display result search
سخنرانی حجت الاسلام دکتر ناصر رفیعی با موضوع «فهم قرآن به وسیله اهل بیت علیهم السلام»، سال 1402
هُوَ الَّذِی أَنْزَلَ عَلَیْکَ الْکِتَابَ مِنْهُ آیَاتٌ مُحْکَمَاتٌ هُنَّ أُمُّ الْکِتَابِ وَأُخَرُ مُتَشَابِهَاتٌ ۖ فَأَمَّا الَّذِینَ فِی قُلُوبِهِمْ زَیْغٌ فَیَتَّبِعُونَ مَا تَشَابَهَ مِنْهُ ابْتِغَاءَ الْفِتْنَةِ وَابْتِغَاءَ تَأْوِیلِهِ ۗ وَمَا یَعْلَمُ تَأْوِیلَهُ إِلَّا اللَّهُ ۗ وَالرَّاسِخُونَ فِی الْعِلْمِ یَقُولُونَ آمَنَّا بِهِ کُلٌّ مِنْ عِنْدِ رَبِّنَا ۗ وَمَا یَذَّکَّرُ إِلَّا أُولُو الْأَلْبَابِ
اوست خدایی که قرآن را بر تو فرستاد که برخی از آن کتاب آیات محکم است که اصل و مرجع سایر آیات کتاب خداست و برخی دیگر متشابه است، و آنان که در دلشان میل به باطل است از پی متشابه رفته تا به تأویل کردن آن در دین راه شبهه و فتنه‌گری پدید آرند، در صورتی که تأویل آن را کسی جز خداوند و اهل دانش نداند؛ گویند: ما به همه کتاب گرویدیم که همه از جانب پروردگار ما آمده، و به این (دانش) تنها خردمندان آگاهند.
آیه 7 سوره آل‌عمران از جنجالی‌ترین مباحث قرآنی است که پیرامون آن کتاب‌های فراوانی نگاشته و اختلاف‌نظر شدیدی میان مفسران قرآن وجود دارد.
خداوند در این آیه می‌فرماید، ما آیات قرآن را دو قسم محکم و متشابه قرار داده‌ایم. آیه 7 سوره آل‌عمران تصریح می‌کند؛ «هُوَ الَّذِی أَنْزَلَ عَلَیْکَ الْکِتَابَ مِنْهُ آیَاتٌ مُحْکَمَاتٌ هُنَّ أُمُّ الْکِتَابِ وَأُخَرُ مُتَشَابِهَاتٌ»، اوست که این کتاب را بر تو نازل کرد که بخشی از آن کتاب، آیات محکم است که دارای کلماتی صریح و مفاهیمی روشن است و آنها اصل و اساس کتاب‌اند، و بخشی دیگر آیات متشابه هستند.
آنها که در دلشان میل به باطل است، به سبب فتنه‌جویى و میل به تأویل از متشابهات پیروى مى‌کنند، در حالى که تأویل آن را جز خدا و آنان که قدم در دانش استوار کرده‌اند نمى‌داند. بر اساس روایات اسلامی منظور از «وَالرَّاسِخُونَ فِی الْعِلْمِ» چهارده معصوم علیهم السلام هستند.
قرآن کریم در آیه 1 سوره هود بر محکم بودن آیات قرآن و در آیه 23 سوره زمر بر متشابه بودن آیات الهی و در آیه 7 سوره آل عمران بر محکم و متشابه بودن برخی از آیات تصریح می‌کند. آیه‌ای که بر محکم بودن تمام آیات اشاره دارد، بر استوار، متقن، وحی و کلام الهی بودن قرآن تاکید و تصریح می‌کند که هیچ بشری در قرآن کریم دخالت نکرده است.
هُوَ الَّذِی أَنْزَلَ عَلَیْکَ الْکِتَابَ مِنْهُ آیَاتٌ مُحْکَمَاتٌ هُنَّ أُمُّ الْکِتَابِ وَأُخَرُ مُتَشَابِهَاتٌ ۖ فَأَمَّا الَّذِینَ فِی قُلُوبِهِمْ زَیْغٌ فَیَتَّبِعُونَ مَا تَشَابَهَ مِنْهُ ابْتِغَاءَ الْفِتْنَةِ وَابْتِغَاءَ تَأْوِیلِهِ ۗ وَمَا یَعْلَمُ تَأْوِیلَهُ إِلَّا اللَّهُ ۗ وَالرَّاسِخُونَ فِی الْعِلْمِ یَقُولُونَ آمَنَّا بِهِ کُلٌّ مِنْ عِنْدِ رَبِّنَا ۗ وَمَا یَذَّکَّرُ إِلَّا أُولُو الْأَلْبَابِ
اوست خدایی که قرآن را بر تو فرستاد که برخی از آن کتاب آیات محکم است که اصل و مرجع سایر آیات کتاب خداست و برخی دیگر متشابه است، و آنان که در دلشان میل به باطل است از پی متشابه رفته تا به تأویل کردن آن در دین راه شبهه و فتنه‌گری پدید آرند، در صورتی که تأویل آن را کسی جز خداوند و اهل دانش نداند؛ گویند: ما به همه کتاب گرویدیم که همه از جانب پروردگار ما آمده، و به این (دانش) تنها خردمندان آگاهند.
آیه 7 سوره آل‌عمران از جنجالی‌ترین مباحث قرآنی است که پیرامون آن کتاب‌های فراوانی نگاشته و اختلاف‌نظر شدیدی میان مفسران قرآن وجود دارد.
خداوند در این آیه می‌فرماید، ما آیات قرآن را دو قسم محکم و متشابه قرار داده‌ایم. آیه 7 سوره آل‌عمران تصریح می‌کند؛ «هُوَ الَّذِی أَنْزَلَ عَلَیْکَ الْکِتَابَ مِنْهُ آیَاتٌ مُحْکَمَاتٌ هُنَّ أُمُّ الْکِتَابِ وَأُخَرُ مُتَشَابِهَاتٌ»، اوست که این کتاب را بر تو نازل کرد که بخشی از آن کتاب، آیات محکم است که دارای کلماتی صریح و مفاهیمی روشن است و آنها اصل و اساس کتاب‌اند، و بخشی دیگر آیات متشابه هستند.
آنها که در دلشان میل به باطل است، به سبب فتنه‌جویى و میل به تأویل از متشابهات پیروى مى‌کنند، در حالى که تأویل آن را جز خدا و آنان که قدم در دانش استوار کرده‌اند نمى‌داند. بر اساس روایات اسلامی منظور از «وَالرَّاسِخُونَ فِی الْعِلْمِ» چهارده معصوم علیهم السلام هستند.
قرآن کریم در آیه 1 سوره هود بر محکم بودن آیات قرآن و در آیه 23 سوره زمر بر متشابه بودن آیات الهی و در آیه 7 سوره آل عمران بر محکم و متشابه بودن برخی از آیات تصریح می‌کند. آیه‌ای که بر محکم بودن تمام آیات اشاره دارد، بر استوار، متقن، وحی و کلام الهی بودن قرآن تاکید و تصریح می‌کند که هیچ بشری در قرآن کریم دخالت نکرده است.
تاکنون نظری ثبت نشده است