display result search
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره ص- 11 - 8
أَءُنزِلَ عَلَیْهِ الذِّکْرُ مِن بَیْنِنَا بَلْ هُمْ فِى شَکٍّ مِّن ذِکْرِى بَل لَّمَّا یَذُوقُواْ عَذَابِ
أَمْ عِندَهُمْ خَزَآئِنُ رَحْمَةِ رَبِّکَ الْعَزِیزِ الْوَهَّابِ
أَمْ لَهُم مُّلْکُ السَّمَوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا فَلْیَرْتَقُواْ فِى الْأَسْبَابِ
جُندٌ مَّا هُنَالِکَ مَهْزُومٌ مِّنَ الْأَحْزَابِ
ترجمه
آیا از میان همه ما، قرآن بر او نازل شده است؟ (این حرفها بهانه اى بیش نیست) بلکه آنان نسبت به قرآن، در شک هستند. آرى، آنان هنوز عذاب مرا نچشیدهاند.
مگر گنجینه هاى رحمت پروردگار عزیز و بخشنده تو در اختیار آنان است (تا وحى بر افرادى که آنان مى خواهند نازل شود)؟
یا حکومت آسمانها و زمین و آن چه میان آنهاست، از ایشان است؟ پس به وسیله امکاناتى که دارند بالا روند (و رشته کار را بدست گیرند و از نزول وحى بر کسى که ما مى خواهیم جلوگیرى کنند).
آنان لشگر کوچکى از احزابِ شکست خورده اند (که از حقیقت دورند و بهانه مى گیرند).
یکى از نام هاى قرآن کریم، «ذکر» است. در آغاز این سوره قرآن به ذکر توصیف شد، «القرآن ذى الذّکر» در این آیه هم نزول قرآن بر پیامبر، نزولِ ذکر شمرده شده، «انزل علیه الذّکر» در آیه 48 نیز مى خوانیم: «هذا ذکر مبارک» در آخر سوره نیز آمده است: «ان هو الاّ ذکر للعالمین».
شک دو گونه است: طبیعى و تعمّدى. در شک طبیعى انسان به دنبال فهم حقیقت است، امّا هنوز به علم نرسیده است. این شک، امرى مثبت و لازمه فکر بشرى است.
امّا گاهى انسان چیزى را مى داند، ولى خود را به شک مىزند و تجاهل مىکند و دیگران را به شک مى اندازد تا حقیقت آشکار نگردد
مراد قرآن از اینکه مى فرماید: «بل هم فى شک من ذکرى» شک نوع دوم است.
حرفِ «ما» در «جندٌ ما» براى تحقیر است، یعنى لشگرى ناچیز و کوچک
پیام ها
1- شک برخى کفّار در رسالت پیامبر اسلام، برخاسته از شک در اصل امکان نزول وحى است. «ءانزل علیه الذکر... بل هم فى شک من ذکرى»
2- برخى کسانى که روى احکام دین بهانه مىگیرند، در حقیقت اصل دین را قبول ندارند. «ءانزل علیه الذکر من بیننا بل هم فى شک...»
3- ریشه برخى انکارها، حجاب معاصرت و حسادت است. (چرا او پیامبر شد و ما نشدیم) «ءانزل علیه الذکر من بیننا»
4- کسانى که رهبر و مکتب الهى را تحقیر مىکنند باید تحقیر شوند. در پاسخ کسانى که مىگویند: «ءانزل علیه الذکر من بیننا» چطور شد که او پیامبر شد، قرآن مى فرماید: شما چه کارهاید، مگرخزینه هاى رحمت خدا دست شماست یا حکومت آسمانها به دست شماست، شما یک گروه شکست خوردهاى بیش نیستند. «ام عندهم... ام لهم...»
5 - شک، اگر طبیعى باشد قهر و عذابى را در پى ندارد، مگر در صورتى که مى توانسته آن را برطرف کند و یقین حاصل کند و در این امر کوتاهى نکرده باشد، لیکن اگر تشکیکِ برخاسته از غرور و تحقیر و تضعیف دیگران باشد، تهدید و قهر و عذاب به دنبال دارد. «بل هم فى شک من ذکرى بل لمّا یذوقوا عذاب»
6- کافران، تا عذاب نشوند و آتش را به چشم خود نبینند، ایمان نمى آورند! (زیرا حسگرا هستند و فقط آنچه را به چشم مى بینند مى پذیرند.)
7- بعثت پیامبران براى هدایت مردم، جلوه اى از رحمت و عزّت و بخشندگى الهى است. «ام عندهم خزائن رحمة ربّک العزیز الوهّاب»
8 - خداوند در مورد تربیت مردم، بخشنده است «الوهّاب» ولى نسبت به تمایلات نامعقول و نامشروع مردم نفوذ ناپذیر است. «العزیز»
9- انتخاب رهبر و قانون باید به دست خدایى باشد که هم نظام هستى به دست اوست، «ملک السموات والارض» هم نظام تربیتى مردم از اوست، «ربّک» و هم رحمت او بىنهایت است. «خزائن رحمة» (لذا مردم حقّ ندارند بگویند چرا در میان ما او پیامبر شد و دیگرى نشد).
10- عالمِ بالا، اسباب تدبیر عالمِ پایین است. «فلیرتقوا فى الاسباب»
11- گرچه دشمنان، ارتش وتشکیلاتى دارند، امّا در مقابل حقّ، نه عددى هستند، «جندٌ ما» نه قدرتى دارند، «مهزوم» و نه حزب و گروهشان منحصر به فرد است. «من احزاب»
12- احزاب غیر الهى محکوم به شکست و انقراضند. «مهزوم من الاحزاب»
13- خداوند از غیب و آیندهى کفّار خبر مىدهد. (همین مکّه که محل چنین ایراداتى بر نبوّت پیامبر است، روزى شاهد شکست آنان در فتح مکّه خواهد بود.) «مهزوم من الاحزاب»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
أَءُنزِلَ عَلَیْهِ الذِّکْرُ مِن بَیْنِنَا بَلْ هُمْ فِى شَکٍّ مِّن ذِکْرِى بَل لَّمَّا یَذُوقُواْ عَذَابِ
أَمْ عِندَهُمْ خَزَآئِنُ رَحْمَةِ رَبِّکَ الْعَزِیزِ الْوَهَّابِ
أَمْ لَهُم مُّلْکُ السَّمَوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا فَلْیَرْتَقُواْ فِى الْأَسْبَابِ
جُندٌ مَّا هُنَالِکَ مَهْزُومٌ مِّنَ الْأَحْزَابِ
ترجمه
آیا از میان همه ما، قرآن بر او نازل شده است؟ (این حرفها بهانه اى بیش نیست) بلکه آنان نسبت به قرآن، در شک هستند. آرى، آنان هنوز عذاب مرا نچشیدهاند.
مگر گنجینه هاى رحمت پروردگار عزیز و بخشنده تو در اختیار آنان است (تا وحى بر افرادى که آنان مى خواهند نازل شود)؟
یا حکومت آسمانها و زمین و آن چه میان آنهاست، از ایشان است؟ پس به وسیله امکاناتى که دارند بالا روند (و رشته کار را بدست گیرند و از نزول وحى بر کسى که ما مى خواهیم جلوگیرى کنند).
آنان لشگر کوچکى از احزابِ شکست خورده اند (که از حقیقت دورند و بهانه مى گیرند).
یکى از نام هاى قرآن کریم، «ذکر» است. در آغاز این سوره قرآن به ذکر توصیف شد، «القرآن ذى الذّکر» در این آیه هم نزول قرآن بر پیامبر، نزولِ ذکر شمرده شده، «انزل علیه الذّکر» در آیه 48 نیز مى خوانیم: «هذا ذکر مبارک» در آخر سوره نیز آمده است: «ان هو الاّ ذکر للعالمین».
شک دو گونه است: طبیعى و تعمّدى. در شک طبیعى انسان به دنبال فهم حقیقت است، امّا هنوز به علم نرسیده است. این شک، امرى مثبت و لازمه فکر بشرى است.
امّا گاهى انسان چیزى را مى داند، ولى خود را به شک مىزند و تجاهل مىکند و دیگران را به شک مى اندازد تا حقیقت آشکار نگردد
مراد قرآن از اینکه مى فرماید: «بل هم فى شک من ذکرى» شک نوع دوم است.
حرفِ «ما» در «جندٌ ما» براى تحقیر است، یعنى لشگرى ناچیز و کوچک
پیام ها
1- شک برخى کفّار در رسالت پیامبر اسلام، برخاسته از شک در اصل امکان نزول وحى است. «ءانزل علیه الذکر... بل هم فى شک من ذکرى»
2- برخى کسانى که روى احکام دین بهانه مىگیرند، در حقیقت اصل دین را قبول ندارند. «ءانزل علیه الذکر من بیننا بل هم فى شک...»
3- ریشه برخى انکارها، حجاب معاصرت و حسادت است. (چرا او پیامبر شد و ما نشدیم) «ءانزل علیه الذکر من بیننا»
4- کسانى که رهبر و مکتب الهى را تحقیر مىکنند باید تحقیر شوند. در پاسخ کسانى که مىگویند: «ءانزل علیه الذکر من بیننا» چطور شد که او پیامبر شد، قرآن مى فرماید: شما چه کارهاید، مگرخزینه هاى رحمت خدا دست شماست یا حکومت آسمانها به دست شماست، شما یک گروه شکست خوردهاى بیش نیستند. «ام عندهم... ام لهم...»
5 - شک، اگر طبیعى باشد قهر و عذابى را در پى ندارد، مگر در صورتى که مى توانسته آن را برطرف کند و یقین حاصل کند و در این امر کوتاهى نکرده باشد، لیکن اگر تشکیکِ برخاسته از غرور و تحقیر و تضعیف دیگران باشد، تهدید و قهر و عذاب به دنبال دارد. «بل هم فى شک من ذکرى بل لمّا یذوقوا عذاب»
6- کافران، تا عذاب نشوند و آتش را به چشم خود نبینند، ایمان نمى آورند! (زیرا حسگرا هستند و فقط آنچه را به چشم مى بینند مى پذیرند.)
7- بعثت پیامبران براى هدایت مردم، جلوه اى از رحمت و عزّت و بخشندگى الهى است. «ام عندهم خزائن رحمة ربّک العزیز الوهّاب»
8 - خداوند در مورد تربیت مردم، بخشنده است «الوهّاب» ولى نسبت به تمایلات نامعقول و نامشروع مردم نفوذ ناپذیر است. «العزیز»
9- انتخاب رهبر و قانون باید به دست خدایى باشد که هم نظام هستى به دست اوست، «ملک السموات والارض» هم نظام تربیتى مردم از اوست، «ربّک» و هم رحمت او بىنهایت است. «خزائن رحمة» (لذا مردم حقّ ندارند بگویند چرا در میان ما او پیامبر شد و دیگرى نشد).
10- عالمِ بالا، اسباب تدبیر عالمِ پایین است. «فلیرتقوا فى الاسباب»
11- گرچه دشمنان، ارتش وتشکیلاتى دارند، امّا در مقابل حقّ، نه عددى هستند، «جندٌ ما» نه قدرتى دارند، «مهزوم» و نه حزب و گروهشان منحصر به فرد است. «من احزاب»
12- احزاب غیر الهى محکوم به شکست و انقراضند. «مهزوم من الاحزاب»
13- خداوند از غیب و آیندهى کفّار خبر مىدهد. (همین مکّه که محل چنین ایراداتى بر نبوّت پیامبر است، روزى شاهد شکست آنان در فتح مکّه خواهد بود.) «مهزوم من الاحزاب»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است