورا»
4- کسى که از مردم، نه پاداش طلب کند و نه تشکّر بخواهد، «لا نرید منکم جزاءً ولا شکوراً»، خداوند به او هم پاداش مىدهد و هم تشکّر مىکند. «کان لکم جزاءً و کان سعیکم مشکوراً»
5 - تشکّر و قدردانى از تلاش دیگران، یک صفت الهى است. «سعیکم مشکوراً»
6- نطفه بى مقدار «نطفة امشاج» بر اثر ایمان و عمل و اخلاص و ایثار به جایى مى رسد که آفریدگار هستى از او تشکّر مى کند. «و کان سعیکم مشکوراً»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
وَیَطُوفُ عَلَیْهِمْ وِلْدَانٌ مُّخَلَّدُونَ إِذَا رَأَیْتَهُمْ حَسِبْتَهُمْ لُؤْلُؤاً مَّنثُوراً
وَ إِذَا رَأَیْتَ ثَمَّ رَأَیْتَ نَعِیماً وَ مُلْکاً کَبِیراً
عَالِیَهُمْ ثِیَابُ سُندُسٍ خُضْرٌ وَإِسْتَبْرَقٌ وَحُلُّواْ أَسَاوِرَ مِن فِضَّةٍ وَ سَقَاهُمْ رَبُّهُمْ شَرَاباً طَهُوراً
إِنَّ هَذَا کَانَ لَکُمْ جَزَآءً وَ کَانَ سَعْیُکُم مَّشْکُوراً
ترجمه
و پسرانى همیشه جوان، (به خدمت) بر آنان مى گردند، هرگاه آنان را بینى، پندارى مرواریدهاى غلطان و پراکنده اند.
و چون آنجا را بنگرى نعمتى فراوان و سلطنتى بز رگ مىبینى.
بر اندامشان جامه هاى سبز از دیباى نازک و ضخیم است و با دستواره هاى نقره زینت شده اند و پروردگارشان شرابى طهور (پاک و پاک کننده) به آنان مى نوشاند.
همانا این جزایى است براى شما و سعیتان مورد سپاس است.
از امام کاظم (ع) پرسیدند: چرا در این سوره نامى از حورالعین در پاداش ابرار و اهل بیت پیامبر اسلام مطرح نشده است؟ امام (ع) فرمودند: به خاطر مقام فاطمه زهرا.
امام صادق (ع) از رسول خدا نقل مى کنند: هنگامى که بهشتیان وارد بهشت مى شوند، با درختى رو به رو مى شوند که سایه اى گسترده دارد و از پاى آن دو چشمه جارى است، آنان در چشمه اى خود را مى شویند و از چشمه دیگر مى نوشند و پس از آن هیچ بیمارى و نارحتى در بدن آنها رخ نمى دهد و این است معناى «سقاهم ربّهم شراباً طهوراً».
نعمتهاى بهشتى
میان نعمتهاى بهشتى با نعمتهاى دنیا تفاوتهاى بسیارى وجود دارد، که در اینجا به گوشه اى از آنان اشاره مى کنیم:
بسیار زیادند: «فاکهة کثیرة»
موسمى و فصلى نیستند: «لا مقطوعة»
در بهره گیرى از آنها هیچ منعى وجود ندارد. «و لا ممنوعة»
بهشتیان در استفاده از آنها حس انتخاب دارند. «مما یتخیرون»
براى هر نوع اشتهایى، نعمتى موجود است: «ممّا یشتهون»
استفاده از آنها آفات و عوارضى به دنبال ندارد: «لا یُصدّعون»
بهره گیرى از آنها بدون زحمت است. «و ذلّلت قطوفها تذلیلاً»
هرچه بخواهید، خادمان برایتان فراهم مى کنند: «و یطوف علیهم»
خادمان بهشتى هم زیبا هستند: «لؤلؤاً منثوراً»، هم پیر نمى شوند: «مخلّدون»
کامیابى در کمال آرامش است: «على الارائک متّکئون»
در بهشت حسادت و رقابت در آنجا راهى ندارد. «نزعنا ما فى صدورهم من غلّ»
نعمتها با رضا و سلام پروردگار همراه است: «و رضوانٌ من اللّه اکبر» «سلام قولاً من ربّ رحیم»
ذریّه مؤمن به آنها مى پیوندند و کامیاب مى شوند: «الحقنا بهم ذریتهم»
با اولیاى الهى همسایه مىشوند: «و هم جیرانى»
نعمتهاى بهشتى متنوع اند: «وانهار من لبن... و انهار من عسل...»
پیام ها
1- پذیرایى در بهشت، خصوصیات ویژه اى دارد. از جمله:
نیازى به درخواست و تقاضا ندارد، زیرا پذیرایى کنندگان همواره به دور بهشتیان مىگردند. «یطوف»
مسئولین پذیرایى از هر سو بر بهشتیان اشراف دارند. «یطوف علیهم»
پذیرایى کنندگان نوجوانند. «ولدان مخلدون»
قیافه آنان مانند لؤلؤ درخشنده است. «حسبتهم لؤلؤا»
حکومت بهشتیان گسترده است. «ملکاً کبیراً»
رنگ لباس پذیرایى کنندگان سبز «خضر» و جنس لباس آنان از ابریشم نازک «سندس» و ضخیم «استبرق» است.
ساقى ابرار، پروردگار متعال «سقاهم ربّهم» و نوع شراب آنها، طهور است. «شراباً طهوراً» (امام صادقعلیه السلام فرمود: این شراب، قلب بهشتیان را از غیر خدا پاک مىکند.)
2- با آنکه بهشت، فضل و لطف الهى است، امّا خداوند آن را مزد و اجر ابرار مىشمرد تا بهشتیان به کار خود ببالند. «ان هذا کان لک جزاءً»
3- پاداشهاى الهى بر اساس نیّت و کیفیّت انجام کار است، نه بر اساس کمیّت کار و مقدار و مبلغ احسان. (چند قطعه نان جو و این همه پاداش، فقط به خاطر داشتن اخلاص و ایثار است.) «انّ هذا کان لکم جزاءاً و کان سعیکم مشکورا»
4- کسى که از مردم، نه پاداش طلب کند و نه تشکّر بخواهد، «لا نرید منکم جزاءً ولا شکوراً»، خداوند به او هم پاداش مىدهد و هم تشکّر مىکند. «کان لکم جزاءً و کان سعیکم مشکوراً»
5 - تشکّر و قدردانى از تلاش دیگران، یک صفت الهى است. «سعیکم مشکوراً»
6- نطفه بى مقدار «نطفة امشاج» بر اثر ایمان و عمل و اخلاص و ایثار به جایى مى رسد که آفریدگار هستى از او تشکّر مى کند. «و کان سعیکم مشکوراً»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است