display result search
- 86
- 1000
- 1000
- 1000
تمدن پایه‌گذاری شده توسط رسول اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله، جلسه هفدهم
سخنرانی آیت الله سید حسن عاملی با موضوع «تمدن پایه‌گذاری شده توسط رسول اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله»، جلسه هفدهم: ظلم عظیم و عدالت، سال 1402
رکن اصلی یک تمدن آرمانی، بحث عدالت است. زمینه‌های ظلم، تبعیض، زمینه‌های حق ویژه از بین رود و هر کسی در جای خودش، در جایگاه خودش و متنعم از حق خودش قرار گیرد. این یک شرایط بسیار آرمانی است. یعنی اگر بخواهیم فضای سالم تربیتی داشته باشیم، فضای سالم تجاری داشته باشیم، فضای سالم سیاسی داشته باشیم، همه به این بسته است که مدنیت و فرهنگ جامعه چقدر بالاست که می‌تواند خودش را از تأدیه حقوق حفظ کند. در این خصوص، دین ما و حضرت ختم مرتبت سنگ تمام گذاشتند و برنامه‌های مفصلی دارند که جامعه خودش «لیقوم الناس بالقسط» باشه. یعنی خود جامعه این قابلیت رو داشته باشه که خودش را منزه بداند و به تعبیر عربی نسبت به ظلم، نسبت به بی‌عدالتی ترفّع داشته باشد و اگر به ظلم آلوده شد، هم در برابر وجدان خود روسیاه است، هم دربرابر انسان‌ها روسیاه است، هم در برابر خالق انسان‌ها روسیاه است، هم دنیای خود را از دست داده است، هم آخرت خود را ویران کرده است. در این خصوص وارد آیاتی شدیم. اصلاً قرآن یک کتاب ضدّ ظلم است. یک شخصیت روسی می‌گوید که من در عراق به راهپیمایی اربعین وارد شدم، شعار امام حسین را که دیدم، دیدم چقدر شعارهای آشنایی است. برای ماهایی که ارتودکس هستیم، اینها گمشده‌ی ماست. یعنی همه دیدند که این شخصیت، شخصیت ضد ظلم است. گمشده‌ی بشر هم همین است.
در بعضی نوشته‌ها دیدم که یک کمونیستی گفته بود درست است که ما اعتقاد به مبدأ نداریم ولی شعارهایی که امام حسین درخصوص مبارزه با ظلم دارد، اینها همه‌ی شعارهای ماست، گمشده‌ی ماست، اصول ماست. می‌گفت این یک چیزی است که ما هم همچین چیزی را می‌خواهیم. یعنی «جعل ریاستکم فی فطر مکلفین» در یکی از اذن دخول‌ها می‌خوانید که خدا ریاست شما را در فطت انسان‌های گذاشته است. حرف‌هایی که آنها می‌زنند در تنگنای قومیت، در تنگنای حرف‌ها و منافع شخصی نیست «واجعل افئدة من الناس تهوی الیهم من الناس» یعنی خدایا من یک نسلی می‌خواهم که (ناس) تمام کل ابناء بشر شیفته‌ی آنها باشند، عاشق آنها باشند، مرید آنها باشند و همینطور هم هست. حرف‌های حضرات معصومین این‌چنین است.
رکن اصلی یک تمدن آرمانی، بحث عدالت است. زمینه‌های ظلم، تبعیض، زمینه‌های حق ویژه از بین رود و هر کسی در جای خودش، در جایگاه خودش و متنعم از حق خودش قرار گیرد. این یک شرایط بسیار آرمانی است. یعنی اگر بخواهیم فضای سالم تربیتی داشته باشیم، فضای سالم تجاری داشته باشیم، فضای سالم سیاسی داشته باشیم، همه به این بسته است که مدنیت و فرهنگ جامعه چقدر بالاست که می‌تواند خودش را از تأدیه حقوق حفظ کند. در این خصوص، دین ما و حضرت ختم مرتبت سنگ تمام گذاشتند و برنامه‌های مفصلی دارند که جامعه خودش «لیقوم الناس بالقسط» باشه. یعنی خود جامعه این قابلیت رو داشته باشه که خودش را منزه بداند و به تعبیر عربی نسبت به ظلم، نسبت به بی‌عدالتی ترفّع داشته باشد و اگر به ظلم آلوده شد، هم در برابر وجدان خود روسیاه است، هم دربرابر انسان‌ها روسیاه است، هم در برابر خالق انسان‌ها روسیاه است، هم دنیای خود را از دست داده است، هم آخرت خود را ویران کرده است. در این خصوص وارد آیاتی شدیم. اصلاً قرآن یک کتاب ضدّ ظلم است. یک شخصیت روسی می‌گوید که من در عراق به راهپیمایی اربعین وارد شدم، شعار امام حسین را که دیدم، دیدم چقدر شعارهای آشنایی است. برای ماهایی که ارتودکس هستیم، اینها گمشده‌ی ماست. یعنی همه دیدند که این شخصیت، شخصیت ضد ظلم است. گمشده‌ی بشر هم همین است.
در بعضی نوشته‌ها دیدم که یک کمونیستی گفته بود درست است که ما اعتقاد به مبدأ نداریم ولی شعارهایی که امام حسین درخصوص مبارزه با ظلم دارد، اینها همه‌ی شعارهای ماست، گمشده‌ی ماست، اصول ماست. می‌گفت این یک چیزی است که ما هم همچین چیزی را می‌خواهیم. یعنی «جعل ریاستکم فی فطر مکلفین» در یکی از اذن دخول‌ها می‌خوانید که خدا ریاست شما را در فطت انسان‌های گذاشته است. حرف‌هایی که آنها می‌زنند در تنگنای قومیت، در تنگنای حرف‌ها و منافع شخصی نیست «واجعل افئدة من الناس تهوی الیهم من الناس» یعنی خدایا من یک نسلی می‌خواهم که (ناس) تمام کل ابناء بشر شیفته‌ی آنها باشند، عاشق آنها باشند، مرید آنها باشند و همینطور هم هست. حرف‌های حضرات معصومین این‌چنین است.
تاکنون نظری ثبت نشده است