display result search
- 343
- 1000
- 1000
- 1000
ارتباط فضل خداوند متعال با رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم، جلسه چهارم
سخنرانی آیت الله سید محمدمهدی میرباقری با موضوع «ارتباط فضل خداوند متعال با رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم»، جلسه چهارم، سال 1392
«قُلْ إِنَّما أَنَا بَشَرٌ مِثْلُکُمْ یُوحى إِلَیّ»، من بشری هستم مثل شما با این تفاوت که به من وحی می شود. خود این قسمت از آیه دو بخش دارد که یکی از آن جنبه بشریتی حضرت است و دوم اینکه حضرت در لباس بشر آمده اند، همنشین بشر هستند و خصوصیات بشری دارند؛ اما بشری هستند که «یُوحى إِلَیَّ» به وجودشان وحی می شود و حقیقت وحی به سمت ایشان جاری است.
در فراز دوم، وحیی که به حضرت شده توضیح می دهد: «أَنَّما إِلهُکُمْ إِلهٌ واحِد» اله شما اله واحد است. البته این باید توضیح داده شود که توحید در اولوهیت یعنی چه که حد نصاب توحید است. ما باید به مقامی برسیم که درک کنیم اله ما یکی بیشتر نیست و لااله الاالله را که نفی آله و اثبات اولوهیت حضرت حق است را درک بکنیم، این کلمه وادی ایمن است «کَلِمَةُ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ حِصْنِی». «ثَمَنُ الْجَنَّةِ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّه»، و اگر کسی بتواند به حقیقت این کلمه راه پیدا کند، مزدش بهشت است. خلاصه دعوت نبی اکرم هم همین است؛ یعنی همه قرآن تفصیل همین دعوت است. فراز سوم می فرماید: «فَمَنْ کانَ یَرْجُوا لِقاءَ رَبِّهِ»، ذکر فا در اینجا یعنی که آیه مترتب بر گذشته است گویا آیه می فرماید اگر کسی ایشان را شناخت و وحی را درک کرد، این امید در وجودش زنده می شود که می شود به لقاء الله رسید. بعد حضرت دستور العملی می دهند و می فرماید: «فَلْیَعْمَلْ عَمَلاً صالِحاً وَ لا یُشْرِکْ بِعِبادَةِ رَبِّهِ أَحَدا»، باید عمل صالح انجام بدهد و در عبادت پروردگارش احدی را شریک قرار ندهد؛ یعنی در عبادت اخلاص داشته باشد. پس عمل صالح همراه با اخلاص در عبادت، راه لقاء الله است.
در مورد جنبه بشری حضرت گاهی روایات، آیات را توضیح داده است. روایتی آمده است ذیل آیه 54 سوره فرقان، که این آیه را که بر حسب ظاهر عام است، خاص می کند و جنبه بشری حضرت را هم خاص توصیف کرده است. آیه این است: «وَ هُوَ الَّذی خَلَقَ مِنَ الْماءِ بَشَراً فَجَعَلَهُ نَسَباً وَ صِهْراً وَ کانَ رَبُّکَ قَدیراً»، اوست که از آب بشری را آفرید، و بشر را نسب و صهر قرار داد. بعضی آیه را این طور معنا کرده اند که بین انسان ها روابط نسبی و سببی قرار داده است. ظاهر آیه در مورد توصیف خداوند و عظمت و قدرت الهی است که از چنین امری بشری را آفریده و روابط پیچیده بین انسان ها را قرار داده است. ذیل این آیه تفسیری وجود دارد که بشر را به پیامبر و امیرالمومنین تفسیر کرده است و نحوه خلقت آنها را توضیح می دهد که خداوند از ذیل عرش آبی را برداشت و با نور خودش آمیخت و نطفه حضرت را آفرید و آنها را در رحم های مطهری قرار داد تا در صُلب ابوطالب و عبدالله، این دو از هم جدا شدند. جنبه بشری پیامبر با جنبه بشری دیگران متفاوت است. البته حضرت در لباس بشر آمده اند ولی تفاوت های جدی با بشر معمولی دارند.
«قُلْ إِنَّما أَنَا بَشَرٌ مِثْلُکُمْ یُوحى إِلَیّ»، من بشری هستم مثل شما با این تفاوت که به من وحی می شود. خود این قسمت از آیه دو بخش دارد که یکی از آن جنبه بشریتی حضرت است و دوم اینکه حضرت در لباس بشر آمده اند، همنشین بشر هستند و خصوصیات بشری دارند؛ اما بشری هستند که «یُوحى إِلَیَّ» به وجودشان وحی می شود و حقیقت وحی به سمت ایشان جاری است.
در فراز دوم، وحیی که به حضرت شده توضیح می دهد: «أَنَّما إِلهُکُمْ إِلهٌ واحِد» اله شما اله واحد است. البته این باید توضیح داده شود که توحید در اولوهیت یعنی چه که حد نصاب توحید است. ما باید به مقامی برسیم که درک کنیم اله ما یکی بیشتر نیست و لااله الاالله را که نفی آله و اثبات اولوهیت حضرت حق است را درک بکنیم، این کلمه وادی ایمن است «کَلِمَةُ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ حِصْنِی». «ثَمَنُ الْجَنَّةِ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّه»، و اگر کسی بتواند به حقیقت این کلمه راه پیدا کند، مزدش بهشت است. خلاصه دعوت نبی اکرم هم همین است؛ یعنی همه قرآن تفصیل همین دعوت است. فراز سوم می فرماید: «فَمَنْ کانَ یَرْجُوا لِقاءَ رَبِّهِ»، ذکر فا در اینجا یعنی که آیه مترتب بر گذشته است گویا آیه می فرماید اگر کسی ایشان را شناخت و وحی را درک کرد، این امید در وجودش زنده می شود که می شود به لقاء الله رسید. بعد حضرت دستور العملی می دهند و می فرماید: «فَلْیَعْمَلْ عَمَلاً صالِحاً وَ لا یُشْرِکْ بِعِبادَةِ رَبِّهِ أَحَدا»، باید عمل صالح انجام بدهد و در عبادت پروردگارش احدی را شریک قرار ندهد؛ یعنی در عبادت اخلاص داشته باشد. پس عمل صالح همراه با اخلاص در عبادت، راه لقاء الله است.
در مورد جنبه بشری حضرت گاهی روایات، آیات را توضیح داده است. روایتی آمده است ذیل آیه 54 سوره فرقان، که این آیه را که بر حسب ظاهر عام است، خاص می کند و جنبه بشری حضرت را هم خاص توصیف کرده است. آیه این است: «وَ هُوَ الَّذی خَلَقَ مِنَ الْماءِ بَشَراً فَجَعَلَهُ نَسَباً وَ صِهْراً وَ کانَ رَبُّکَ قَدیراً»، اوست که از آب بشری را آفرید، و بشر را نسب و صهر قرار داد. بعضی آیه را این طور معنا کرده اند که بین انسان ها روابط نسبی و سببی قرار داده است. ظاهر آیه در مورد توصیف خداوند و عظمت و قدرت الهی است که از چنین امری بشری را آفریده و روابط پیچیده بین انسان ها را قرار داده است. ذیل این آیه تفسیری وجود دارد که بشر را به پیامبر و امیرالمومنین تفسیر کرده است و نحوه خلقت آنها را توضیح می دهد که خداوند از ذیل عرش آبی را برداشت و با نور خودش آمیخت و نطفه حضرت را آفرید و آنها را در رحم های مطهری قرار داد تا در صُلب ابوطالب و عبدالله، این دو از هم جدا شدند. جنبه بشری پیامبر با جنبه بشری دیگران متفاوت است. البته حضرت در لباس بشر آمده اند ولی تفاوت های جدی با بشر معمولی دارند.
تاکنون نظری ثبت نشده است